Kabanata 22

Jealous.

"Tito, I will stay here until lunch break. Mamita told me that Tita Chime will eat with us and I should wait for her breaktime so that we can leave the office together," rinig kong tuloy-tuloy na sabi ni Maurice.

"Ang laki na ni Maurice, Ate," pag-iiba ko ng usapan.

"Sobra. Parang kailan lang 'no?" Nakangiting tanong niya.

Tumango ako at ngumiti. Kung hindi nalaglag ang anak ko, sigurado akong nakakalakad at nagdadaldal na rin siya ngayon. Malakas akong bumuntong-hininga sa naisip. Some things are really not meant for you. Not because you doesn't deserve it but because you are meant for something even better. That's what I'm thinking. Baka hindi talaga siya para sa akin sa ngayon pero kailan naman kaya ulit babalik sa akin ang anak na nawala ko?

If I am meant for something better, ito ba ang better na iyon? I don't think so. My life even became worst when I lost my child. Parang nawalan ng swerte ang buhay ko mula nang mawala siya sa akin. Baka hindi ko talaga deserve.

"Let's