Chapter 116:

Thrizel’s POV

Tatlong araw na ang nakalipas simula ang pangyayaring ‘yon. Nailibing na rin si lolo pero hindi ako pumunta. Ayokong makita siyang nakahiga sa gano’n. Tatlong araw na ang lumipas pero ito pa rin ako ngayon, hindi mawala sa isip ang sinabi ng doktor na wala na siya. Hindi ko matanggap. Sandali ko lang pala siya makakasama.

Tinigil ko ang pag-iisip ko dahil nasa harapan ko si Z. “Saan ka na pala ngayon?” Wala na siyang kasama sa bahay ng kaniyang lolo. Siya nalang ang mag-isa.

Ngumiti siya sa akin. “Kukunin ako ng mga tita ko, Thrizel.”

Sa pagkakaalam ko, maraming pumuntang kamag-anak ni lolo. Kung marami, bakit hindi man lang nila kinuha at inalagaan? Bakit si Z lang ang nagbabantay sa kaniya?

“Dito nalang siguro tayong dalawa. Iuuwi na ako sa probinsya. Mamimiss kita, salamat sa pagkakaibigan natin.” Yinakap ako nito. Agad din namang humiwalay. “Mag-iingat ka pala, ah? Patawarin mo na ang mga kaibigan mo. Mukha namang pinagsisisihan nila ang kanilang ginawa.”

Bakit hin