CHAPTER 23
Naghintay kami sa baba ng mahigit isang oras. Maya maya pa'y dumating na ang aking drayber. SI Lito Campuz. Hindi ito nagsasalita agad na kinuha ang aking mga gamit at nilagay sa likod ng kotse.
" Lito Campuz! Si Marlon isa sa mga malalapit ko na kaibigan, siya'y kakampi natin . Hindi lang namin kasama dito si Warren. Bale dalawa sila." Ngumiti ito at kinamayan si Marlon. " Hello po Sir Marlon maganda hapon po sainyo." pagbati nito kay Marlon. " Hi kuya Lito Campuz. Ingatan niyo po si Miss Nicole. Mag ingat po kayo sa pagmamaneho." ani ni Marlon. " Huwag po kayo mag alala sir Marlon, safe po si Miss Nicole kapag ako ang kanyang kasama." nakangiting wika nito. " Alis na kami kailangan ko na rin umalis kasi may meeting pa ako mamaya mga alas dyes ng gabi. ( 10pm)".sabi ko kina Marlon. Agad akong
Agad akong bumalik ng bayan. Pagdating ng aking drayber agad kami na umalis. Masayang sinalubong ako ng aking mga tauhan. Kaya kahit papaano nakakaramdam ako ng kaligayahan. Na ramdam ko hindi ako nag iisa. Agad ako nagpa order ng mga pagkain sa isang kilalang restaurant Mang Inasal. Ang saya nila. Kumain kaming lahat ng sabay sabay. Kahit na malungkot ako at wala akong ganang kumain dahil sa naalala ko ang aking mga kapatid at magulang lalo na ang anak kong nawawala pero ipinakita ko pa rin sa kanila na masaya ako. Habang kasabay ko silang kumain. Ang bilis kung natapos dahil may lakad pa ako. Kaya iniwan ko na sila sa kusina. At agad naman ako na bumaba upang ibigay sa kanila ang mga instructions na dapat nilang malaman.
Hello to all my readers and supporters. Maraming maraming salamat sa pagsubaybay ng aking libro. Maraming salamat sa inyong pagtangkilik at walang sawang pagsubaybay. Pagbabasa na kahit bitin ay patuloy po kayong nag aabang. Hindi ko po kayo maisa isa dahil hindi ko rin naman kayo makilala. Abangan niyo po ang mga kapanapanabik na mga pangyayari sa susunod pang mga kabanata at kaganapan sa kwentong ito. Abangan niyo po ang paghihiganti ni Brenda sa taong dumurog sa kanyang pagkatao at pamilya. Mahahanap kaya ni Brenda ang kanyang anak? Kung makita man niya ito makikilala kaya siya nito? Ilang taon na ang nakalipas. Malaki na ang bata.
Hello to all my readers and supporters. Maraming maraming salamat sa pagsubaybay ng aking libro. Maraming salamat sa inyong pagtangkilik at walang sawang pagsubaybay. Pagbabasa na kahit bitin ay patuloy po kayong nag aabang. Hindi ko po kayo maisa isa dahil hindi ko rin naman kayo makilala. Abangan niyo po ang mga kapanapanabik na mga pangyayari sa susunod pang mga kabanata at kaganapan sa kwentong ito. Abangan niyo po ang paghihiganti ni Brenda sa taong dumurog sa kanyang pagkatao at pamilya. Mahahanap kaya ni Brenda ang kanyang anak? Kung makita man niya ito makikilala kaya siya ng kanyang nag iisang anak
CHAPTER 26 Maaga kung pinasundo si Miccah. Tinawagan ko muna si Marlon upang ipaalam kay Miccah ang nais kung iparating. Si Marlon na muna ang bahala sa guwardiyang si Arnold. 9:30pm ay umalis na kami ng akj g drayber. Nagkita kami ni Alpha. Isa sa mga tauhan ko na may mataas na posisyon . " Nakuha ko na po Miss Brenda ang lahat nang impormasyon na inyong nais. Positibo po na iisang tao lang ang gumawa ng lahat lahat ng ito."paliwanag nito sa akin. " kung ganun...sa aking pagbabalik isasagawa ko na ang matagal ko nang plano. At gusto ko na makuha ang aking anak na matagal nang nawalay saakin."sabi ko kay alpha..." Nandito lang ako Miss Brenda hindi kita pababayaan sa abot ng aking makakaya. Si
CHAPTER 27 Umalis sina Marlon at Warren sa bahay bakasyunan nina Marlon at nang kanyang mga magulang. Yong mag asawa ay pinag iingat ni Marlon at pinababantayan na rin ng mga tauhan ni Marlon nang hindi alam ng dalawang matanda. Hindi ko natingnan ang oras mag alas dyes na pala ng umaga. Abalang abala ang mga tauhan ko sa paghahanda at pagluluto ... ang hindi nila alam na may darating na mga pagkain dahil nag order ako. Nakangiti ang lahat . Masayang masaya. Maya maya pa'y lumabas na si Miccah. Nagulat ang lahat at nabigla sila ng nakita nila si Miccah na dumating. Kahit sa ganitong paraan nararamdaman kong may kasama ako. Nararamdaman ko na may nagmamahal pala sa akin. May mga tao pang nagmamalasakit sa akin sa
CHAPTER 28 Inayos ko na ang aking mga dadalhin . Ang aking pasaporte at plane ticket. Kinandado ko ang mga pintuan ng buong bahay at saka umakyat sa kwarto ko. At kinandado muli ang aking kwarto . Mag isa lang ako sa bahay. Dahil umalis na lahat ang mga tauhan ko. Dahil sa pagod nakatulog agad ako. At wala na akong alam pa sa mga nangyayari sa labas. Ang hindi ko alam ay pinasok na pala ako ng mga kalalakihan sa bahay na wala akong kamalay malay. Masarap at napakahimbing ng aking tulog at kahit anumang ingay o kalabog ay hindi ko namamalayan o narinig. Biglang tumunog ang aking mobile. " Miss Nicole! Miss Nicole! Nasaan po kayo? Nasa mabuti po ba kayong kalagayan?"tanong nito sa akin. " Bakit? Dito ako sa kwarto ko nakatul
CHAPTER 29 Pagkalipas ng ilang sandali. Tapos na kami nag almusal. Hindi pa rin nakaimik sina Marlon at Warren. Naunawaan ko ang nasa isipan nila. Mga katanungan na nais nila itanong sa akin. Ngunit nag aalinlangan sila. Agad kung binasag ang katahimikan sa kalagitnaan ng aming pagtatapos ng almusal. " Sayang at wala na Brenda! So paano Marlon hatid niyo na ako ng airport. Doon na lang ako maghihintay ng oras." sabi ko. Mukhang hindi ako naririnig . Kaya inulit ko muli ang aking sinabi. " Marlon! Warren! Hatid niyo na ako ng airport, doon na lang ako maghihintay ng oras. Para wla na ako iispin pa mamaya." Paliwanag ko. " " Tara na Miss Nicole! Mag ingat po kayo sa inyong byahe mamaya." sabi ni Marlon " Maraming salamat Mar
CHAPTER 30 " Miss Nicole! This is alpha. Mayroon akong masamang balita saiyo. Sana huwag kang mabibigla."sabi ni alpha. " Hello Alpha! Sabihin mo! Ano ang masamang balita na sinasabi mo? Sabihin muna at makikinig ako. "kinakabahan kung sagot. " Miss Nicole! Patay na po si Warren! sabi nito. " Ano?!!! Ano sabi mo?" gulat kung tanong . " Bakit ano ang nangyarin Alpha? Bakit patay na si Warren?" tanong ko. " Papunta na kami ng safe house. Huwag na kayo umalis. Diyan na lang tayo mag usap. Hintayin mo kami. Tawagan niyo na po ang mga tauhan mo lalo na ang dalawang nurse. Walang malay si Marlon. At kailangan niya ng agarang gamot. Hindi natin siya puwedeng dalhin sa hospital dahil siguradong ipapahanap sila.
Chapter 31 Halos hindi makapagsalita sina Miccah habang tinatanong ko sila kung nasaan si Marlon. Sa kadahilanan na pinapunta na pala nila ang kaibigan nitong doktor upang mabigyan na ng lunas o gamot si Marlon. Dahil magpahanggang ngayon ay wala pa rin itong malay. Malaki pala ang sugat nito sa ulo at marami din itong sugat sa buong katawan. Pagdating ko ng bahay agad ko hinanap si Marlon. Ngunit di makasagot si Miccah. Kaya ako kinakabahan nasa isipan ko na baka may masama nang nangyari sa lalaki. Ngunit Nanginginig ang buo kung katawan sa kaba. "Miccah! Nasaan si Marlon?"agad kung tanong nito sa kanya. " Nasa loob po nang kuwarto. Nandoon din po ang kaibigan kung doctor. Halika po Miss Nicole, ipakilala kita sa kaibigan kong doctor. At ikaw na po ang bahala na makipag usap sa kanya. Nandoon