Paglabas nila ni Nadja sa kani-kanilang mga kuwarto ay napa-wow ang babae. Nakita niyang maayos manamit si Inigo kahit noong una pa lang. Pakanta-kanta pa ang mga bata sa backseat. Si Nadja pa ang na-out of place dahil trio sa pagkanta ang kambal at si Inigo. “Did you teach them the song?” Kumibot ang mga kilay nito. Mahal ng mga bata ang musika tulad ni Nadja. Maganda ang mga boses nila. “Behave kids. Maraming tao ngayon,” paalala ni Inigo sa mga bata. “Don’t worry, Inigo. They know what to do when they get lost.” Nakahanda ang pito ng dalawang bata. May backpack sila kung saan nakalagay ang mahalagang detalye nila. May wrist band sila na pasadya ni Nadja sa tuwing aalis sila. Mamamasyal ng gabi sina Nadja at Inigo na kasama ang mga bata sa Christmas Village sa bandang Makati Park Square. Nalaman lang iyon ni Inigo habang nanunuod sila ng mga bata. “Daddy, can we go there?” Niyaya siya ng mga ito na dalhin sila doon. Ipinangako niyang dadalhin sila doon kapag umuwi na si Nadja.
Tiyak na lahat ng mga tauhan nila ay nagdiwang din ng pasko bagama’t may naiwan para magbantay sa pinto ng kuwartong iyon. Madaling araw na ring nakauwi si Inigo. Bigla siyang nakaramdam ng matinding kalungkutan sa sitwasyon ng kanilang pamilya. Ni hindi niya masabi sa kapatid ang tunay na katayuan ng mga magulang lalo na ng kanilang ama. Dahil kahit hindi madalas umuwi ang ama, ang papa pa rin nila ang palaging hinahanap ni Victoria. Pagpasok niya sa bahay at nilibot niya ng tingin ang buong bahay. Noon ay gustong gusto na niyang gumaling upang makauwi na ngunit ng gumaling naman ay ayaw na niyang umalis ng mapalapit sa kanya ang mga bata maging si Nadja. Naupo siya sa unang bahagdan. Dinig niya ang katahimikan ng buong paligid. Nagsinungaling na lang siya ng makausap ang kapatid. Umiiyak pa ang kanyang mama ng marinig ang boses nito. “Huwag mo kaming alalahanin dito, Iha. Okay lang kami. Kayo ang mag-iingat at alagaan mo ang mga bata. Miss na miss ko na kayo. Pupuntahan namin kayo
Ngunit nanlaki ang mga mata ni Sharon. “Naku, okay na po si Mackie. Pumutok lang po ang ulo niya dahil sa pagbagsak niya.” paliwanag ni Nadja. Hindi makapaniwala si Sharon sa kanyang nakita. Kamukhang – kamukha ni Victor ang batang lalaki. Inakala ni Nadja na nagulat ito dahil sa nangyari sa kanya. Hindi na inistorbo ni Sharon ang bata. Ngunit nasulyapan nito ang isang batang babae na natutulog ng mahimbing sa sopa. “Sino naman ang batang ito? Ang cute naman.” “Ma, siya si Holly. Kakambal ni Mackie.” Napangiti si Sharon. Anggaan ng pakiramdam niya sa mga batang iyon. Tahimik silang naglakad sa pasilyo. Nanibago si Victor sa ina. “Dadalawin ko na lang po ulit si Papa mamaya. Tulog na po kayo at kapag okay na ang lahat, uuwi na tayo sa mansion.” “Victor…” “Yes, Ma.” Hindi nakatiis si Sharon bagkus ay kinompronta niya si Victor sa loob ng kanyang kuwarto ng ihatid siya ng anak. “Sabihin mo sa akin ang totoo, Victor. Sino ang ama ng mga bata?” “Love child sila ni Nadja, Mama.”
She was listening to her old songs. Iyon pa rin ang kakantahin niya mamaya. Naging masaya ang gabi. Puno ng tawanan at kumustahan. Maraming kuwento ang bawat isa ngunit ang tunay na pakay nila ay makitang muli ang pagbabalik ni Djana. “I am so excited about this.” “Whew, me too. I was so anxious to see the invitation.” “Who would have thought that after six years ay babalik pa siya. She could be living lavishly with extremely handsome husband.” “She must have a perfect life.” Lahat ay tila nainggit na isipin kung anong buhay ang mayroon siya ng anim na taon na iyon. Things changed between Rosanna and Nadja now. Huli nang pumasok sa venue si Rosanna at walang masyadong pumansin sa kanya. Pinagbulungan pa siya ng ibang reporter. “Bakit nandito siya?” Hinahanap niya ang kanyang kaibigan ngunit mukhang hindi siya naimbitahan sa party na iyon. Lumabas si Rosanna. “Inigo, right? Nandito ka, but I didn’t see DJ Ana here.” Kumibit-balikat ang lalaki. “Bakit ka nandito?” “Masyadong
Huminto ang kotse sa isang parking area sa dati nilang puwesto tuwing pupunta sila ng baywalk. Hindi na kinaya ni Nadja. Noon lang nakita ni Victor na umiyak ng matindi ang babae. “That Kelly, she sold me to a man I never know.” Hindi malaman ni Victor kung paano papayapain si Nadja. “Victor…” Pinahid niya ang luha ng babae. Tinitigan niya ang mga mata ng babae. Hindi niya maintindihan kumbakit kailangan niyang makaramdam ng guilty feeling. “Ano bang inaalala mo?” “Paano kung dumating siya? Paano kung paglayuin niya tayong dalawa?” “Hindi mangyayari iyon, Nadja. What is mine, is mine forever. Hindi kita hahayaan sa lalaking iyon.” Ngunit may pagdududa na si Victor sa mga pinatutunguhan ng lahat. Kailangan niyang makausap si Sharko sa lalong madaling panahon. Nagpaumaga na sina Nadja sa hotel. Madaling araw sila bumiyahe pauwi ng Cavite. Dumiretso na sila sa ospital. Doon na nakatulog ang mga bata. May damit na pamalit na rin doon si Nadja. “Aalis muna ako.” “Puntahan mo muna s
Ramdam ni Victor ang tensyon sa loob ng kuwarto. Hindi niya inaasahan na ang mama ni Nadja ang matalik na kaibigan ng kanyang ina. What a small world talaga! Alam na niya ang kahihinatnan nito sa bandang huli. Ni hindi siya inimikan ng kanyang ina habang naglalakad sila. Nadatnan nilang gising na ito at kasalukuyang inihahanda ang kanyang pagkain. Hindi halos nag-imikan ang mag-ina sa kuwarto ng kanyang ama. Nakakagulat ang mga rebelasyon. “Where have you been?” tanong ni Max. Masaya siyang bumaling kay Victor bago pa makasagot ang asawa. “Balita ko ay may girlfriend ka na raw. Totoo na ba iyan?” “Yes, Papa.” “Nakilala na yata ng mama mo. I hope na iba siya sa lahat ng mga babaeng nakasama mo sa kama. ”Lalong kinabahan si Victor. Tahimik lang si Sharon ngunit masama na ang tingin nito sa anak. “Kailan mo naman ipapakilala sa akin?” “Kapag magaling na po kayo.” Hindi pa alam ng lalaki na may anak na si Nadja. “Max, magpahinga ka muna. May pag-uusapan lang kaming mahalagang bagay
“Hanapin mo si Kelly. Kailangan niyang kumpirmahin kung sino ang babaeng iyon.” “Boss, hindi ko alam kung saan hahanapin ang Kelly na iyon.” “She is just infront of us, Sharko. Hindi natin siya mamumukhaan dahil nagpa-plastic surgery siya.” “What?” “Nagpakilala na siya kay Nadja. They are best of friends. Talent siya ng Titan Music. She is now Sunny Amarin.” Inabangan ni Sharko si Kelly sa Titan Music. Eksaktong kalalabas lang ni Kelly sa Titan Music ng gabing iyon. Nakita niyang tumingin pa sa kaliwa’t kanan ang babae na parang may hinihintay. “Bogart, bilisan mo!” Pinaharurot ng lalaki ang kotse at huminto sa tapat ng babae ang puting kotse. Walang nakapansin ng dukutin nila ito dahil papunta sana siya sa parking area. “Sino kayo? Anong kailangan ninyo sa akin?” “Ilang taon lang tayong hindi nagkita, Miss. Nakalimutan mo na kaagad ako.” “Girlfriend mo ba siya, Sharko!” “Manahimik ka, Bogart. Intindihin mo ang pagmamaneho mo!” “Hindi ko alam ang sinasabi mo. Hindi kita kila
Sabay nang nagtungo ng ospital sina Victor at Nadja. Sweet na sweet pa ang dalawa sa loob pa lang ng kotse. Para silang mga ibon na malayang lumipad at dumapo sa kung saan nila gusto. Masaya silang sinalubong ni Holly. Kinarga siya kaagad ni Victor. Nilapitan naman ni Nadja si Mackie habang tinatanggal na ang dextrose sa kamay niya. “Good morning, Doc.” Ngumiti ang batang doctor. Ibinaba nito ang kanyang salamin upang sipatin ang bumati sa kanya at muling inilagay ng maayos ang kanyang mata. “Everything is miracle, Mrs. Santiago.” “Ms. Santiago po, Doc.” Itinama ni Nadja ang sabi ng doktor at napangisi na lang ang dalawa. “Soon-to-be Mrs Peralta.” sabat naman ni Victor. “I have settled the bills now, Nadja. We can bring home the kids already.” “You settled the bills? Are you sure?” Hindi makapaniwala si Nadja tumango si Victor. “Bakit? Bawal ba? Hindi ba puwedeng ako naman ang magbayad ng hospital bills para sa kanila?” “You don’t have to do that, Victor.” saway ng babae. Hindi