CHAPTER 82

Tiyak na lahat ng mga tauhan nila ay nagdiwang din ng pasko bagama’t may naiwan para magbantay sa pinto ng kuwartong iyon.

Madaling araw na ring nakauwi si Inigo. Bigla siyang nakaramdam ng matinding kalungkutan sa sitwasyon ng kanilang pamilya. Ni hindi niya masabi sa kapatid ang tunay na katayuan ng mga magulang lalo na ng kanilang ama. Dahil kahit hindi madalas umuwi ang ama, ang papa pa rin nila ang palaging hinahanap ni Victoria. Pagpasok niya sa bahay at nilibot niya ng tingin ang buong bahay.

Noon ay gustong gusto na niyang gumaling upang makauwi na ngunit ng gumaling naman ay ayaw na niyang umalis ng mapalapit sa kanya ang mga bata maging si Nadja. Naupo siya sa unang bahagdan. Dinig niya ang katahimikan ng buong paligid. Nagsinungaling na lang siya ng makausap ang kapatid. Umiiyak pa ang kanyang mama ng marinig ang boses nito.

“Huwag mo kaming alalahanin dito, Iha. Okay lang kami. Kayo ang mag-iingat at alagaan mo ang mga bata. Miss na miss ko na kayo. Pupuntahan namin kayo