Kinabukasan ay gulat na gulat si Nadja ng magising siya sa halik ng kanyang kambal. Wala na sa kama si Victor. Tiyak niyang naghahanda na siya ng almusal. Napangiti siya habang yakap ang mga anak. “Wala na akong hahanapin pa sa buhay kung kayong tatlo ang kasama ko, Victor. Sana ganito na lang palagi ang buhay. Masaya, walang problema, nandito ka, magkasama tayo, may trabaho ako and I go home with someone waiting for me.” “Life isn’t like that, Nadja. Hindi laging magiging masaya ang buhay. Magkakaroon tayo ng problema, may pagkakataong wala ka, wala ako at maiiwan ang mga bata. Hindi puwedeng wala akong trabaho. Ano na lang ang iisipin ng mama at papa mo? Besides, I want you to be home with the kids. Iyon ang gusto ko sa babaeng mapapangasawa ko.” “Hmmm, I think napag-uusapan naman ang mga bagay-bagay pero ang mag-stay sa bahay as a plain housewife…it would be difficult in my situation right now. I love singing. I graduated in a music school and that is part of my profession.” “Na
Napauwing bigla si Nadja. Gamit niya ang kotse ni Philip. Nadatnan niyang nag-iiyakan ang mga bata. Ayaw nilang kumain ng tanghalian. Maging si Nessa at hindi matawagan ang cellphone ni Victor. Napilitan tuloy puntahan ni Nadja ang ina ni Victor. Tinanong kung napapagawi daw ba ito sa ospital ngunit tinanong niya kung gaano niya kamahal ang naak. “Mahal na mahal ko po siya. Ngayon lang po ako nagmahal muli.” “Mamahalin mo pa kaya siya kapag nakilala mo siya?” Nahiwagaan siya sa sinabi ng babae. Nilingon niya ang lalaking nasa hospital bed. Hindi lang niya iyon narinig sa ina kundi pati kay Victor. “Nasa RBR ngayon si Victor.” “Ha, ano pong ginagawa niya doon? Doon na po ba siya magtatrabaho ngayon?” Napilitang umuwi muna ni Nadja at kinausap ang kambal. “Mackie, Holly, stay with Ate Nessa and Kuya Cogie. I will find Daddy okay. I will bring him home.” “Can we go with you?” Umiling si Nadja. “Just stay here and wait. Stop crying now!” Pinigilan ni Nadja ang kanyang luha. Ayaw n
Tinanong niya ang ina kung totoong magkapatid sila ni Nadja. Ngunit si Max ang sumagot kay Victor. “Huwag mong tanungin ang iyong ina ng ganyan, Victor. Ako ang tanungin mo.” “Kapatid ko ba si Nadja, Papa?” “Hindi mo kailanman magiging kapatid si Nadja. Walang namamagitan sa amin ni Sophia. Si Jayson lang ang malikot sa babae kahit mukha siyang matino. Ako, kahit mukhang babaero, one-woman-man ako. Si Sharon lang ang babae sa buhay ko.” Yumakap si Sharon sa asawa. “Sorry, Max dahil pinagdudahan kita ng matagal na panahon.” “Sharon, alam mo naman ikaw lang ang babae sa buhay ko.” Noon lang nakita ni Victor na sweet-sweetan ang mag-asawa. Samantalang nagpupuyos ng galit si Nadja kay Sophia dahil sa mga sinabi nito. Tinanong niyang muli si Sophia kung totoo ang sinabi niya. “Hindi ka naniniwala sa akin?” “Hindi! Dahil minsan ka nang nagsinungaling sa akin. Matagal mong binilog ang ulo ko at posibleng magawa mo rin iyon para ilayo ako kay Victor.” “Hindi ka si Juliet, Nadja. Huw
“Bakit ba ang init ng ulo ni Boss?” “Para siyang hindi nadiligan kagabi.” Dinig na bulungan ng kanyang mga tauhan. Nag-una-unahan ang mga ito na lumabas ng kanyang opisina sa takot na sila ang balingan ni Victor. Sumandal si Victor sa kanyang upuan pagkatapos niyang ubusin ang laman ng kanyang baso. Nagngingitngit siya sa galit sa nangyari. Desidido siya na gumawa ng paraan upang makita si Nadja. “Boss, ready na po ang mansion. Anytime ay puwede nang makalipat sina Ma’am Sharon at Sir Max.” “Siguraduhin ninyong walang naiwang bakas ang mga traydor na iyon.” “Yes, Boss!” Mabilis din ang recovery ng kanyang ama. Masaya si Sharon sa estado ng kalusugan ng kanyang asawa. Natutuwa rin ang mga doktor dahil puwede na rin silang ma-discharge anytime soon. “Hayan narinig mo ba, Max? Malapit na tayong umuwi. Max gusto mo bang magpagupit bago umuwi ng mansion?” Humaba na rin ang buhok ng lalaki habang comatose ito. “Oo naman.” “Dito na lang kita pagugupitan.” “Si Sharko na lang ang mag
Isinubsob ni Nadja ang ulo sa leeg ni Victor. Niyakap siya ng lalaki at hinagod ang kanyang likuran. Humihikbi ang babae. “Huwag kang umiyak.” Tinapik niya si Nadja. “Natatakot ako. Hanggang kailan tayo magiging ganito? Nanakawin ba natin ang mga sandali para magkasama tayo?” “Nadja…” “Isama mo ako ngayon.” “Nadja, huwag kang padalus-dalos!” “Hindi ka ba natatakot na paglalayuin nila tayo? Gagawa ng paraan si Mama. Anong gagawin ko? Anong gagawin natin?” “Nadja…” Hindi masabi ni Victor kay Nadja kung ano ang mas kinatatakutan niya ng mga sandaling iyon. Kinumutan niya ng maayos si Nadja. Niyakap niya ito ng mahigpit habang magkatabi sila sa kama. Kinabukasan ay tuwang-tuwa ang mga bata ng makita si Victor na nagluluto ng almusal. Nasa baba na si Nadja habang naka-back hug ito sa lalaki. “Maupo ka na doon,” mahinang utos nito. “Ayoko! Dito lang ako.” “Bahala ka na nga.” Hindi na nagtaka si Nessa ng abutan niyang sweet ang dalawa. Balewala na sa kanya kung abutan niyang nagt
Sa kabilang banda, hindi pinalampas ni Sophia ang araw na iyon upang bigyang babala si Victor. Pinuntahan niya ang lalaki sa RBR matapos tanungin kay Sharon ang kinaroroonan ng anak. “Sir, may naghahanap po sa inyo,” sabi ng manager. “Give me some wine,” utos ni Sophia. Nakataas ang noo nito at walang kangiti-ngiti ang mukha. Umupo ito sa tabi ng mesa kahit hindi pinahihintulutan. “Ano pa pong gusto ninyong sabihin?” Inilapag ni Mr. Manager ang bote ng wine at dalawang wine glass. Mabilis siya umalis sa loob ng opisina. Isinara niya ang glassdoor. Umupo ng maayos ang babae at matamang tinitigan ang lalaki sa kanyang harapan. “Okay, Victor. You win this round. Tama ka, hindi mo kapatid si Nadja. I just had a one-night stand with that son of a bitch Jayson but I was already two-weeks pregnant with Nadja. I cannot forgive your mom and your tita.” Nagsalin ng wine si Victor sa dalawang baso. “Pero bakit kami ni Nadja ang kailangang madamay sa away ninyo?” Natahimik si Sophia at kinu
Sa kabilang banda, hindi pinalampas ni Sophia ang araw na iyon upang bigyang babala si Victor. Pinuntahan niya ang lalaki sa RBR matapos tanungin kay Sharon ang kinaroroonan ng anak. “Sir, may naghahanap po sa inyo,” sabi ng manager. “Give me some wine,” utos ni Sophia. Nakataas ang noo nito at walang kangiti-ngiti ang mukha. Umupo ito sa tabi ng mesa kahit hindi pinahihintulutan. “Ito ba ang sinasabi mong restaurant mo? Warm and cozy place ha!” “Ano pa pong gusto ninyong sabihin?” Inilapag ni Mr. Manager ang bote ng wine at dalawang wine glass. Mabilis siya umalis sa loob ng opisina. Isinara niya ang glassdoor. Umupo ng maayos ang babae at matamang tinitigan ang lalaki sa kanyang harapan. Pinaglaruan ang rim ng kanyang baso na may wine. Tinitigan ang baso at ngumiti. “Okay, Victor. You win this round. Tama ka, hindi mo kapatid si Nadja. I just had a one-night stand with that son of a bitch Jayson but I was already two-weeks pregnant with Nadja. I cannot forgive your mom and tita.
Almost six years ago, nang tawagan ni Sharko si Victor. Kalalabas lang niya ng banyo. Tamang- tama ng tawag ni Sharko. Pinili ni Victor ang paborito niyang damit at sapatos. “Boss, hihintayin ka daw ng babae sa Hotel Suite, 10th floor.” Binati si Victor ng mga chambermaid na kalalabas lang sa isang kuwarto habang itinutulak ang trolley ng mga maruruming bedsheets at punda. Kinindatan pa siya ng isang crew at nagpa-cute pa ng kaway sa kanya. Gumanti ng kindat si Victor habang binasa ang labi nito at ngumisi. Hindi nagmadali ang binata. Sumakay siya sa elevator na saktong bumukas. “10th Floor, please!" utos niya sa elevator operator. “Yes Sir.” Bahagyang nakaramdam ng kaba si Victor. Humugot siya ng malalim na hininga paglabas niya. Lumingon sa kaliwa’t kana. Mabigat ang yabag ng kanyang sapatos na gawa sa balat. Inayos niya ang kanyang tux. Sumunod sa kanya ang ilan sa kanyang mga tauhan upang bantayan ang labas ng kanyang pinto. “Pagpasok ko, ako na ang bahala. Bumaba na kayo.”