Chapter 22 Part 2

Honeylette POV

Wala ni isa sa amin ang nagsasalita habang nasa byahe. Sa gilid nang aking mga mata ay naaaninag ko pa rin ang galit nitong awra. Diretso lamang itong nakatingin sa kalsada at hindi man lang ako tinatapunan nang tingin. Bumagal na ang takbo nang sasakyan.

Pilit kong nilalabanan ang pagpikit nang aking mga mata. Kulang ang tulog ko kagabi, pakiramdam ko ay pagod na pagod ako. Hinilig ko ang aking ulo sa may bintana, habang pinapanood ang daan pauwi.

***

Bahagyang napakunot ang aking noo, dahan-dahan kong minulat ang aking mga mata. Nakita ko sa labas nang bintana ang bahay. Napalingon ako sa gawi ni Alexander na ngayon ay seryosong nakatitig sa akin. Kanina pa ba kami dito?. Kanina pa ba niya ako tinititigan nang ganito?. Nakatulog pa rin pala ako. Kahit na anong pigil ko.

Nagpakurap-kurap ako at nagpalingon lingon sa paligid kahit wala naman akong nakikita kundi ang loob nang kotse. Pilit kong inaalis ang pagkailang na nararamdaman ko sa kanya.

Kaagad kong binuksa