Tatlong araw ang nakalipas. Tatlong araw matapos na malipat si Jane sa P.R. department, wala pa siyang ni isang sentimong kinikita. Tumingin siya sa oras at nakita niya na ito ay 23:07. Iyon ang eksaktong oras kung kelan nagsisimulang dumating ang kanilang mga kliyente.Ang buong P.R. department ay walang laman at tanging siya lang ang taong naiwan sa waiting room. Ang lahat ng kanyang katrabaho sa department ay umalis na para gawin ang kanilang trabaho. Sa katunayan, ang bawat miyembro ng P.R. department ay nandito sa East Emperor ay malaki ang kinikita. Ang mga kliyente dito ay nilalaman ng mga matataas na tao sa lipunan at ang mga mayayaman at makakapangyarihan ay palaging mapagbigay sa kanilang pera.Tatlong araw pa lang nandito si Jane, ngunit nakarinig na siya ng mga balita. Si Jenny, ang babaeng nakhuli niyang nakikipaglandian kay Master Soros sa hagdanan noon, ay nagyayabang kahapon lang kung paano ang isang mapagbigay na negosyante mula sa Hong Kong ay kasama niya. Ang kanya
“Ako…” binuka ni Jane ang bibig niya para tumanggi nang di nag-iisip. Sa dilim na iyon, kumurba ang labi ni Sean… Alam na niya, alam na niyang ang mapagmalaking si Binibining Dunn ay hindi isusuko ang kanyang dignidad at tatanggapin na lamang ang insulto nang naka higa.“Makukuha ko lahat ng perang ito kung mapulot ko ito within a minute, tama ba? At dadagdagan mo pa ng fifty thousand, tama?”Hindi maituloy ni Jane ang gusto niyang sabihin na katuloy ng “Ako”. Ang nangyayari sa harap niya ay bumalik sa madilim na kulungan at sa makulit na babae, ang nag-iisang tao na nagpakita ng kabaitan sa kanya. Sa panaginip na nakita niya nang siya ay nakahiga… Lahat ng pwedeng isipin ay sumagi sa isip ni Jane at napilitan siyang baguhin ang desisyon niya nang wala sa oras. Pride? Meron pa ba siya noon?Sa ngayon, walang kahit ano si Jane Dunn. Walang pamilya, walang kamag-anak, walang kaibigan, walang nakaraan… ang tanging meron siya ay ang sarili niya.Anong mapapala niya… sa pride niya?An
Sa labas ng kwarto, lumiko si Alora sa kanto. Sa sandaling itinaas niya ang kanyang ulo, Ang kanyang tingin ay matalas at tahimik siyang naglakad hanggang sa nasa labas na siyang kwarto. “Ano ang ginagawa mo, Luna?”Biglang may mayabang na boses na narinig mula sa likod ni Luna, na siyang nakatayo sa labas ng kwarto, tumalon at napatalikod siya. Ng makita niya kung sino ang nasa kanyang likuran, ang kanyang magandang mukha ay biglang nagbago. “W-Wala, wala akong tinitigan...”Si Luna ang hostess na namamahala sa Room 606. Subalit, hindi siya pinatawag ng mga young master para sa kanyang serbisyo. Sa halip, pinapasok ni Alora ang baguhang cleaner na iyon.Si Luna ay hindi masaya na siya ay pinalabas ng kwarto, syempre. Wala namang tao sa paligid, kaya patago niyang binuksan ang pintuan ng kwarto ng maliit, sumisilip sa pagitan. Ang kanyang nakita ay nagpalaki sa kanyang mga mata, Malamig na tumawa si Alora sa sarili niya. Tinanong niya “Anong ginagawa mo?”, hindi “anong tinitignan
Si Sean Stewart ay boss ni Alora, kaya hindi niya masabing mali ito. Ang tanging kaya niyang gawin ay mainis pag nakatingin ito sa kanya.Ano bang ginawa nitong babaeng ito para magalit ang boss niya nang sobra, para mapagmalupitan nang ganoon. Ang titig ni Alora ay naguguluhan habang pinapanood si Jane na umiika, hawak-hawak ang pader habang nahihirapang maglakad paalis.Ang bank card sa kamay ni Alora ay napaka init.Pagkatapos tumalikod at umalis ni Alora, halos tumakbo siya sa opisina, nilagay niya ang card ng bangko at lahat ng pera sa safe sa kanyang opisina. Doon lamang nawala ang sakit ng pag init ng kamay niya. Nang bumalik si Alora sa Room 606. Hindi niya pa nabubuksan nang malaki ang pintuan nang muntik na siyang mabangga kay Sean.“Mr. Stewart,” magalang na binati ni Alora. Mahinang sumagot si Sean ng “mm” bago naglakad sa paligid ni Alora at umalis sa silid.Habang pumapasok si Alora sa silid, ang mga binata ay pinaguusapan pa rin si Jane. “Ang babaeng iyon kanin
Sa sumunod na arawKararating lang ni Jane sa East Emperor nang may napansin siyang kakaiba. Lahat ng tao sa paligid niya ay natipon sa dalawa at tatlo, bumulong habang tumuturo sa kanya.Hindi talaga nag-abala si Jane. Marahil siya ay isang hamak na tagalinis lamang na biglang inilipat sa departamento ng P.R. Normal para sa kanya na makaakit ng pansin.Gayunpaman, nang pumasok siya sa waiting room ng departamento ng P.R, nalaman niya na siya ay sobrang walang muwang."Hahaha, nandito na ang aso." Ang biglaang pangaasar ay nagpa putla sa kanyang mukha. Nakilala niya ang taong kasalukuyang nakaturo sa kanya at tinawag siyang isang "aso". Ito ay walang iba kundi ang hostess ng Room 606, Luna.“Huwag ka masyadong maingay, Luna. Hindi kami bulag, nakikita namin ang aso na papasok. "Tawa ng tawa si Luna. "Ah, ngunit hindi ninyo ito nakita mismo! Ang babaeng ito ay nakasuot ng isang clown costume na may napaka panget na make-up. Pinakiusapan siya ni Master Lynch na gumapang sa kanyan
Nawala na sa tamang pagiisip niya si Mr. Jonesson. Wala na siyang pakialam sa kahit ano tungkol kay Jane, mabilis na sumang ayon sa hiling ni Jenny. “Sige, kung ano man ang sabihin mo.” Pagkasabi nito, hinipo niya ang hita ni Jenny. “Ayan, huwag mong sabihing hindi ako galante.” Pagkasabi niya nito, naglabas ng bulto ng pera si Mr. Jonesson mula sa kanyang briefcase. Mukhang may 50,000 ang halaga nito. “Makakatanggap ka ng 1,000 kada kanta ng iyong aawitin. Kung makakaawit ka ng sampung kanta, makakatanggap ka ng 10,000, dalawampung kanta ay 20,000. Kung makakawit ka ng limampung kanta, matatanggap mo ang lahat ng pera na nandito.” Limampung kanta ay aabot ng kahit papaano tatlong oras~~~“Aw, Mr. Jonesson, bakit mo siya binigyan ng ganyan karammi~~~?”“Huwag ka magalala, babe, bibigyan pa kita ng mas madami mamaya.” Binigay niya ang sa tingin niya pinaka nakakaakit na ngiti habang sinasabi niya ito.“Aww~ Ang sama mo, Mr. Jonesson.” Pagkatapos nito, inalog ni Jenny ang kanyang ba
Kapag nalaglag ang isang tao sa bangin ng kasamaan, ang puno’t dulo ng lahat—ay ang mabuhay.Tumingin siya sa parang batang mukha ni Susie. Isang buhay na maliwanag at makulay tulad ng sa kanya ay bagay na kailanman hindi magagawang maabot muli ni Jane.“Ikaw! Paano mo nagagawang makangiti?” Pumadyak ng malakas si Susie. “Alalahanin mo ito mula sakin, Jane, hindi mahalaga kung gaano kalaki ang kinikita mo, dahil pangit na ang tingin ng lahat sayo! Kahit ang mga modelo sa P.R. department na binebenta ang kanilang katawan para sa pera ay mas may dignidad pa kaysa sayo! Itinapon mo na ang pride mo ng ginawa mo ang bagay na ganun, kaya sino pa ba ang rerespeto sayo ngayon?”Pagkatapos nito, mayabang siyang huminga at tumalikod palayo kay Jane. Nakatayo lang si Jane ng matagal na panahon doon bago siya naglakad pabalik sa kanyang kwarto. Pagod ang makikita sa buo niyang mukha at ang mga sinabi ni Susie ay naririnig pa din niya… ‘Ginagawa ko lang ito para kumita ng pera para sa aking tuit
Palubog na ang araw at ang sinag ng buwan ay nagpaliwanag sa kwarto.Tumayo si Alora, ang kanyang banayad na tingin habang nakaharap sa kamas as opsital. Ang babaeng nakahiga sa kama ay mukhang nanghihina at maputla, nakatulog ng nakabaluktot sa ilalim ng kumot habang ang mainit na sinag ng gabi ay kuminang sa kanya.Ng paalis na siya, biglang binuksan ni Jane ang kanyang mga mata sa kama at bumulong,“Alora, gusto kong bayaran ang utang ko, ngunit wala na ako maliban sa sarili ko. Maaari ko ba itong bayaran gamit ang sarili ko?”Pagkasabi niya ng mga ito, pinikit niya ang kanyang mga mata at nakatulog muli.Parang natusok ng karayom ang puso ni Alora. Ang kanyang mga emosyon ay medyo naging kumplikado.Nagdedeliryo si Jane sa kanyang pagtulog, ngunit hindi niya pa din makalimutan ang kanyang utang… Kahit na ano pa man, tumanggi si Alora na ang isang tulad niya ay gagawa ng bagay na ganoon kasama.Sabi ni Jane na sinusumpa siya ng lahat, tinatawag siya kasuklam-suklam… si Jane,