KABANATA 37MYCA’S POVNaiwan akong luhaan sa aking kinatatayuan. Nanatiling nakapako ang aking mga paa sa aking kinatatayuan nang ilang minuto. Hanggang sa matauhan ako ay hindi pa rin ako gumalaw. I feel so defeated right now. Pero hindi naman siguro iyon ang huli naming pagkikita ni Ian. I am sure we will see each other one of these days. O kaya pwede pang mamaya.Pinunasan ko ang mga luha sa aking pisngi. Tumakbo ako pabalik ng villa. Nadatnan kong nakaupo si Jilo sa sofa habang may ginagawa sa kanyang laptop. Nakababa na ang mga maleta ko at sina mama at papa naman ay nililibot ang paningin sa kabuuan ng sala. Mabilis akong naglakad patungo kay Jilo at dumiretso sa kanyang harapan habang pinipigilan ang sariling mas lalong mapaiyak. “We have to hurry! Baka pwede pa natin abutan si Ian sa airport,” I said with my hopeful voice and look.Napaangat ang tingin ni Jilo sa akin. He threw me his bored look and then ignored my words. Nagpatuloy siya sa kanyang ginagawa. Maybe he is not
KABANATA 38MYCA'S POVI was out for several days for a business trip. Pero hindi rin ako gaanong nakapag-participate dahil atat akong umalis agad ng bansa. I count each passing day just so I could leave the country earlier than I have calculated so I can go to Washington. Pero dahil na rin sa mga negatibong naiisip ko ay sa mismong kaarawan ako ni Aziel dumating imbes na sa araw bago ang kanyang kaarawan. Kaya naman ay nagtatampo sa akin ang pinakamamahal kong kaibigan."Come on, Allison. At least I made it to baby Aziel's birthday celebrations," natatawa kong alo sa kanya.May apat na oras pang natitira bago magsimula ang birthday party ng aking inaanak. Kaya pareho kaming nasa kwarto ngayon ni Allison. I am sitting on a sofa with crossed legs while watching my best friend throw a fit in front of me. Hindi ko magawang pigilan ang sarili ko na hindi matuwa lalo na at namiss ko siya nang sobra. "He wants you to help on the preparations. Hindi lang ako ang binigo mo kundi pati ang ina
KABANATA 39MYCA'S POVI saw Allison walked toward my direction. Kinabahan ako agad dahil alam kong magagalit siya lalo na kung malaman niyang sangkot dito si Ian. I know she's been warning me about him and I would always ignore her words after several weeks. Alam kong nag-aalala lang siya at ayaw niyang hindi kung sino lang ang magustuhan kong lalaki. Bukod doon, hindi ko dapat siya binibigyan ng problema o pinag-aalala lalo na at buntis siya. I flashed a smile to hide my sad face. "What's wrong?" agad niyang tanong pagkalapit pa lamang niya sa akin.Agad naman akong umiling. If she didn't saw what happened earlier then I just have to act as if nothing happened. Pabor pa iyon sa akin."Hmm? Wala naman..." Mas nilaparan ko ang aking ngiti."You can't fool me. Namumula ang mga mata mo. I saw you wiped your tears a while ago. What's the matter? Hindi ka nag-e-enjoy sa party? Masama ba ang pakiramdam mo?"Parang gusto ko ulit umiyak at magsumbong sa kanya. Huminga ako nang malalim at tu
KABANATA 40MYCA'S POVInis kong tinanggal ang pagkakahawak ni Ian sa aking baywang. Sinubukan niya ulit akong hawakan kaya sinubukan ko namang tapakan ang paa niya. Ang kaso ay mabilis siyang nakailag at mukhang alam kung ano ang gagawin ko. Ipinakita ko sa kanya ang panghihinayang sa aking mukha nang hindi ko siya natapakan. He frowned to show that he is not pleased but I just rolled my eyes out of irritation."Behave yourself, Tessimond. Hindi lang isa ang nanonood kundi marami," banta ko sa kanya."Bakit ang init na naman ng ulo mo sa akin? Sinusuyo na nga kita," aniya at sinubukan na namang hawakan ang siko ko.Umiwas ako sa kanya. I glared at him. Sinulyapan ko ang inaanak ko na tahimik kaming pinapanood at inoobserbahan. Tinalikuran ko na lamang si Ian at hinalikan si Aziel para makaalis na roon. Pag magsumbong pa iyan kay Allison ay tiyak na pauulanan niya ako ng tanong at pangaral. "Happy birthday ulit. I wish you all the best, Aziel. Sana magustuhan mo iyong regalo ko sayo.
KABANATA 41IAN'S POVThings happen unexpectedly because they are beyond our control. How ironic to be caught up in a situation where you will suddenly lose your happiness just like that. Tipong ang bilis mawala na hindi na matatawag pang panandaliang kasiyahan kasi kulang pa ang ilang araw at ilang linggo para sayo. Pakiramdam mo ay isang segundo lang ang lumipas tapos dilim na naman ang natatanaw mo sa iyong paglalakad. "Paano ka napadpad dito?" gulat na tanong ni Jilo Valenciaga pagkalapit niya sa akin.I ignored him for a second. Hindi ko na matanaw si Myca dahil nakapasok na sila sa villa. Sigurado akong wala pa siyang alam tungkol sa akin. Wala naman akong planong itago sa kanya ito pero hindi lang ako magkaroon ng magandang tyempo. I find it awkward if I suddenly try to bring up this kind of topic while we are busy with other things. I shifted my cold gaze to Jilo. Magkahalong galak at pagbabanta ang nakikita ko sa kanyang mga mata. Mukhang nagagalak siyang nahanap nila ako k
KABANATA 42IAN'S POV*Knock* *Knock*Hindi pa nag-iisang oras simula nang utusan ko si Truce na humingi ng pahintulot sa hari para makausap ko siya. Pero mukhang nagdesisyon na agad ito. I smirked and stood up when I heard the knock on the door. There's no doubt, King Bhaskar has sent someone to notify me that he has called me. "Come in," I gave that person my permission.The door opened and then Count Falcon entered the room. Nagkunware akong nagulat ako sa kanyang pagdating."What brings you here, Count Falcon?" salubong ko sa kanya. He bowed to show some respect. "His Majesty wants to talk to you, Your Grace.""At times like this? I thought he is busy reviewing the reports he have received from the merchant guild? Maybe this is an important matter?" I sounded as if I am shocked. Pero hindi ko ito palalagpasin. Kahit pa bawiin niya ang utos ay magpupumilit akong kausapin ang hari. I walked past Count Falcon. Mabilis kong tinahak ang daan patungo sa library ni King Bhaskar habang
KABANATA 43IAN'S POV"This is all my fault…""Don't blame yourself, Lilliana."Nagising ako nang makarinig ng ingay. I can hear my parents voice. Sa una ay hindi klaro pero paunti-unti na itong nagiging klaro sa aking pandinig. My mouth felt dry. Sinubukan kong igalaw ang aking mga daliri pero sakit lang ang naramdaman ko. "Alam mong hindi siya magiging ganito kung hindi siya napilitan. It's my fault. Because of me, he accepted all the burden for himself."Tiniis ko ang sakit na nararamdaman ko para lang maidilat ko ang aking mga mata. Unang bumungad sa akin ang umiiyak na si mama. Nakaramdam ako agad ng lungkot. Seeing my mother cry is my greatest weakness. "M-Mama..." namamalat kong tawag sa kanya.Parehong napatingin sa akin ang aking mga magulang. Mama almost fell on her chair just so she can get closer to me as fast as she can."Son, how are you feeling now? Masakit ba ang lahat ng katawan mo? Can you hear me well? Do you need something? Water, perhaps?" Nagsimula nang mataran
KABANATA 44MYCA'S POVMahigpit kong hinawakan ang bag ko para roon ibaling ang gigil na nararamdaman ko. Kahit na sobra-sobrang inis ang nararamdaman ko kay Ian ay kinikilig pa rin ako ngayong magkasama kami. Nababaliw na ata ako sa kanya. Tama pa ba itong nararamdaman ko ngayon? Nagiging bipolar na ba ako? Jusko naman! This is so freaking unfair! Does he even feel the same? Naku, Myca, maling mangarap ng ganyan! "Sigurado kang alam mo kung saan tayo pupunta? Mukhang nalibot na natin ang buong Paris ah?" nagdududa kong tanong sa kanya.Tumikhim lang siya at hindi na nagsalita. I draw out my phone and clicked a specific app then handed it to him. "Here, use this. You can type the name of our destination then that app will give you the correct route!" I said while looking outside the car window."No need. Nandito na tayo," aniya at itinigil ang kotse sa harap ng isang malaking restaurant.Nilingon ko si Ian at sinamaan ng tingin. Kanina pa kami pabalik-balik dito ah! Akala ko ibang r