Kabanata 37

KABANATA 37

MYCA’S POV

Naiwan akong luhaan sa aking kinatatayuan. Nanatiling nakapako ang aking mga paa sa aking kinatatayuan nang ilang minuto. Hanggang sa matauhan ako ay hindi pa rin ako gumalaw. I feel so defeated right now. Pero hindi naman siguro iyon ang huli naming pagkikita ni Ian. I am sure we will see each other one of these days. O kaya pwede pang mamaya.

Pinunasan ko ang mga luha sa aking pisngi. Tumakbo ako pabalik ng villa. Nadatnan kong nakaupo si Jilo sa sofa habang may ginagawa sa kanyang laptop. Nakababa na ang mga maleta ko at sina mama at papa naman ay nililibot ang paningin sa kabuuan ng sala. Mabilis akong naglakad patungo kay Jilo at dumiretso sa kanyang harapan habang pinipigilan ang sariling mas lalong mapaiyak.

“We have to hurry! Baka pwede pa natin abutan si Ian sa airport,” I said with my hopeful voice and look.

Napaangat ang tingin ni Jilo sa akin. He threw me his bored look and then ignored my words. Nagpatuloy siya sa kanyang ginagawa. Maybe he is not