Chapter 03

I carefully hung the curtain; the weight of my body could cause me to fall off the chair I'm climbing on right now, so I'm being cautious. 

Dahan-dahan akong bumaba sa pagkakasampa sa upuan ng maikabit ko ang kurtina. 

I observed the entire living room, my brow furrowed as my gaze was drawn to the painting that wasn't properly hung on the wall.

Dahil sa gusto kong maayos ang natatanaw ko sa araw-araw ay kinabit ko ito ng maayos. "Perfect!" masaya kong wika nang matapos ko itong ayosin.

Tinungo ko ang kusina nang makuntento ako sa paglilinis sa living room.

Napangiwi ako nang makita ko ang tambak ang mga pinggang hugasin. "Sa tingin ko ay matatagalan pa ako sa paglilinis sa buong bahay," wika ko.

Sinimulan ko ang paghuhugas bago gawin ang paglilinis sa banyo. Kunti lang ang nakikita kong dumi sa kabuohan ng bahay, siguro dahil may nakatuka rito sa paglilinis.

Nang matapos ako sa aking ginagawa ay nagluto ako pagkain para sa lunch.

Bigla akong nalungkot nang pumasok sa aking isip ang pag-aaway namin ni Aziel kagabi. Simula nang umalis ito sa gitna ng aming pagkain at pag-uusap ay hindi pa ito umuwi.

Nakakalungkot dahil ang pangarap kong makasal sa taong mahal ko at makabuo ng masayang pamilya ay mukhang hindi na ito mangyayari. Kasalanan ko rin naman dahil sa kagustuhan kong malaman ang kakalabasan sa pagpayag kong makasal kay Aziel ay ito ang nangyari; magulo.

"Shit!" taranta kong saad nang makaamoy ako ng sunog na pagkain. "Kung ano-ano kasi ang iniisip mo, Céline," paninisi ko sa aking sarli.

Hotdog na nga lang ang ulam ko nasunog pa. Wala akong nagawa kung hindi magluto na lang ulit ng panibago.

Laking pasasalamat ko ng hindi na nasunog ulit ang aking ulam. Matapos kong kumain ay tinungo ko ang banyo sa aking kwarto upang maligo.

Gagawin ko na naman ang dati kong routine; ang puntahan si Adryan sa opisina nito. Simula high school pa lang ako ay lagi na akong pumunta sa opisina ni Adryan, hindi lilipas ang araw hanggat hindi ko ginagawa ang aking nakasanayan.

Naghahanap ako maisusuot na damit para sa aking lakad. Napili ko ang itim na dress, simple lang ito pero maganda. Pinaresan na ko lang ito ng itim na heels.

I love the color black.

Napatigil ako pag-aayos ng pumasok sa aking isip ang sinabi ng aking asawa. "Hindi ka maaaring lumabas sa unit na ito ng walang pahintulot galing sa akin." Parang nakikita ko ang nakapaskil na seryosong mukha ng aking asawa nang pumasok sa aking isip ang mga katagang iyon.

Wala naman siya ngayon, siguro naman hindi niya malalaman ang aking pag-alis.

Kahit ginugulo ng aking sistema ang sinabi ng aking asawa ay tinuloy ko pa rin ang aking intensyon.

Nakarating ako sa opisina ni Adryan ng may dinadalang kaba. 

"Hello po Mrs. Hendricks," nakangiting salubong sa akin ni Jade, secretary siya ni Adryan. Nailang pa ako nang tawagin niya ako bilang Hendricks.

"Hi, nariyan ba ang sir mo?" tanong ko.

"Opo, ma'am. Nasa loob ng kanyang opisina, pumasok na lang po kayo sa loob." saad nito at ginayak ako sa harap ng pinto ng opisina ng kanyang amo.

"Thank you, Jade," pasasalamat ko. Nginitian ako nito bilang tugon sa aking pasasalamat. 

Nang makaalis si Jade ay kumatok ako sa pinto. "Come in," rinig kong wika ni Adryan. Pumasok ako sa loob ng marinig ko ang kanyang pahintulot.

Nadatnan ko siyang may kausap ngunit hindi ko makita ang mukha ng kausap ni Adryan dahil nakaharap ito sa glass wall, mula roon ay makikita ang nagtataasang building.

Tiningnan ko si Adryan at sinalubong ako nito ng matamis na ngiti. Kaya mahal ko ito eh, ang gwapo lalo na't kapag nakangiti.

 "Wait lang," sabi nito sa hangin kaya naman hindi ko narinig ang kanyang boses ngunit naintindihan ko naman ang sinabi nito. Tumango na lang ako sa kanya bilang tugon.

Hindi ko muna sila inistorbo dahil mukhang seryoso ang kanilang pinag-uusapan.

Itinuon ko ang aking intensyon sa isang magazine. Ilang pahina na ang aking nalagpasan ngunit napahinto ako sa kadahilanang napunta ang aking atensyon sa isang lalaking naka-featured sa magazine.

"Aziel," ulat ko sa isip.

Ang perpekto nitong mukha ay nakapaskil dito ang seryosong emosyon, na para bang wala itong oras para ngumiti sa isang camera. Nakasuot ito ng isang magarang itim na suit. 

"He looked so handsome," wala sa sarili kong saad.

Nawala ang aking atensyon dahil sa pamilyar na boses. "Sinong gwapo?" tanong ng kung sino.

Inangat ko ang aking tingin sa isang lalaki nakatayo sa aking harapan. "A-Aziel!" gulat kong wika dahil hindi ko inaasahan na narito s'ya. 

"Sinong gwapo?" pag-uulit nito sa tanong habang nakatingin sa hawak kong magazine.

Nang ma-realize ko ang dahilan kung bakit ito nakatingin sa aking hawak ay agad ko itong nilapag sa ibabaw ng mesa. Tiningnan ko ang aking asawa. Nahiya ako dahil sa nakapaskil ang ngisi sa mapulang labi nito.

"Si A-Adryan ang gwapo," pagsisinungaling ko sa kanya. Pasensya na pero nahihiya akong umamin na siya ang aking tinutukoy ko na gwapo.

"Liar." He said in a serious voice.

"Why are you here?" tanong ko sa kanya upang itigil na namin pag-uusapan ang tungkol sa lalaking nasa magazine.

"I should be the one to ask about that." He said.

"Why are you here, my dear wife?" tanong n'ya sa akin.

"P-Pumupunta ako rito araw-araw," wika ko. Makalipas ang ilang segundo ay hindi pa rin ito nagsasalita. "Dahil ginagawa ko ito simula nang magkagusto ako sa iyong kapatid." Dagdag ko pa dahil mukhang hinihintay n'ya ang sunod ko sasabihin.

"You left without my permission?" mapanuya itong tumawa pagkatapos isaad ang tanong na iyon.  

Ibinaling ko ang tingin sa aking gilid dahil sa kanyang tanong. Nakokonsensya ako. Itinuon ko ang tingin sa kanya. "Wala akong sinabi na p-pumayag ako sa gusto mo." Wika ko sa kanya habang nakatitig dito ng diretso.

Dahil sa aking sinabi ay gumuhit ang galit sa kayumanggi nitong mata. 

Sa bilis ng kilos nito ay hindi ko inaasahan ang kanyang ginawa. He slapped me. Napa-tabingi ang aking ulo dahil sa kanyang ginawa. Wala akong nagawa kung hindi hayaan tumulo ng sunod-sunod ang aking mga luha. 

This is the third time he hit me. 

"Kuya!" rinig kong sigaw ni Adryan. Hindi ko man nakikita ang mukha nito ay alam ko naman ito ang sumigaw dahil sa kilala ko na ang kanyang boses.

Napatingin ko sa kamay na humawak sa aking kamay. "Huwag mo siyang hawakan, Adryan." May diin na sabi ng aking asawa.

"No, Kuya. Isasama ko muna s'ya sa akin dahil kung ano pa ang gawin mo sa kanya," nag-alala ulat ni Adryan.

"Subukan mo lang Adryan, dahil hindi mo alam ang gagawin ko sa iyo kapag nangailam ka sa amin." Nagbantang wika ni Aziel.

Inalis ni Adryan ang pagkakahawak nito sa aking kamay dahil sa sinabi ng kapatid nito.

I don't know but I felt frustrated. Siguro dahil akala ko ay makakaligtas na ako sa aking asawa.

"I'm sorry, Céline." Malungkot na paumanhin sa akin ni Adryan. Hindi ko magawang tumagal sa pagkakatingin sa kanya kaya naman nagbaba ako ng tingin.

Muntik na akong matumba dahil sa biglang paghila sa akin ni Aziel. Mabuti na lang ay napakapit ako sa braso nito dahil kung hindi baka sa sahig na ang bagsak ko.

My husband said, "Tatanga-tanga." Napayuko na lang ako dahil sa kanyang sinabi. 

"Jerk," inis na wika ni Adryan.

"Yes I'm a jerk but at least she's my wife," nang-aasar na saad ni Aziel. Matapos sabihin ni Aziel iyon ay agad kaming lumabas ng opisina ni Adryan habang hila-hila n'ya ako.

"Aziel magdahan-dahan ka naman sa paglalakad, please." Pakiusap ko. Ngunit imbes na sundin n'ya aking pakiusap ay binilisan pa nito lalo ang paglakad kaya naman halos makandan talisod na ako, nakasuot pa naman ako ng heels.

Nagulat ako ng bigla niya ako buhatin na parang sako. "Ano ba?! Ibaba mo nga ako alam mo naman na nakasuot ako dress!" inis kong sigaw sa kanya.

"Sino ba ang may sabing magsuot ka dress?" inis na tanong sa akin.

Bigla akong nahiya nang nakasalubong namin ang mga trabahador na nagbubulungan, hindi ko alam kung bulong pa iyon dahil naririnig ko naman ang kanilang sinasabi. 

"Grabe ang gwapo talaga ni sir Aziel! Girlfriend pa 'ata 'yong buhat-buhat ni sir mukhang maganda eh," namula ako dahil sa aking narinig sa isang boses ng babae. 

"You're wrong miss because I'm his wife."