Kabanata 47.2

Pagkatapos ng ilang oras niyang byahe ay nakarating na rin siya. Nakaramdam na naman siya ng awa dahil tambak na naman ito ng labahin, malamang tumanggap na naman siya ng mga labada galing sa mga kapitbahay.

Tipid siyang ngumiti saka ito nilapitan.

“Ace,” halos magulat pang saad ng isang babae, pinunasan niya ang kamay niya dahil masabon pa ito. Unang nilapitan ni Ace ang baby na mahimbing na natutulog malapit lang sa ina niya.

“Bumili ako ng mga pagkain diyan, magmeryenda ka na muna.” Wika niya rito saka ibinaba ang mga pinamili niya.

“Hindi naman kailangan eh, masyado ka ng maraming nagagastos sa’min Ace, nakakahiya na sayo.” nilingon ni Ace si Mia, bakas na ang pagod sa mukha nito dahil sa dami ng labahin niyang kinukuha. Naaawa siya sa mag-ina dahil walang ibang pinagkukuhanan ng kabuhayan si Mia kundi ang paglalaba lang. Hindi niya naman kasi maiwan ang anak niya para maghanap ng ibang trabaho sa labas.

“Pamangkin ko rin naman ang pinaggagastusan ko eh, saka kaisa-isang prin