Chapter 22.1

[22.1]

Blanko lamang itong nakatingin sa akin na tila ay may nagawa akong kasalanan, wala ring mababakas na pagkagulat sa kanyang mukha samantalang ako ay halos hindi na makahinga sa gulat. Nahigit ko ang hininga ko sa kanyang tingin na parang kinikilatis ang kaluluwa ko. Hindi rin ako makakilos sa lapit niya sa akin. Narinig kong isinara niya ang pinto sa likod ko at tanging iyon lamang ang lumikha ng ingay sa gitna ng katahimikang bumabalot sa pagitan namin saka nilagay sa gilid ang isang braso niya. I couldn’t breath properly.

Paano ba ako makakaalis dito?

Tinawag ko na ang lahat ng santo na pakinggan ang dasal ko na sana ay makaalis na ako rito. Wala naman akong matandaan na may nagawa akong kasalanan at mas lalong hindi ko siya kilala ngunit bakit tila kung umasta siya ay magkakilala kami?

Nakayuko na lamang ako ngayon at tahimik na nagdadasal na sana ay wala itong gawing masama sa akin. Wow, Thalia, feelingera ka! Sa pangit mong iyan