[35.2]
Inaya ako ni Nykee na sumunod roon sa dalawa at doon na lang kami magpapalipas ng natitira pang oras. Well, ayaw pa rin naman kasi naming umuwi. Kanina ay gusto ko ng umuwi sa dorm para makatulog pero sa tingin ko ay naibsan naman yata iyong antok ko sa ginawang pag-idlip ko kanina.
Nang makaratin kami sa library ay nadatnan namin ay hindi gaano karaming estudyante na abalang magbasa at ang iba naman ay pasimpleng nasubsob sa mesa at wari ko ay natutulog. Buti na lang at hindi sila nakikita ng librarian dahil kung hindi at tiyak na mapapagalitan sila.
Agad naming nilibot ng paningin ang lugar nang makapasok kami sa loob ng library para hanapin ang dalawang lalaking kasama namin kanina. Naglakad kami patungo sa dating puwesto namin at hindi nga kami nagkamali ni Nykee dahil naroon ang dalawang lalaki.
Pinauna ko ng maglakad patungo sa dalawa si Nykee samantalang ako ay ini-scan pa ang isang shelf na nasa tapat ko hindi kalayuan sa dalawang lalaki up
[36.1]Masyadong nakakabigla iyong nangyari. Ang awkward din dahil hindi ko alam kung gaano katagal na kami nakatitig sa mata ng isa’t-isa ng prinsepe. Napaamang ang labi ko. Kumurap ako nang may marinig akong tumikhim kaya napabalik ako sa reyalidad.Bago lang nag-sink in sa akin na nakaupo pala ako sa kandungan ng prinsepe at nakahawak ang isang kamay niya sa isang kamay ko at ang isang kamay niya ay nasa baywang ko. Nahihiyang napayuko na lamang ako at hindi makatingin sa prinsepe at sa mga kaibigan ko na naroon. Sa mga oras na ito ay nais ko na lamang na bumuka ang lupa at lamunin ako dahil sa kahihiyan.Napaiwas ako ng tingin saka mabilis na tumayo bago tumikhim. Nakagat ko na lamang ang pang ibabang labi. Nakakahiya ka Nathalia!“Are you okay, Thalia?” A familiar voice asked.Napatingin naman ako sa tabi ko at si Kian pala iyong nagtanong. Tipid na ngiti ang ibinigay ko sa kanya at saka mabilis na tumango. Humingi ako ng pau
[36.2]Napakunot ang noo niya habang matamang nakatingin sa akin, nagtataka kung ano ang ibig sabihin ng sinabi ko.Napahinga ako ng malalim saka kinalma ang sarili bago muling bumaling muli sa prinsepe.“My prince… Can I pick just one apple?” direktang tanong ko sa kanya pero nakatingin lamang ito sa akin. Hindi ko na talaga kayang hindi humingi dahil mukhang masarap talaga iyon mansanas. Sana lang ay payagan niya akong pumitas kahit isa lang.Nakatitig kami sa isa’t-isa na tumagal ng halos dalawang minuto kaya nakaramdam na naman ako ng pagkailang. Akmang puputulin ko na sana ang titig nang makitang dahan-dahan tumango ang prinsepe sa akin. Unti-unting gumuhit ang maliit na ngiti sa labi ko pero nagtatanong akong nakatingin sa prinsepe kung ano iyong nais niyang ipahiwatig sa kanyang pagtango.“Feel free,” wika niya na siyang mas ikinalaki ng ngiti ko at halos tumalon-talon ako sa tuwa na parang bata na binigy
[37.1]It was Saturday today. Nagising at sa kalagitnaan ng tulog ko at kahit anong pilit kong matulog ulit ay hindi ko na magawa. Nagpaikot-ikot na ako sa kama ko pero iyong diwa ko ay gising na gising talaga. Halos ilang oras lang iyong naging tulog ko kanina. Hindi yata ako makatulog sa sinabi ng prinsepe kaninang madaling araw.“Just call me in that name anytime.”Para na naman akong timang na nangingiti. It was already nine in the morning when I decided to just get up from the bed and fix myself. Maglalakad-lakad na lang ako sa labas dahil wala rin naman akong gagawin dito sa dorm. Mamamatay lang ako kung maghihintay ako na gumabi.Mahimbing yata ang tulog ng prinsepe kaya dahan-dahan lang akong kumilos. Kinuha ko ang isang papel at nagsulat roon na may pupuntahan lang ako.Kahit na hindi man lang siya nagsulat ng note noong minsang umalis siya ay hindi ko gagawin iyong ginawa niya. Hin
[37.2]Nagpakawala ako ng hangin dahil hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko para maniwala siya sa akin. Totoo naman kasing walang namamagitan sa amin ni Evan. Nilalamon na nga ako ng hiya kapag nagkakatitigan kaming dalawa e… Saka wala namang espesyal sa titigan namin. Tss. Mali iyong ideyang nakukuha nila.“Naku, Nykee tigil-tigilan mo ako ah.”“Nagtatanong lang naman ako e.”Umirap ako.“Tsaka kahit naman tanungin mo si Jason o ‘di kaya naman ay si Kian,” wika niya na ikinailing ko na lamang. “Napansin din kaya ni Kian kagabi,” dugtong pa niya.“Masyado mo lang kasing binibigyan ng ibang kahulugan.”“Hay naku, Thalia… Maniwala ka sa akin,” naiiling niyang sabi pero umangat lang iyong gilid ng labi ko. “Iyong titig ni Prince sa iyo, malamig pero parang nagniningning ‘yong mga mata niya.” Pero parang mas nagniningning
[38.1]I believe in the saying don’t expect too much because life is full of disappointments. Kapag masyado kang nag-eexpect ay mas masasaktan ka lang ng sobra. So choose not to expect things for you not to be hurt. Too many expectations will just hurt you, big time. That’s life. So just expect the unexpected. For staying in one dorm with the prince, the moment I started to accept my punishment of serving him, I wasn’t expecting from the start that I’d be on good terms with him. Hindi ako nag-expect na lagi kaming mag-uusap ng prinsepe at maging close kami. Not to mention that I wasn’t comfortable with him and I always feel the jeopardy whenever I’m with him. Unang kita ko pa lang sa prinsepe ay ramdam ko nang isa siyang mapanganib na bampira. Hindi mo gugustuhing mabangga siya. But I adore how time flies and how fast the world changes in just a blink of an eye. Isang araw ay magigising ka na lang na tila ay mayroon ng kakaiba sa paligid mo
[38.2]Mas humigpit ang yakap ko sa sarili dahil medyo malamig. Ngayon ko lang na-realized na dapat pala ay nagsuot ako ng tshirt at pinatungan na lang ng hoodie.“You’re cold,” I heard the guy beside me comment.Mabagal ang lakad naming dalawa at dahil doon ay aabutin siguro kami ng labing limang minuto sa bagal ng lakad namin bago namin marating ang mismong campus.“Wait here,” he suddenly said. And before I could even blink, he was nowhere to be found.Saan na naman ba siya pupunta?Nakatayo ako sa tapat ng building kung saan ang dorm nina Myra at Ash habang naghihintay kay Evan. Yakap-yakap ko ang sarili habang pinagmamasdan ang bawat estudyanteng dumadaan. Nakita ko naman si Leia na lumabas mula sa building. Kumaway siya sa akin nang makita ako.“Thalia!” Masiglang aniya nang ilang metro na lamang ang
[39.1] Hindi ko alam kung ano ba talaga ang meron kung bakit sobrang saya ng mga estudyante. Maliban na lang sa pag-announced na walang klase simula ngayong gabi hanggang sa matapos ang acquaintance party na sinasabi nila. Lumabas na ang halos kalahati ng mg kaklase namin at kalahati na lang ang naiwan kasama na kaming apat. Iyong mga naiwan ay nakikipagkuwentuhan tungkol sa event na nasabi. Ayon na ibang naririnig ko ay nag-uusap na sila kung anong kulay iyong susuotin nila. Sobrang excited nila at ako lang yata ang hindi interesado sa event. Kahit pa na sabihing ito pa lang ang unang mararanasan ko ang ganitong event dito sa kanila. Kung ginagawa nila ito kada taon ay hindi pa ba sila nagsasawa? Gano’n at gano’n rin naman ang activities kapag acquaintance. “Bakit sobrang saya naman yata nila?” nagtataka kong tanong sa kanila. Iniharap naman sa akin ni Jason iyong upuan niya. “Bakit naman hindi?” ani Jason
[39.2]Napakunot pa ang noo ko kung sino ba iyong tinatawag niyang honey dito sa amin. Nasagot naman ang tanong ko nang pumunta siya sa gilid ni Jason at basta na lamang siyang lumingkis sa braso niya. Umikot ang mata Jason at pilit na inaalis ang braso ni Kim kaso ayaw maalis kaya hinayaan na lamang din sa huli. Masama ang tingin niya sa babae. Hay naku, Jason… Malawak ang ngiting ipinukol niya sa amin. Mukha naman napansin rin niya ang prinsepe na kaharap niya na nakaupo at nakamasid lang sa kanya. As usual ay wala man lang kaemo-emosyon lang makikita sa mukha ng prinsepe.Damn this vampire prince. He’s cold as ice.Pero ang guwapo pa rin.Damn it! Umayos ka nga Nathalia! Tumigil ka nga. Masama yan.Hindi ko namalayan ang sarili kong matagal ng pa lang nakatitig sa prinsepe. Buti na lang ay hindi ito nakatingin sa akin. Bumalik lang ako sa reyalida