Chapter 4.2

[4.2]

"Pagaling ka na Thal." I don't know why but, by how Ash said that it sounds like there is something else she want to say. I can feel it. Pero sa halip na tanungin siya ay pinili ko na lamang na inialis sa isip iyon dahil baka ako lang ang nag-iisip ng ganoon.

"Syempre. Ayoko ng nakaratay ako sa ospital." And I ended up a fake laugh to make it sound a joke because Ashley looks too serious. But I guess it didn't work, she didn't even bother to change her serious-look-face expression. Instead, she just smile while looking at me. Inayos niya ang aking buhok at inipit sa gilid ng aking tainga. Ilang minuto pa kaming dalawa na nasa ganoong posisyon habang nakakabingi na katahimikan ang bumalot sa amin.

I couldn't take the silence so I spoke up,  "Ano ba 'yan, masyado kang seryoso."

Saglit pa bago siya nagsalita, "matulog ka na." Tumayo siya at iniayos ang sofa na mahaba na narito mismo sa silid upang doon matulog. Hanggang sa nahiga na