"Uhm, can you get your hands off me?" naiilang na utos ni Keirah kay Davidson. Mahinahon lang ang pagkakasabi niya nang hindi naman siya mag-mukhang bastos. Naiilang kasi siya, or let's just say na kinakabahan siya ngayon sa presensya ni Davidson. Weird. Mabilis naman na inalis ni Davidson ang pagkaka-hawak sa kanya. "I'm sorry." Tumahimik na lang si Keirah at tumanaw sa labas ng bintana. Hindi niya masisisi ang sarili kung bakit ganito siya ngayon. Sobrang nasaktan siya noon, ayaw niya lang maulit yun. Ilang minuto lang na byahe, narating agad nila ang bahay nila Matmat. Maingat na kinarga ulit ni Davidson ang bata para hindi magising hanggang sa makapasok sila ng bahay. "Nako, s-sir. Salamat sa pag-hatid niyo po sa kanila," hindi magkandatuto si Melanie habang nakasunod kay Davidson na karga-karga si Matmat papuntang room nito. Nagulat pa si Melanie nang ang mapag-buksan niya ng pintuan ay si Mr. Montevella na buhat-buhat ang tulog niyang anak. "Wa
"Ahm?" nasambit na lamang ni Keirah habang nakatitig sa kotse niya. Katabi niya si Davidson, nakapamewang ito at nakatitig din sa kotse niya. Nakalimutan nilang pareho na hinatid nga lang pala sila nito pauwi at wala itong dalang kotse. "Ahm paano ka babalik sa concert?" maya-mayang tanong niya. Nang sulyapan niya ito, nagtitipa ito sa cellphone. "Hmm, hindi na ako babalik do'n. Si Sandra na lang ang bahala sa lahat," sagot nito habang sinusuksok ang cellphone sa blazer coat na suot. "Ihatid na lang kita? Saan ka ba uuwi?" "Sa condo." Napalunok ng laway si Keirah nang marinig ang condo nito. Dun pa rin kaya ang condo nito? Kung saan unang- 'hays, 'wag na nga lang isipin' saka niya pinutol ang takbo ng isipan. "Doon pa rin?" umiiwas ang tinging tanong niya. "Oo, kaso baka nandun na naman si Alexander. Sa office na lang ako dederetso." Bakas na si hitsura ang pagod ni Davidson. Nangangalumata na rin ito, at pasimple-simpleng humihikab. Napapansin yun ni Kei
"Chocolates," kaagad na bawi ni Keirah at tinago ang pagka-pahiya. Hindi niya inaasahan ng dahil sa sagot niya ay aasarin siya ni Davidson. "Ikaw ha? Sex pala ha," tumatawa ito. Nawala yata ang antok ng loko. "And I didn't expect that question, mister!" singhal niya rito. Ramdam niyang nangangapal ang pisngi niya. She's blushing. "Okay ako naman," aniya. "Alcohol or cigarettes?" "Alcohol. My turn. Did I hurt you that much?" Muntik mai-preno ni Keirah ang kotse, buti na lang at nasa huwisyo siya. Saan yun nanggaling? Kahit na nagmamaneho ay tumingin siya kay Davidson. Nagsalubong ang mga paningin nila. Seryoso na itong nakatitig sa mga mata niya na naghihintay ng sagot. "W-we're just playing right?" sinisigurado niya kung naglalaro pa ba sila ng Q and A. "Yeah. That is a part of this game." "And why do you asking me, if nasaktan mo ako? Kung alam mo naman yung sagot?" "Why did you leave?" At bakit parang kasalanan niya pa yata na umalis siya? "Because I
Three days later... "Akira, kanina ka pa tulala r'yan." Tiningnan lang ni Keirah ang kanyang yaya Lolly. 'Three days na akong tulala, yaya' gusto niyang isagot sa yaya niya, ngunit baka mag-taka ito at baka isipin pa nitong wirdo siya. "Ahm may mga naiisip lang, 'ya," kunwari ay naka-focus ang paningin niya sa mga bulaklak sa hardin nila. Nasa garden kasi siya kanina pa. Naisipan niyang magtambay sa rattan swing na nakakabit roon. Gusto niyang ma-refresh ang utak niya. Akala niya kapag humarap siya sa mga bulaklak ay mare-refresh siya. Pero hindi pala! Shuta! Mababaliw na yata siya kakaisip. Ngayon palang unti-unting nagsi-sync in sa utak niya na confession nga ang ginawa ni Davidson no'ng nakaraang gabi. Tapos hinalikan pa siya nito. Nakakailang halik na 'to sa kanya ah. Ibig sabihin ba no'n mahal pa rin siya nito? 'Oh Keirah, 'wag masyadong marupok baka masaktan ka na naman' "AKIRA!" "Ay yaya! Bakit po?" "Kanina pa kita tinatanong. Ngingiti k
“CJ, can you please give this dish to Mr. Benavidez?” sosyal na utos ni Mrs. Liu kay CJ. Sumimangot si CJ, nananahimik siya na nakahiga sa sofa at nag-iisip ng iko-choreo na sayaw, ay nakita pa rin talaga siyang utusan ng kanyang ina. “Mom, can’t you see? Nag-iisip ako. Bakit hindi na lang ikaw?” “Anong nag-iisip? Tulala ka lang naman r’yan?” “Exactly. I’m thinking,” umikot ang mga eyeball ni CJ. Magma-matigas pa sana siya ngunit nabatukan na siya ng kanyang ina. “Ouch, that’s hurt!” “Tumayo ka dyan!” Tumayo naman na agad ang binata at nakasimangot na sumunod kahit naiinis. Baka hindi lang batok ang abutin niya sa Mommy niya. Nakadalawang-beses siyang nag-doorbell sa bahay ng mga Benavidez. See, ang weird. Hindi naman siguro maghihirap sa ulam ang mga Benavidez eh, bakit kailangan pa nilang bigyan? “Yes?” Maang na napatitig si CJ sa magandang mukha na dumungaw sa kanya. Si Keirah yun, ang babaeng may utang pa sa kanya. Matamis siya nitong nginitian.
"Do you really mean it? Kakalabas mo lang ng kulungan, gagawa ka na ng kalokohan." Sa isang coffee shop. Nag-krus ang landas ni Maureen at Cassidy. Naging mag-kaibagan na sila ni Cassidy kaya pamimsan-minsan ay dinadalaw siya nito noon sa kulungan. At ngayong, malaya na siya, natutuwa siya sa isiping kakampi niya pa rin si Cassidy. "Sa tingin mo ba ay nagbibiro ako?" Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Cassidy. Nababahala siya sa kaibigan at baka bumalik ito sa kulungan ng wala sa oras. Balak ni Maureen na sirain ang imahe ni Keirah sa publiko. Yun lang ang alam niya, hindi na ito nag-spoil ng kung ano pa. "I think, you should stop this, Maureen," pigil ni Cassidy kay Maureen. Tumatawa lang ng mapakla si Maureen. Kahit ano pang sabihin ni Cassidy, gagawin niya pa rin ang plano niya. Nabawasan tuloy ang pagka-bilib ni Maureen sa babae, akala niya kasi ay napakatapang nito at kayang harapin ang lahat. Ngunit hind pala. Duwag pala ito. "Hindi ako titigil
Bawat sulok at bawat bagay na kanilang madaanan ay hindi maiiwasang hindi masasagi. “Uhhmmm,” maririnig ang mga ungol ni Keirah at Davidson habang magkadikit ang mga labi. Balyahan ba kamo, heto na yun. Hindi maiwasang mapasabunot ni Keirah sa batok ni Davidson habang pinupupog siya nito ng marahas na halik. Nasa kotse pa lamang sila ay ramdam na nila ang ang init ng kanilang mga katawan na gusto ng kumawala. Nagliliyab silang pareho sa bawat halik ng isa’t isa. Dinala sila ng mainit na pagnanasa sa condo ni Keirah. Wala ng sabi-sabi, sinunggaban na siya ni Davidson ng halik, sa labas pa lamang pinto ng condo unit. “You’re so hot,” ani Davidson habang hinahalik-halikan nito ang kanyang leeg. Hindi niya tuloy mabuksan ng maayos ang pintuan ng unit niya. “W-wait lang kasi-” “I can’t,” hindi man lang nito binitiwan ang leeg niya. Labis-labis na ang kiliting nararamdaman ni Keirah na nagdudulot ng panginginit ng kanyang katawan. Sa loob ng limang taon, ngayon niya lang
Chapter 1: “Dad, I’m so messed up right now. I think I need your help,” he sighed while talking to his father’s grave. He was currently talking to his father's grave when one of his personal bodyguards approached him. “Did you find him?” he asked. “No, sir. But we received a flight history and he’s now leaving to Tokyo” “ANO? Pumunta kayo ngayon din sa airport!” nagmamadali niyang utos. “Pero sir, isang kotse lang ang dala natin. Pa’no po kayo?” Davidson took a deep breath before he spoke. Kapag talaga nakalayo ang Uncle niya ay humanda talaga sa kanya ang bodyguard niyang tanong nang tanong. “‘Wag nyo ‘kong alalahanin. Just go and hurry before it’s too late” Ngunit hindi nakinig ang bodyguard niya at iniwan pa din nito ang kasama para samahan siya. Napapailing na lamang si Davidson. Nang makaalis ang bodyguard ay siya at ang isa pang bodyguard nalang ang naiwan sa private cemetery na yon. Muling tiningnan ni Davidson ang lapida ng Daddy niya. ‘Rogelio M