"Do you really mean it? Kakalabas mo lang ng kulungan, gagawa ka na ng kalokohan." Sa isang coffee shop. Nag-krus ang landas ni Maureen at Cassidy. Naging mag-kaibagan na sila ni Cassidy kaya pamimsan-minsan ay dinadalaw siya nito noon sa kulungan. At ngayong, malaya na siya, natutuwa siya sa isiping kakampi niya pa rin si Cassidy. "Sa tingin mo ba ay nagbibiro ako?" Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Cassidy. Nababahala siya sa kaibigan at baka bumalik ito sa kulungan ng wala sa oras. Balak ni Maureen na sirain ang imahe ni Keirah sa publiko. Yun lang ang alam niya, hindi na ito nag-spoil ng kung ano pa. "I think, you should stop this, Maureen," pigil ni Cassidy kay Maureen. Tumatawa lang ng mapakla si Maureen. Kahit ano pang sabihin ni Cassidy, gagawin niya pa rin ang plano niya. Nabawasan tuloy ang pagka-bilib ni Maureen sa babae, akala niya kasi ay napakatapang nito at kayang harapin ang lahat. Ngunit hind pala. Duwag pala ito. "Hindi ako titigil
Bawat sulok at bawat bagay na kanilang madaanan ay hindi maiiwasang hindi masasagi. “Uhhmmm,” maririnig ang mga ungol ni Keirah at Davidson habang magkadikit ang mga labi. Balyahan ba kamo, heto na yun. Hindi maiwasang mapasabunot ni Keirah sa batok ni Davidson habang pinupupog siya nito ng marahas na halik. Nasa kotse pa lamang sila ay ramdam na nila ang ang init ng kanilang mga katawan na gusto ng kumawala. Nagliliyab silang pareho sa bawat halik ng isa’t isa. Dinala sila ng mainit na pagnanasa sa condo ni Keirah. Wala ng sabi-sabi, sinunggaban na siya ni Davidson ng halik, sa labas pa lamang pinto ng condo unit. “You’re so hot,” ani Davidson habang hinahalik-halikan nito ang kanyang leeg. Hindi niya tuloy mabuksan ng maayos ang pintuan ng unit niya. “W-wait lang kasi-” “I can’t,” hindi man lang nito binitiwan ang leeg niya. Labis-labis na ang kiliting nararamdaman ni Keirah na nagdudulot ng panginginit ng kanyang katawan. Sa loob ng limang taon, ngayon niya lang
Walang mapag-sidlan ang kaligayahan sa puso ni Keirah. Hanggang sa bahay ay hindi niya maiwasang kiligin. Habang naliligo, nakangiti siya. Kumakain, nakangiti siya. Kahit nga sa pag-tae, nakangiti siya. Mababaliw na siya sa tuwa. Nag-yes ba talaga siya kay Davidson? Formal proposal na lang ba ang kulang? Hindi na siya tuloy makapag-hintay na mag-propose ang binata. Eh kung siya na lang kaya ang mag-propose dito? Nangingiti na naman siya sa ideya. Hays, kinikilig talaga siya, ano ba?! "Keirah, heto na ang mga damit mo," pukaw ni Yaya Lolly sa pagde-daydream niya. Pumasok ito sa kwarto niya na may dala-dalang basket na may laman na malilinis ng damit. "Sige yaya, ako na mag-aayos. Labhan ko kaya ulit," alam niyang wala siya sa sarili nang sabihin niya yun. Natutuwa lamang talaga siya. "Ano? Naloloka ka ba? Malinis na yan ah," nakapamewang na wika ng Yaya. Hindi niya ma-gets ang alaga. "Kumain lang kayo ng kumain, Yaya. Ako na mag-huhugas," nakangiting nagpagulong-gul
Natapos ang kwentuhan nilang dalawa. Wala naman siyang masyadong ganap kaya naisipan niya na lang mag-shopping at pumunta ng salon. Tutal next day pa naman ang next meeting nila ng client niyang si Mrs. Liu. Makikipag-laro din sana siya kay Matmat, but unfortunately, nasa school ang bata. "Ma'am, treatment only?" tanong ng staff ng salon. "Hmm what if, mag-pagupit kaya ako, above shoulder," aniya at nangisi sa ideyang pumasok sa isip. "Hala ma'am, kay-haba na po ng buhok niyo. Sayang naman po," pigil ng barbera sa kanya. "Hmm, sige." Hindi ito maaari, nabo-bored lang siya. Inilihis ni Keirah ang isipan para mawala sa isipan ang mag-pagupit. But several minutes later... "Woah, ang ganda mo naman pala, Ma'am kapag short-haired." Sinisipat-sipat niya na ang sarili sa salamin at namamangha na sa kanyang 'new look'. 'You can't defeat your boredom' sermon niya sa sarili. Pero okay na rin yun, parang bumata siya ng five years, haha. Ganito ang gupit niya nang mag
Chapter 1: “Dad, I’m so messed up right now. I think I need your help,” he sighed while talking to his father’s grave. He was currently talking to his father's grave when one of his personal bodyguards approached him. “Did you find him?” he asked. “No, sir. But we received a flight history and he’s now leaving to Tokyo” “ANO? Pumunta kayo ngayon din sa airport!” nagmamadali niyang utos. “Pero sir, isang kotse lang ang dala natin. Pa’no po kayo?” Davidson took a deep breath before he spoke. Kapag talaga nakalayo ang Uncle niya ay humanda talaga sa kanya ang bodyguard niyang tanong nang tanong. “‘Wag nyo ‘kong alalahanin. Just go and hurry before it’s too late” Ngunit hindi nakinig ang bodyguard niya at iniwan pa din nito ang kasama para samahan siya. Napapailing na lamang si Davidson. Nang makaalis ang bodyguard ay siya at ang isa pang bodyguard nalang ang naiwan sa private cemetery na yon. Muling tiningnan ni Davidson ang lapida ng Daddy niya. ‘Rogelio M
KINABUKASAN,, tanghali na ng magising si Davidson. Hindi siya nakatulog sa kakaisip ng napag-usapan nila ng ninong Salvador niya at ang kagustuhan nitong pakasalan niya ang anak nito. ‘What was her name, again? Akira?’ Nakatitig si Davidson sa salamin ng banyo niya. Naalala niya ang sinabi ng ninong niya na hindi pa siya nagkaka-girlfriend. Well, bakit nga ba kailangan pa ng girlfriend ang isang Davidson Montevella? Nasa kanya na ang lahat. Masaya na siya bilang CEO of Montevella Corp. Ang Montevella lang naman ang pinakamalaking Business Industry sa bansa. Ang Montevella Corp. din ang nagmamay-ari ng mga expensive cars na binebenta ng billion sa loob at labas ng bansa- Ang Neon Sports Cars. Napabuga na lang sa hangin ang binata. Sa kabila pala ng karangyaan niya sa buhay ay malungkot pa din siya. Ten years ago ng bawian ng buhay ang Daddy niya sa sakit nitong lung cancer. Naiwan siyang mag-isa na dala-dala ang responsibilidad bilang isang Montevella. Never siyan
“GOOD MORNING, SIR” Every employees that Davidson passes are slightly confused and bow to greet him. He couldn't escape the sight of some employees rushing to clean their cubicles. He doesn't like dirty things. He’s strict when it comes to the cleanliness of Montevella. Takot lang ng mga itong ma-fire kapag hindi siya sinunod. Seryoso lang at taas-noong naglalakad sa hallway si Davidson, nang may mahagip ang kanyang paningin. Nilapitan niya ang HR na may kasamang pamilyar na babae. “G-good morning po, sir,” nauutal na bati ng HR sa kanya, ngunit hindi niya ito pinansin. Bagkus ay binalingan niya ang babaeng kasama nito. “Hindi ba ikaw yung babae na nasa Montevella Hotel? What are you doing here?” baling niyang tanong sa babae, sa pagkakatanda niya Keirah ang pangalan nito. “Itinurn-over po siya dito ni Mrs. Lee, sir. Kayo na daw po ang bahala sa kanya,” ang HR na ang sumagot sa tanong nya, ang tinutukoy nitong Mrs. Lee ay ang auntie Jasmin niya. “What?” nagtak
‘IF I just know na ganito pala kahirap ang maglayas, I shouldn't done this’ Mangiyak-ngiyak na sa sarili si Keirah. Kanina pa sya pinapagalitan ni Mrs. Kim dahil palagi syang palpak sa mga pinapagawa nito. ‘I hate you, Dad! I really, really hate you!’ Sa isip na lamang nagwawala ang dalaga dahil wala naman siyang magawa dahil wala naman nag-utos sa kanya na umalis ng bahay nila. “Keirah, I need fifty copies of this contracts. Do you know how to xerox? O baka naman pati pagxe-xerox ay hindi mo alam,” masungit na utos na naman ni Mrs. Kim sa kanya. Lihim ng nakasimangot si Keirah. Halos kauupo lang nya. Wala naman siyang nagawa kundi sundin ang masungit na Head. Kung hindi lang ito para sa pagtakas nya sa Daddy nya ay wala naman sya sa ganitong lugar. Nasa kwarto lang sana sya at nakahiga habang nakikinig ng musics o nagbabasa ng libro sa private library niya. Pero hindi eh. Nananahimik ang buhay nya at bigla na lang ginulo ng kanyang ama mula ng sabihin nito na ipapakasal sy