Chapter 1-Lavi X Red X Brett

"Krissy, I want to remind you that your flight is tomorrow at 10 in the morning,"

I heard Lucy talking again and again about the flight.

"Lucy stop being paranoid okay? Ilang beses mo na bang sinabi sa akin iyang flight ko?" pagtataray ko dito at nahiga sa aking kama,

She rolled her eyes, mataman itong nakatitig sa akin napangisi naman ako sa ginawa nito.

"You know the exact reason Lavander Kris Williams! Ilang beses mo na bang nakalimutan ito? ang tigas nang bungo mo," pagsesermon nito na may kasama pang dabog.

Yes, I'm Lavander Kris Williams. The famous designer of Voss Signatures and Owner of Red Hub bata pa lamang ako ay pangarap ko nang maging isang designer. That's the reason why I give up everything in Phillipines para sa pangarap ko, even my 'own' family. Tinalikuran ko lahat kahit alam kong may madadamay na inosenting nilalang.

"I know," I sight, I mean sino ba ang hindi makalimot sa masalimoot kong nakaraan. Kong pwede lang magpasagasa para magkaroon ako nang pang habang-buhay na manesia ay ginawa ko na.

"Do you think pagbibigyan ka niya?" tanong nito at napaupo sa tabi ko

"May karapatan pa rin naman ako diba?" nanghihinang boses ko, when it comes to this topic, nagjejelly talaga ako.

"Alam nating dalawa ang sagot Krissy, but always remember whatever happens nandito lang ako palagi," she said and hug me, napangiti ako nang malungkot dito.

Sobrang thankful ako na may isang Lucy Madrigal Williams akong kaibigan, she's not a normal friend but she's my bestfriend, she's not just bestfriend but she's my real cousin and a sister to me. Anak siya ng tito Miguel ko bunsong kapatid ni papa, bata pa lamang kami ay magkasama na kami sa lahat, sabay kaming nag-aral, magkasama kami sa bawat kalokohan nanh isa't-isa, nagkahiwalay lang kami nang makapagtapos na kami pareho nang college.

Siyempre may kanya-kanya kaming pangarap na gusto naming abutin, lumipad itong london para magsimula sa kanyang goals, samantalang ako naman ay naiwan sa pinas kasama ang aking mga magulang na ayaw akong malayo sa mga ito. Mas matanda lamang siya sa akin nang isang taon, her mom died noong ipinanganak siya kaya sobrang close rin sila nang mama ko. She's my savior when we're kids hanggang ngayon, tinalikoran na ako nang sarili kong magulang but Lucy and her dad uncle Miguel never leave me, iniwan niya si tito miguel sa pilipinas para samahan ako sa pagtupad nang pangarap ko dito sa Paris.

"Hindi pa huli ang lahat, kaya mo pang ayusin Kris. Bumawi ka sa mga taong naiwan mo, lahat naman tayo nagkakamali ang mahalaga naman ay matoto tayo sa pagkakamali natin. Of course at first mahihirapan ka talaga walang madali pero kilala kita, ikaw yong tipo nang tao na hindi basta-bastang sumusuko,"  pagpapalakas nito nang loob sa akin

"Do you think tatanggapin niya pa kaya ako? After what I did baka nga kinamumuhian niya na ako eh," napabangon naman ito sa tanong ko at umupo.

"Hindi natin alam, kaya ihanda mo na ang sarili mo sa mga bagay-bagay na pwedeng  mangyayare pag-uwi mo, huwag mong pangunahan muna ang mga bagay-bagay, kong ano man ang mangyare edi tanggapin natin pareho naman nating alam na iyon naman ang consequence talaga, especially sa parents mo." pagpapaliwanag nito sa akin, naupo na rin ako tulat nito.

"Siguro maiintindihan naman ako nang parents ko di ba? Simula pa lang noong bata ako ginawa ko na lahat nang gusto nila, ni minsan hindi ako sumuway sa mga gusto nila but in one mistake nakalimutan nilang anak ako, mas pinaniwalaan pa nila si Drake kaysa sa akin na anak nila at kasama mismo sa iisang bahay." hinayaan kong tumulo ang aking luha, nalulungkot lang kasi ako nang dahil lang doon ay napalayo ako sa magulang ko.

"Si tita? Yes, alam kong naiintindihan niya ang mga desisyon mo, alam ni tita lahat nang pangarap natin noong mga bata pa tayo, pero si tito? I don't know kris, iba ang thinking ni tito pagdating sa ganitong bagay, ang gusto nito palagi ang nasusunod, hindi sila magkapareho ni dad, and I'm thankful for that, kasi baka magaya ako sa iyo na maglayas rin kong ipipilit nito ang gusto. No offense meant ha, ayaw ko lang talaga sa pagiging selfish ni tito parang kapakanan niya lang kasi ang iniisip niya." paliwanag ni Lucy, hindi naman ako mao-offend kasi alam ko namang totoo lahat ang pinagsasabi nito.

Naalala ko tuloy noong umalis ako nang bahay, hindi ko talaga makakalimutan iyong mga katagang binitawan niya at narinig ko mismo sa bibig niya. Ang sakit bilang isang anak na hindi ka pinagkakatiwalaan nang iyong magulang, sila iyong kasama mo noong bata ka pa hanggang sa pagtanda mo at namulat ka sa reyalidad, pero sila pa pala iyong kauna-unahang taong hindi maniniwala sa iyo. Iyong inaasahan mong maging kakampi at karamay mo sa lahat nang pagsubok na darating sa buhay pero imbes na kasagi mo, sila pa pala iyong taong mananakit sa iyo at dudurog.

Flashbacks 2 years ago

Ang hirap kapag nag-iisang anak ka lang, noong bata pa ako yes natutuwa pa ako na wala akong kaagaw sa atensyon nang pamilya ko, lahat nang gusto ko ay nakukuha ko kaagad, lahat nang usong laruan at damit ay mayroon ako. Iyong itinuturing kang isang prisesa, pero nong lumaki na ako na parang isang robot na sunod-sunoran sa lahat gusto nilang ipagawa sa akin ay hindi na nakakatuwa. Paunti-unti ay nakakaramdam na akong nang pagkasakal, at doon na ako natotong mag lies sa kanila.

Iyong tipong dapat lahat nang gusto nila ang nasusunod, Kapag gusto nilang gawin ko ay dapat nasusunod kaagad. Kamusta naman iyong sarli kong desisyon? Hindi na ako bata para knotrolin pa nila, may sarili na akong pag-iisip at desisyon sa buhay. Ang hindi ko maintindihan ay ang palagi nilang sinasabing 'ginagawa namin ang lahat para sa kapakanan mo' but I'm not happy, I'm not satisfied. Until one day there's a guy na naging reason why my parents despise me, pinalayas nila ako, and for the first time in my life nakaramdam ako nang kalayaan. Malaya akong nagdesisyon for myself, walang nagdidikta sa akin. I thought tuloy-tuloy na pero hindi pa pala tapos ang kalbaryo nang buhay ko nagsisimula palang pala ang bagong kabanata nang buhay ko.

I met that guy sa kasal nang family friend namin, he's gentleman, he's handsome but he's not normal. At first naapreciate ko pa ang mga ginagawa nito but later on nagiging weird na ang lalaki. He has an obssession, he's obsess with me, kong nasaan ako ay nandoon rin siya, hindi ako sanay na may lalaking nakabuntot sa akin. Hindi ito nagpapakita personally but hiring an investigator just to follow me is the scariest thing ever.

Takot ako sa mga taong ganito kasi kapag hindi na makokontrol they cause trouble, especially boys mas aggresive kasi ang mga ito, in my work palagi akong nakakatanggap nang flowers and random presents and only to find out na iisang tao lang pala ang sender, he wants me to be his girl but I refuse. Hindi ko ito pinagtuonan nang pansin dahil wala ito sa plano ko, I'm working to save money for my dreams not for a boy.

That time gusto kong i-pursue ang dreams ko, but i don't have enough saving since my parents cut all my cards kaya kailangan ko pang mag-ipon para makapuntang paris, nahihiya rin akong tumawag sa pinsan at uncle ko. Naging isang Independent woman ako noong mga panahong iyon, natuto akong tumayo sa sarili kong paa, which is good. I thought magiging masaya na ako nang tuluyan pero one day I woke up and only to find out nasa isla na pala ako with that man.

To be honest I don't know what to do, hindi naman ako nito kinakausap minsan lang ito nagsasalita kapag kailangan ko nang kumain, kinukulit ko ito para tanungin why he do that pero wala itong imik. At first kampante naman ako dito, wala naman akong naging problema, hindi naman nakakatakot ang mukha nito, sa katunayan ay papasa itong model eh baka nga mag over qualified pa ito. Masyado lang itong obssess at nakabantay palagi sa mga galaw ko.

Days pass walang namang naging problema, bumababa lang ako kapag nagugutom hindi naman ako nakaramdam nang bored kasi may books naman sa loob nang room ko. Pero palagi ko itong napapansin na lumalabas ito nag bahay, kaya one time sinundan ko ito only to find out na nagpapalipas oras lang pala ito sa dagat.

Makulimlim ang panahon kaya hinanap ko ito sa buong bahay pero wala akong makitang anino nito, kaya naglibot ako sa labas pero wala rin, dala-dala ang isang maliit na flashlight ay naglakad ako papuntang dalampasigan, medyo madilim dahil dulot nang panahon. Nakita ko itong basang-basa na siguro naligo, napansin kong may isang bote nang alak sa tabi nito. Napatayo naman ito nang makita ako at naglakad na pabalik nang bahay.

When we came there, okay naman ito medyo tipsy na nga lang dahil sa lakad nito, muntik pa itong mahulog sa hagdan agad ko naman itong inalalayan paakyat sa silid. Alam kong sinadya nito na ilock ang ibang kwarto kaya magkasama kami sa iisang kwarto lang mabuti nalang at malaki ang kama. Napansin kong iba na ang hinga nito kaya naman sinalat ko ang kanyang noo only to find out na mainit ito, mabilis naman akong kumuha nang bimpo na basa at inilagay sa noo nito and that moment nagsimula ang lahat.

He kidnapped me, he forced me, he raped me. Sayang kasi paunti-unti ko na itong na-appreciate pero bigla akong nanghina sa ginawa nito. That night he claimed me again and again. I trap with the person I despise to death, he did everything to make me fall in-love but it didn't work. He was sorry for what happened but his sorry can't fix the damage na siya lang rin ang may gawa. There's no signals, no gadgets, no helpers, just the two of us there. And it feels like hell, seeing his face everyday is the most nightmare I ever had, I decided not to go downstairs when he was inside the house just to avoid his glance.

Weeks, and months pass nalaman naming buntis ako, he's happy but I'm not. He ruined everything that I have, we stay there in island for about 7 months, pinupuntahan lang kami nang ob-gyn ko ta check the baby and give some vitamins kasi hindi ganoon kalakas ang kapit nang bata sa sinapupunan ko. Mabait iyong ob-gyn ko I ask her a favor kong pwede niyang e contact ang pinsan ko which is Lucy. One night sobrang sama nang pakiramdam ko, pinagpapawisan ako nang sobra, at sobrang init nang katawan ko and I saw blood dripping, Brett came the last thing I know, I was lying in my bed while pushing, nakaramdam ako nang takot because 7 months pa lang ang tiyan ko, that's the last thing that I remember bago ako nawalan nang malay ay narinig ko ang iyak nang isang sanggol.

Nagising ako sa hindi familiar na kwarto, pinakiramdaman ko ang aking katawan masakit at nanghihina pa ako. I cupped my belly and I felt relief alam kong safe na lumabas ang baby ko. I saw Lucy holding my hands, I ask her what happen and she said, nanganak na ako kaya lang nawala ako nang malay after I delivered the baby at dinala ako dito sa hospital. I ask her kong sino ang nag-paalam sa kanya na nandito ako sa hospital, she said that my ob-gyne contact her.

Tinanong ko siya kong nasaan ang baby ko, sabi niya ay nasa nursery pa ang bata dahil pre-mature ito kailangan pang e check nang pedia, I ak her about that 'man' ang sabi niya may kausap pa raw ito sa labas. I beg her na ilabas ako nang hindi malalaman nang lalaki, nagtatalo pa kaming dalawa pero nong isinalaysay ko na sa kanya ang nangyare sa akin ay naunawaan ako nito. I remember the words she's saying.

"Iiwan mo ang anak mo Kris? Sigurado ka ba sa plano mo? Pag isipan mong mabuti ito Lavander, bata ang itataya mo dito sariling laman at dugo mo naiintindihan mo ba iyon? Kong galit ka sa tatay nito naiintindihan ko but please huwag mong idamay ang baby," nag-aalalang tanong nito, ngunit pursigido akong makalayo sa lalaki kahit pa ang kapalit ay ang pag-iwan at ang malayo ako sa aking anak ay gagawin ko, alam kong hindi nito pababayaan ang bata.

"Yes, buo na ang desisyon Lucy, bahala na kong saan ako dalhin nang desisyon ko." iyon lang ang sinabi ko dito, 

Sa huling pagkakataon, kinapalan ko ang aking mukha na humarap sa aking ob-gyne, humingi ako nang isa pang pabor at inilabas ko ang kwentas na ibinigay sa akin nang parents ko nang ako ay nag graduate nang elementarya. Inabot naman nito ang kwentas sa kamay ko, wala itong naging imik pero kita ko ang lungkot sa mga mata nito, alam kong may gusto pa itong sabihin pero pinili nalang ang manahimik. 

"Please for the last time, gusto lang pong isuot niyo ito sa aking baby ito lang ang meron ako na kaya kong ibigay sa kanya sa ngayon, marami pong salamat sa lahat nang naitulong niyo po sa akin at sa pag contact niyo po sa pinsan ko." wala akong narinig mula rito, tinanggap niya ang kwentas at tumango lang.

Tumalikod na ako kahit mabigat ang aking loob, pinilit kong huwag nang lumingon dito dahil ayaw ko nang bagohin pa ang aking desisyon. Babalik naman ako and hoping na sa pagbalik ko dito ay magiging okay na ang lahat. Dumiretso kami ni Lucy sa airport, kahit nanghihina pa ako pero pinilit kong maging matatag ito ang gusto kong gawin sa ngayon.

End of the flashbacks

Present

"Have you already pack your things kris?" Lucy ask me, while checking her phone.

"Yes, sinabi mo ba kay tito na ngayon ang uwi ko?" referring to his father, umiling naman ito.

"No, ayaw kong pangunahan ka. Hindi naman nagtatanong si dad, he knows how to respect peoples desicion. Ready ka na?" tanong nito sa akin 

Tumango ako bilang sagot sa tanong nito, umupo ito sa harapan ko at hinawakan ang kamay ko at ngumiti, alam kong masaya itong uuwi na ako. Kahit hindi nito sabihin pero alam kong nag-aalala ito sa batang iniwan ko, ramdam ko iyon everytime na mag-uusap kami palagi ako nitong tinatanong kong namimiss ko ba o hindi.

"Lavi, sundin mo ang puso mo. You don't know how happy I am na uuwi kana at alam kong magiging the best for Red, bumawi ka sa kanya okay? Alam mong masaya akopara sa iyo at its time na bumawi ka na for years na wala ka sa tabi nito." sabi nito sa akin na maluha-luha

"Salamat Lulu sa lahat nang tulong at hindi pag-iwan sa akin, even though may mga desisyon akong hindi mo nagugustuhan. Gusto ko ring ayusin ang gulo namin nila mommy at daddy, pero natatakot ako. Paano kong hindi na ulit ako tanggapin nang mga magulang ko?" nag-aalalang tanong ko dito, ngumiti lang ito.

"Ano ka ba, huwag ka ngang mag-isip nang ganyan. Lagi mong tatandaan na walang magulang ang kayang tiisin ang anak, hindi man magiging madali ang lahat but I know hindi ka nila kayang tiisin especially tita." sagot nito sa akin, kahit papaano ay gumaan naman ang pakiramdam ko.

"Namiss ko na ang pamiya ko Lulu, uuwi akong pilipinas na wala man lang magsusundo sa akin, umalis akong bansa na walang alam ang mga ito at ngayon uuwi akong wala pa rin itong kaalam-alam." mapait kong saad dito.

"Alam kong na miss ka na rin nila Lavi, ikaw lang ang nag-iisang anak nila tita at tito remeber, it's been two years cous for sure nakalimutan na iyon nila tita at tito." paalala nito sa akin

"Tatanggapin ko kong ano man ang sasabihin nila, kasalanan ko rin naman," saad ko kay Lucy

"Goodluck for Red, bumawi ka sa kanya okay? Gosh gusto ko na itong mayakap at makahingi nang sorry sa batang iyon." saad nito sa akin

"Yes, excited na akong makita siya kahit sa malayo lang muna, ano kaya ang namana nito sa akin." I said full of hopes, napangiti ako sa aking naisip.

"Pwede mo siyang lapitan Lavi, kailangan mo lang mag paalam sa ama nito, I'm sure he won't mind naman eh," suhestyon nito

"What if ayaw ako nitong makita o maka usap? Paano kong ayaw ako nitong palapitin kay Red? Sa lahat nang ginawa ko dito for sure galit iyon Lulu, siguradong mahihirapan ako sa paglapit kay Red but its okay kakayanin ko naman." nag-aalalang saad ko dito

"Masyado kang advance mag-isip, hindi mo pa nga nakikita at nakausap iyong tao kong ano-ano na ang iniisip mo, malay mo naman diba mabait naman si Brett sabi nila." saad nito sa akin, tiningnan ko ito nakita ko ang pagsilay nang ngiti nito.

"Alam nating dalawa na hindi posibling hanggang ngayon ay galit ito sa akin, alam kong hindi malabong sinusumpa ako nito sa pag-iwan nang anak ko, kaya huwag na tayong umasang maiintindihan niya ang reason ko." sagot ko dito, ayaw kong umasa dahil alam kong malabo iyong mangyare.

"Saka muna isipin iyan kapag nakaharap mo na, sa ngayon mag handa ka na upang hindi ka mahuli sa flight mo, hala sege kilos ka na diyan nang mahatid na kita." utos nito at kinuha ang mga baggage ko.

Tumayo ito, at tinulungan akong ayusin ang ibang gamit ko. Nilabas nito sa living room ang mga baggage ko, naglakad ako sa kusina upang kunin ang tumbler ko na nakapatong sa ibabaw nang mesa.

"Ready na iyong hotel mo, at sabihan mo lang ako kapag gusto mong lumipat nang condo para mapag inquire ako, I have friends there na may-ari nang condo para makapag discound ka doon." sabi pa nito

"Salamat Lulu, your the best!" saad ko dito at niyakap nang nakatalikod, lumingon naman ito at niyakap rin ako.

"Baka mamaya kapag nandoon ka na ay hindi muna ako kontakin niyan, baka makakalimutan muna ako." kunwaring pagtatampo nitong saad sa akin

"Hindi iyon mangyayare, ikaw lang ang contacts ko baka nakaklimutan mo, ikaw lang rin ang nag-iisang bestfriend ko, at nag-iisang bestfriend ko. Now tell me paano kita makakalimutan abir," nakangiting sagot ko dito

"Sabi mo iyan ha, baka susunod rin ako doon. Malapit na ang death anniversary ni mommy eh. Gusto ko ring bisitahin si daddy sa Cebu alam mo na matanda na si dad palagi nga ako nitong binibiro na gusto na nitong magkaapo sa akin." saad nit sa akin

"Really? Edi sagutin mo na iyong masugid mong mangliligaw para mapagbigyan ang request ni tito?" tanong ko dito habang tumatawa, napa ingos naman ito.

"Nako tigilan mo ako sa pag-aasar mo diyaan. Anyway nextweek babalik na akong London, so goodluck my dearest cousin, magiging busy rin ako doon fro auction, sayang hindi mo na maabutan, but its okay excited ako for you." imporma nito, yes hindi kami magkasama palagi, dahil may sarili din itong pinagkaka-abalahan, binibisita lang ako nito sa paris to check kong okay pa ba ako.

Ang business nang tito ko ay nasa Cebu naka base, may-ari ito nang isang contruction building at may pinapatakbo itong university. Si Lucy naman ay may sariling business sa London, mahilig ito sa art kaya naman nag patayo si tito nang Art Museum regalo nito kay Lucy. Lahat nang gusto nito ay binibigay ni tito kaya naiinggit ako dito dahil suportado ni tito ang lahat nang gustong gawin nito sa buhay. Malayong malayo sa mga magulang ko, kabaliktaan naman ang trato nnag mga ito sa akin, ang gusto nang mga ito na sila palagi ang nasusunod at magdedesisyon sa buhay ko.

"Thank you Lulu, mamimiss kita nang sobra," sabi ko dito nang makarating kaming airport.

Naupo kami sa waiting area, maaga kaming nakarating dito. Mamimiss ko ang Paris, naging tahanan ko ito nang dalawang taon, dito ko nakamit ang kalayaan na inaasam ko, pero hindi ako kontento kahit pa naabot ko na ang pangarap ko. Pakiramdam ko ang may kolang sa buhay. Masaya naman ako sa aking gingawa but at the end of the day ay malungot pa rin ako, may hinahanap ako.

"Ayusin mo na ang buhay mo okay? Update mo ako sa lahat nang ganap mo." kapag kuwan ay bilin nito sa akin

"Of course, update kita kaagad. Kahit mahihirapan akong makamit ang kapatawaran nila ay titiisin ko, deserve ko naman," sagot ko dito

"Balitaan mo ako ha, huwag kang mag dadalawang isip na tawagan ako kapag gusto mo nang makaka-usap." paalala nito

Kong pwede ko lang itong isama ay ginawa ko na, iba pa rin kapag may isang taong gumagabay sayo. Sa loob nang dalawang taon ko dito sa Paris ay naging independent woman ako, natuto akong mag luto nang sarili ko, kapag nalulungkot ako ay tinatawagan ko na lang ito at magugulat nalang ako na pag-gising ko kinabukasan ay nasa condo ko na ito.

"Yes, don't worry kapag nahihirapan na ako ay tatawagan kita palagi," sagot dito

"Update mo ako palagi ha, huwag mong isipin na wala kang kakampi, nandito lang ako palagi Lavi." paalala nito

"Kong gusto mong mag bakasyon, tawagan mo ako at tatawagan ko si dad, pwede kang mag stay doon sa Cebu. Mas maganda sa probinsya makakapag isip ka, at fresh ang hangin doon malayo sa gulo, malayo sa manila na magulo at maingay." aniya

"Pwede ba ako doon, mamaya pinag sabihan na nila daddy si tito, at baka ako pa ang dahilan na mag-away pa si daddy at tito." pag-alala ko dito

"Hindi nakikisali si daddy sa issue nang iba Lavi, alam mo iyan"

"Shempre magkapatid pa rin sila ni daddy," depensa ko naman

"Magkaiba si daddy at tito Leandro, alam mo iyan,"

"Kinakabahan pa rin ako. Ano kaya ang mangyayare sa akin pag dating ko sa pilipinas, may tatanggap pa kaya sa akin?" pangamba ko,

Hindi ko maiwasang isipin ang posibleng mangyare sa akin pag dating ko sa pilipinas. Wala akong mauuwiang pamilya.

"Be positive Lavi, masyado nang kinain nang negativity vibes iyang utak mo," saad nito

Tumayo na ako nang marinig ko ang pag tawag nang passengers, tumayo rin ito at niyakap ako. 

"Mag-iingat ka doon ha, huwag kang mag papalipas nang gutom, take your time and enjoy, wishing the best thing Lavi, I love you cous, mamimiss kita sobra." sabi nito bago ako pinakawalan sa pagkakayakap

"Ikaw rin mag ingat ka sa London, at mas lalong mag-ingat ka sa manliligaw mo," tumatawang paalala ko dito

"Hay nako! Huwag mo nang ipaalala sa akin ang lalaking iyon, buti nalang at hindi ako nasundan dito sa Paris, nakaka umay na palaging may naka sunod sa iyo, feeling ko tuloy may extra body guard ako." naiinis na sagot nito sa akin na ikinatawa ko

"Bakit ka niinis, ayaw mo noon may instant body gurad kana," tukso ko po

"Tigilan mo na ako, ikaw ayusin mo ang buhay mo at mag ayos ka na at baka ikaw na ang next na tawagin,"

"Bye Lucy, see you soon. Isama mo ako sa pag uwing Cebu ha, daanan mo ako," tumango lang ito at kumaway sa akin

Naglakad na akong hinihila ang aking maleta, pinakita ko lang ang aking ticket at tumuloy na. Ilang saglit lang ay nag lakad na ako papasok sa loob nang eroplano at hinanap ang aking upoan. Nilagay ko ang headphone sa tainga ko.

The ride went fine, safe akong nakarating sa hotel ko. Tomorrow na ako mag inquire nang condo, so for tonight sa hotel mo na ako mag stay. Nagpahinga ako hindi ko namalayang naka tulog pala ako, nagising ako nang banta alas tres na nang hapon, I decided na sa labas nalang mag dinner mamaya, gusto kong mag libot ngayon, nag bihis lang ako at bumaba na, nag grab lang ako dahil wala akong sasakyan dito at matatagalan pa ang pag dating nang sasakyan ko dito.

Namiss ko rin ang pinas especially the foods, I went to my red hub hindi ko ipinaalam ni isa sa mga empleyado ko, I want to surprise them. One year ko na itong red hub, the moment na nalaman ko mula kay Lucy ang pangalan nang baby ko. 

"Hi," bati ko staff

"Maam. Lavi?!" gulat itong napalakas ang boses

"Yes, that's me," nakangiti kong sabi dito,

Hindi man nila ako nakikita sa personal, but through skype ay nakikita nila ang mukha ko at minsan pag wala akong schedules ay nag-uusap kami nang mga ito.

"Welcome home maam, tuloy po tayo sa office niyo po,"

"Thank you Beth," she's my manager here in red hub,

"Welcome po,"

Pinagmasdan ko ang resto, sobrang linis nito kahit walang boss na nagdedekta araw-araw. Hindi ako nagkamali sa mga pinili kong maging staff, the foods, the staff, the service and the ambiance ay napaka sulit. Napangiti ako sa aking nakikita, anak para sa iyo ito nawa mapatawad mo si mommy  hindi ko namalayang may tumulo palang luha galing sa aking mga mata.

After kong bisitahin ang red hub, ay dumiretso ako sa church na sa gilid ay may isang mini park. Nagsindi ako nang kandila at nagdasal. I stay there for about an hour at umalis na, nakita ko ang mga batang nag-lalaro sa park, umupo ako sa upuang kahoy. Habang pinagmamasdan ko sila ay hindi ko maiwasang malungkot at ma guilty. Naisip ko ang aking anak, ano kayang hitsura nito, may nakuha kaya ito sa akin, ano kayang ugali nito, magagalit kaya ito sa akin kapag nakita ako nito. Bumalik ang diwa ko sa pagmumuni at napatingin ako sa batang nadapa at umiiyak na may hawak pang  ice cream.

Nilapitan ko ito at tinulungang tumayo he's maybe around 2 years old, may galos ang tuhod nito pero hindi naman dumugo. Kinarga ko ito at inupo sa upoang inupoan ko, kinuha ko ang bag kong may dalang first aid kit, nasanay na kasi ako sa Paris na lahat nang bag ko ay may nakalaang first aid kit.

Umupo ako sa harap nito at nilinisan nang bulak ang tuhod, hinihipan ko ito upang hindi masyadong mahapdi. Pagkatapos kong linisan ay nilagyan ko nang band aid. Tinaas ko ang aking ulo upang makita ko ang buong mukha nito.

The moment na makita ko ang kabuoan nito ay bigla akong kinabahan, nakatingin alang ito sa kanyang tuhod na ngayon ay may band aid na. Tinitigan ko ang mukha nito may kamukha itong tao, tumingin ito sa akin at ngumiti. Pinatayo ko ito sa upoan at pinagpag ko ang kanyang damit at short at kinuha ang ang nadumihang ice cream.

"Gusto mo nang bagong ice cream?" tanong ko dito

Tumango lang ito kaya kinaraga ko na at nag lakad sa vendor nang ice cream kong saan nito nabili ang ice cream na hawak kanina. Bumili ako nang dalawang piraso, naglakad ako pabaliksa upoan namin at kinandong itong busy sa kakakainin nang ice cream, maya maya lang ay natapos naito, kaya nag umpisa na akong tanungin ito.

"Baby? sino ang kasama mo dito? bakit ikaw lang mag isa?" tanong ko sa bata

Nag aalala ako, dahil hindi safe sa bata ang mag isa. Lalo na sa edad nitong hindi pa maiiwan, sa panahon ngayon na maraming nangingidnap nang bata.

"I don't know," sagot nito sa akin, bigla itong bumaba sa pagkakahawak ko at hinila ako papunta sa slides

Gusto nitong mag slides kay inalalayan ko itong umakyat at hinintay na mag slide. Tawa ito nang tawa, napangiti ako nang makita ang masayang mukha nito. Magaan ang pakiramdam ko sa batang ito, bigla kong naisip ang aking anak at tinitigan ang bata. Siguro kasing edaran nito ang Red ko, napangiti ako sa aking naisip gusto ko ring ipasyal si Red dito kapag nagkita na kami. Bigla itong lumapit sa akin at tinuro ang tubig na hawak nang isang batang naglalaro, nauhaw ito kaya hkinarga ko at nag lakad kami at bumili nang tubig.

Hindi ka alam kong ano ang pangalan nito, nang matapos itong uminom ay hinila ulit ako nito papuntang duyan, mahina lang ang pag duyan ko dito. Bigla itong tumngin sa akin akin pinalapit ako, bumaba ito sa duyan at pinaupo ako bago sumampa sa akin. Napangiti ako sa ginawa nito, ang sweet naman nang batang ito, ang swerte nang nanay.

Hindi ko namalayan ang oras, pagtingin ko sa relo kong suot ay malapit nang mag aalas singko, hindi ko alam kong bakit wala pang nanghahanap dito sa bata. Nag request pa itong mag slide kay pinag bigyan ko na, nang magsawa ito ay naupo kami sa upoan. Nagpa lingon-lingon ako sa paligid kong may naghahanap ba pero wala akong makita.

Kinarga ko ang bata at dinala sa guard house, nireport ko itong nawawala dahil wala namang naghahanap nang anak sa loob nang park. Lumuhod ako at tinanong ang pangalan nito,

"Baby, what is your name?" tanong ko dito 

Hindi ito nagsalita, bagkos ay tinitigan lang ako nang bata. Kinakabahan ako basi sa titig nito sa akin.

"Baby may kasama kaba kanina dito? Kasi mag gagabi na at walang naghahanap sa iyo," pagpapainitindi ko dito

"Maam, kailangan po nating malaman ang pangalan nang bata," ang sabi sa akin nang guard

"Kuya ayaw pong mag salita eh, pwede po bang e review niyo na lang po sa cctv nang park?" tanong ko dito

Magsasalita pa sana ako nang may babaeng humahangos sa may pintoan.

"Larett....."  sambit nito sabay baling sa direksyon ko

Lumapit ito sa akin at inabot ang bata, maganda ang babae may hawig ito sa bata.

"Hi, thank you sa tulong mo miss. Bigla kasi itong tumakbo kanina sa yaya niya, kanina pa namin ito hinanap," paliwanang nito

"Walang anuman, hindi ko rin kasi maiwan. Nag-alala ako dito kaya dinala ko na rito sa guard house upang e report," 

"Salamat talaga, by the way I'm Bea. Pamangkin ko ito anak nang kuya ko," pakilala nito

"I'm Lavi, walang anoman," sagot ko dito

"Baby say thank you to her," utos nito sa bata ngunit hindi ito nag abalang tumingin

"Pasensya ka na tinopak na naman siguro, sege salamat ulit mauuna na kami," paalam nito

Larette......

Pagkatapos magpaalam ni Bea kasama iyong bata si Larette ay umalis na akong park, bumalik ako sa red hub upang mag hapunan. Nagpaluto lang ako at sa mini office na ako kumain, mula dito sa office ko ay tanaw ko ang mga taong kumakain sa labas, tinted glass kasi ito kaya hindi kita sa labas.

Nag tambay lang ako nang isang oras sa red hub at nag check nang ibang reports, so far wala namang problema dito. Mag aalas nuebe na nang gabi bago ko naisipanng umuwi sa hotel room ko. Nag book lang ako nang grab, bukas na bukas ay bibili ako nang sasakyan ang hirap nang walang sasakyan.

Hindi mawala sa isip ko ang mukha nang bata, nang makita niyang nadapa ito kanina at umiiyak ay nasasaktan siya kaya agad niya itong nilapitan. I don't know why pero magaan ang loob ko sa bata, hindi ko ma explaine pero gusto ko ulit itong makita. Bumalik ang diwa ko nang mang ring ang aking cellphone, nakita kong si Lucy ang caller kaya agad kong sinagot ito. 

"Hi cous, how are you?" bungad nito sa kanya

"I'm good, nag visit ako sa red hub and nag punta akong church, doon na rin ako mag dinner ngayon, kakauwi ko lang ikaw kamusta ka diyan sa London? kamusta iyong auction mo?" kwento ko dito, kapag kuwan ay kinamusta ko na rin ito sa kanang ganap.

"Really? so how's the red hub? okay lang naman ba? Okay lang ako dito, medyo na busy ang schedule ko kaya ngayon lang ako nakatawag, okay naman ang auction ko marami rin ang dumalo." sagot nito

"It's good, the foods, the staff, and the service. Solid na solid, I checked some files wala namang problema, marami ring customer kaya hindi na ako magtataka kong bakit punoan palagi." kwento ko dito, yes that's true, base sa mga nakita niya kanina ay malakas ang red hub at base na rin sa reports na ni review niya.

"That's a good news Lavi, baka pwede ka nang mag tayo nang isang branch niyan." masayang saad nito

"I'm planning for that too, and napaka loyal at tapat rin nang mga empeyado doon," dagdag ko pa dito,

"I'm glad at hindi ako nagkamali sa pagpili nang mga ito." aniya ni Lucy

"Yes, that's why you're the best. Ang sulit lang at magaan sa pakiramdam. So kailan ka uuwi dito?" tanong ko dito

"I don't know and I can't tell yet mahirap na, maybe next month pa kasi may nagpahabol sa aking gallery eh hindi naman ako makapag hindi sa client kong iyon. No choice ako, I need to finish my work here before ako uuwi diyan." malaungkot na pahayag nito

"How about tito? Did you tell him already?" nababahalang tanong ko rito

"Yes, he understand me but I know he's still hoping pa rin na makauwi ako this month, kaya nga bukas na bukas rin ay sisimulan ko na ang pag pinta para makahabol ako at makauwi." I heard Lucy sight

"You are so lucky that tito is a very understanding and supportive father." saad ko

"Yes, bahala na basta I tried my best na makauwi pa rin this month. Bibilisan ko nalang ang pag paint ko dito." determinadong saad nito

"Are you sure? Sino ba kasi ang client mo at masyado namang VVIP iyan?" kunot-noong tanong ko rito

"Well hindi mo siya kilala Lavi, mahal kasi ang offer triple kaya go na ako. I think naman kaya ko namang tapusin ito nang isang linggo."

"Goodluck cous, anyway may sasabihin sana ako sa iyo if you have enough time pa." aniya ko dito

"Sure, what is it?" nahimigan ko ang pagiging exited nito

"Lucy, may nakita kasi akong bata sa park, actually I met him sa park katabi nang church na nadaanan ko kanina, huminto ako dito dahil maraming mga kids, magaan ang pakiramdam ko sa batang iyon," pagsisimula ko sa kanya at biglang nag flash sa akin ang mukha ni Larette, ang cute at gwapong mukha nito.

"What happen?" tanong nito na halata ang pagkabitin.

"Nakita kong umiiyak ito at nadapa, so lumapit ako at tinulongan ko ito. Alam mo iyong mga mata niya it reminds me of someone, he's too cute that I can't resist, he's two years old according to his aunt. Parang ayaw ko na nga itong isauli sa kanyang tita eh." tumatawang kwento ko sa pinsan ko sa kabilang linya.

"Normal lang siguro iyon Lavi, siyempre may Red kana bilang isang mom normal lang iyong pakiramdam na nararamdaman mo kanina. Anyway anong plano mo bukas? May ganap ka ba? Kailan mo balak lumipat nang condo?" iniba nito ang topic namin, at sunod-sunod nitong tanong sa akin.

"Hey isa-isa lang cous, mahina ang kalaban mo." tumatawang sagot ko dito, narinig ko naman ang pag-ingos nito sa kabilang linya.

"Tsk, so anong ganap mo bukas." naiinip na tanong nito

"Marissa called me, kailangan kong mag attend sa isang charity ball tomorrow evening, andito na rin lang ako so ako nalang ang dadalo as representative." sagot ko dito

"Do you have dress naman siguro diba? May auction ba? Anong donation mo doon?" tanong nito, mahilig kasi ito sa auction, dahil mahilig ito sa collection.

"Hmm, yes I have dresses naman dito, since for childrens naman. I decided to donate some of my collections from VS you know some of my design." sagot ko pa dito

"That's good, may date ka ba bukas? So kailan mo sisimulang hanapin iyong tatay nang baby mo?" tanong pa nito, sa totoo lang ay kinakabahan ako hindi ko alam kong saan ko ito unang hahanapin, at hindi ko rin alam kong ano ang sasabihin ko kapag nagkita kami nito.

"I don't know maybe the day after tomorrow, ayaw kong magsayang nang araw Lulu. I want to see my child as soon as possible, but I don't know kong saan ko ito hahanapin," malungkot na sabi ko dito, gusto ko nang makita ang anak ko at mayakap ito.

"Soon krissy, makikita mo rin si Red," pag comfort nito sa akin

"Hoping for that, where are you right now? Are you in London?" tanong ko dito

"In Toronto, mag aatend ako nang art exhibit, you know for my collections, inimbetahan ako nang kasamahan ko rin sa mga exhibit kaya may pass ako." kwento nito at tumawa, hilig na talaga nito ang mangolekta, kahit mga bata palang kami noon, palagi itong nagpapabili kay tito nang mga paintings na makikita nito online.

"Goodluck, how's your suitor naman? Matagal na rin iyong nanliligaw sa iyo." tudyo ko dito na ikinatawa ko lang, narinig ko namang umingos ang huli.

"Sa awa nang diyos buhay pa naman at nangungulit pa, sinabihan ko na nga itong may asawa at anak na ako na naiwan sa pinas, walang epekto pa rin dito. Kong may award lang sa pinaka masugid na manliligaw for sure mananalo ito." at tumawa ito, baliw talaga ginawa ba namang honor student ang manliligaw.

"Baliw! So kailan mo balak sagutin iyan? Matagal na iyang nagpaparamdam sa iyo diba? Ilang  beses mo iyang kwenento sa akin hanggang ngayon ay hindi ko pa rin iyan nakikita, baka mamaya kilala ko iyan ha magaling ka pa man din magtago nang mga sekreto mo." pag eentriga ko dito, totoo kahit kailan ay hindi ko pa ito nakikita, panay lang ito kwento sa akin. Alam ko namang may nararamdaman na ang aking pinsan ayaw lang aminin, mas lalo tuloy akong na curious dito sa kanyang manliligaw.

"I don't know, as of now gusto kong enjoyin mo na ang pagiging single ko." sagot nito sa akin

"Sege ka kapag iyan napagod who you ka talaga, mawawalan ka na nang manliligaw mo at malay mo iyan na talaga ang para sa iyo." biro ko dito

"Edi bahala siya sa buhay niya, kasalanan niya naman iyan. Noong high school kami wala man lang itong pakialam sa akin and now hahabol-habol ito sa akin, aba! Magtiis siya." narinig kong nag dabog ito sa kabilang linya, napalaki naman ang mata ko sa sinabi nito

"So dati mo pa itong kakilala?" intriga ko sa pinsan ko, agad naman itong natahimik sa kabilangb linya.

"Kyaaaaah! bakit ko ba kasi sinabi iyon, wala na alam mo na tuloy." pagdadabog nito na ikinatawa ko

"Hmmm, so it means kilala ko rin ba iyan?" tudyo ko

"Lavi, sege nga sabihin mo sa akin kong sinong lalaki ang kilala mo noong highschool tayo eh puro ka lang naman aral eh." sarkastikong saad nito

"Oo nga pala, ang daya hindi ko tuloy kilala kong sino iyan." napangusong sabi ko dito

"Sa daming nagpaparamdam sa iyo ni wala ka ngang pakiaalam eh. So no, hindi mo kilala ang manliligaw ko." pagyayabang nito

"Makikilala ko rin iyan alam ko namang may feelings ka na for him, ang hindi ko lang maintindihan ay kong bakit hindi mo pa ito sinasagot almost a year a siguro itong nanliligaw wala man lang progress. Kapag iyan talaga nagsawa bahala ka sa buhay mo." litanya ko dito, nakakaawa na rin kasi iyong lalaki dahil mahigit isang taon na itong nanliligaw sa pinsan ko ni wala man lang progress

"Do you think it's time na para sagutin ko ito?" 

"Lulu nasa iyo pa rin iyan, kong talagang ayaw mo na itong pahirapan at kong ayaw mo itong nakikita na may kasamang ibang babae, abay gumalaw kana." sagot ko

"What if lolokohin lang ako nito, what if masasaktan lang ako, ayaw kong masaktan Lavi." nanghihinang saad nito

"What are you talking about Lucy? Why are you thinking that way? Nasaan na iyong pinsan kong matapang? I know you, kahit ano pa man ang kahinatnan nang pagsagot mo dito always remember na kasama mo ako palagi." assured ko dito

"Takot akong masaktan, ever since pagkabata alam mo iyan."

"Kaya nga diba may kasabihan na kapag hindi tayo nasasaktan hindi tayo matutoto." sagot ko naman

"Thank you cous, I think kakausapin ko na ito after nang call ko sa iyo."

"Good, tawagan nalang tayo bukas for updates? I need to sleep na dahil maaga pa akong aalis bukas, goodnight Lulu! I love you." paalam ko dito 

"Okay, Goodnight to you dear! i love you too." paalam nito at pinatay ko na.

Tumayo ako at naglinis na nang katawan, niligpit ko ang mga gamit ko. Nakahanap na ako nang condo para tirahan ko pansamantala sa tulong nang aking pinsan, balak kong magpatayo nang bahay but for now mag condo nalang mo na ako. I check my emails and some messages, after kong mag reply ay nag niligpit ko na ang laptop at nahiga na. Pabaling-baling ako nang higa, hindi ko talaga makalimutan ang batang nakita ko sa park kanina, hindi ko alam kong ano ang mayroon dito.

Maaga akong nagising dahil sa tawag nang supervisor namin sa VS, kahit na inaantok pa ako ay sinagot ko ito, she's checking me kong tutuloy ako sa charity ball mamaya, ako kasi ang representative namin since nandito na rin ako sa pinas. Tinatamad akong tumayo pero may kailangan pa akong gawin ngayong araw na ito kaya napilitan akong bumangon. After I eat breakfast ay tumawag ako sa reception nang hotel to ask some help para ibaba ang mga baggage ko.

Around nine in the morning ay naka check-out na ako sa hotel, on the way na ako pa puntang condo. I need to by some things for my place, maybe tomorrow. Nag punta akong Lacorpz titingin ako nang sasakyan, nahihirapan kasi akong mag commute, pag dating ko ay agad naman inasikaso, actually tumawag na ako sa kanila at nag book na ako nang appointment kaya dire-diretso na ang pasok ko, nakuha na kasi nang mga to ang personal info ko.

May nakita ako mazda 3, tinest drive ito I choosed the black one. After kong mag bayad dinala ko na ito. Bandang alas kuwatro nang hapon ay nag handa na ako for tonights event. Around six in the evening ay nakapag make-up na ako light lang, hindi kasi ako mahilig sa makapal na make-up and I just curled my hair. I wore my silver tube dress na open ang likod, paired with my black stiletto. Nang makontento na ako sa aking itsura ay lumabas na ako nang unit.

Nailagay ko na sa aking sasakyan ang mga collection ko na ido-donate sa event, binaybay ko na ang lugar kong saan gaganapin ang auction, na stock ako sa gitna nang traffic. Napa iling na lang ako, hindi pa rin pala nawala ang traffic, malalate yata ako sa event na pupuntahan ko ngayon. Umuusad naman pero dahil rush hour at uwian na nang mga trabahante kaya mas lalong naging traffic. Mga bandang alas otso na ako nakarating sa event buti na lang at hindi pa nag sisimula.

Safe akong nakarating sa hotel, I give my invitation and donations sa isang staff na nag assist sa akin. Maraming tao ang dumalo, if I'm not mistaken most of the guest here is business man and business woman. Some of them are eyeing for some clients nor investors, sa table ko ay mag-isa lang ako. Natigil ako nang may mapansing parang may taong nakatingin sa akin, nilibot ko nang tingin ang paligid, ngunit wala akong nakita. Maybe gutom lang ako, hindi pa kasi ako nang dinner sa condo.

"Hi everyone, good evening! Thank you for coming tonight. It's my pleasure to meet all of you," bati nang host sa mga dumalo.

After some breafings ay nag start na ang bidding, nag-eenjoy ako sa panonood. Napa iling na lang ako nang nagpapataasan na ang mga negosyante sa bidding, akala mo ay pinupulot lang ang pera kong makapag gasta. The staff put some dishes in my table, since ako lang naman mag-isa sa table ko I request na konti lang ang ilagay dahil hindi ko ito mauubos lahat at baka masayang lang.

In the middle of the program ay nakaramdam ako nang call of nature kaya nag excuse ako papuntang powder room, after kong umihi ay ang retouch ako nang kaunti at put some lipsyick, nang makontento na ako ay lumabas na. Saktong paglabas ko ay may nabunggo akong tao na hindi sinasadya.

"I'm sorry." hingi kong paumanhin dito na hindi tumitingin.

"It's okay, mag-ingat ka sa susunod." tugon nito na ikinataas ko nang tingin, napaurong ako nnag makita kong sino ang nasa harap ko.

"Yo-you?" gulat kong tanong dito, after 2 years nagkita rin kami ulit nang taong tinakasan ko, in a very unexpected way.

"Yes, it's me. How are you Lavi?" tanong nang tatay nang anak ko, yes! Hindi kayo mali nnag basa, he's the father of my son.

"B-bre--brett?" and for the first time nagawa kong bigkasin ang pangalan niya, after the night nang may nangyare sa akin, kinapa ko ang aking dibdib wala akong kabang nararamdaman.

"That's the first time." pansin nito sa aking sinabi.

I felt awkward and guilt, seriously? Hindi ko alam kong ano ang sasabihin ko dito. For 2 years nagkita kami ulit. I don't know kong galit ba ito sa akin or what, hindi ko mabasa ang reaksyon nang mukha niya, nanghihina ako. Ngayon parang gustong kong umiyak nang umiyak, gusto kong mag sorry pero wala akong lakas. Nanginginig ako, hindi ko mapaliwanag ang nararamdaman ko.

"Are you okay?" nag-aalalang tanong nito sa akin nang mapansin ang naging reaksyon ko.

"Uhmm yes," humakbang ako ngunit muntikan na akong matalisod, buti nalang naging maagap ito at inalalayan ako.

Dinala niya ako sa mini garden nang hotel, at pinaupo. Hindi ko na naisip ang auction, natuon ang pansin ko sa lalaking kasama ko ngayon. Oo at gusto ko itong makita but not this way, hindi pa ako ready na harapin ito kaya lang nandito na kami.

"Dito ka muna kukuha lang ako nang tubig," he said 

Hindi ko na mapigilan ang sarili kong umiyak, hindi ko alam bakit naiyak ako. For 2 years in Paris naging busy ako, kaya hindi ko naiisip ang mga taong tinakbohan ko. Pero ngayon na kaharap ko na ang isa sa kanila ay nasasaktan ako, hindi ko alam bakit nag-aalala pa rin ito sa akin sa kabila nang ginawa ko dito. I compose myself, kailangan kong kontrolin ang aking emosyon dahil nakakahiya dito. Bumalik itong may dala nang isang bottle nang water.

"Drink this," alok niya sakin na agad ko namang tinanggap.

"Thank you," saad ko dito

"How are you?" he asked me, hindi ko ito matingnan dahil mas lalo lang akong nanghihina.

"For 2 years I'm good, nakamit ko na iyong dreams ko na maging isang ganap na designer, but 'good' is a different word from 'great'." sagot ko naman dito

"I'm happy for you Lavi, atleast naging masaya ka sa loob nang dalawang taon. Nakamit mo ang mga pangarap mo, I'm so proud of you." and with that kusa namang tumulo ulit ang aking luha, bakit ang sakit marinig mula sa kanya kahit alam kong hindi naman talaga ito masaya.

"I-i-I'm so sorry brett for everything," hingi ko nang tawad dito at napayuko

"I know your reason, and I respect that, so don't be guilty." sagot nito sa malumanay na boses, napaka relaxing nitong pakinggan.

Hindi ko ito matingnan dahil walang humpay na tumutulo ang aking luha, hindi ko ito nasagot, nawalan ang ako nang sasabihin. Nahihiya ako dito, hindi ito ang inaasahan kong pagkikita namin, ang inaasahan ko ay sisigawan ako nito at kakamuhian.

"Do you want to meet our son?" ilang sandali pa ay nagsalita ito, na ikina-angat ko nang tingin. Hindi naman ako nakakibo nang biglang kapain nito ang aking pisngi, he wiped my tears.

"Pwede ba?" nagulat ako sa tanong nito, siya kasi ang nag kusang mag tanong sa akin. Hindi ko alam kong ano ang plano nito but right now hindi ko na muna iniisip iyon, ang importante ay makita ko ang anak mo.

"Of course," at pinahid niya ang aking luha.

"Bakit hindi ka nagalit? Bakit hindi mo ako sumbatan? Bakit okay lang sa iyo na ipakita sa akin ang bata kahit inabandona ko ito." napapahikbing tanong ko dito, sa sobrang guilty ko ay hindi ko na napigilan ang sariling humikbi.

Naiinis ako sa kanya dahil wala siyang ginagawa sa akin, hindi siya nagalit o nanumbat. Mas lalo tuloy akong na guilty sa mga nagawa ko sa pag-iwan ko nang responsibility dito sa anak namin, hindi ko alam kong paano nito nakaya ang lahat. Ang bigat nang pakiramdam ko ngayon, ang sarap sumigaw. Galit ako hindi para dito kundi para sa sarili ko, naiinis ako sa sarili ko, dahil hindi ko pinag-isipan nang mabuti ang aking mga desisyon noon, masyado akong nagpadala sa aking emosyon.

"Why would I? Siguro nong una dahil iniwan mo kami, pero naisip kong may rason kaya mo nagawa iyon. Walang ina na kayang iwan ang anak niya na walang dahilan, I know you Lavi ayaw mong naka depende ka sa mga taong nakapaligid sa iyo, and I know your dreams sinabi mo iyon. Wala akong karapatan para pigilan kang makamit iyon," paliwanag nito sa akin kong bakit hindi nito magawang magalit sa akin.

"Did you assume na papahirapan kita para makita mo iyong anak natin?" tanong nito, na ikinatango ko lang

I'm still shock of what I've heard. Mali ba ang mga desisyon ko sa buhay? Mli bang umalis ako. Bakit hindi ko nakilala ang ganitong side nang lalaki nang mas maaga? Bakit ngayon pa kong saan tapos na ang lahat, nasaktan ko naito at iniwan ko na ang aking anak.

"I'm not that kind of person Lavi. You can see him anytime, gusto mo ba siyang makita ngayon? Gising pa iyon for sure." tanong pa nito, nang hindi ako nagsalita.

"I'm sorry kong ganyan ang tingin ko sa iyo. Can I see him now? I-i want to see him, hug him badly. I'm longing for this moment Brett." humihikbing saad ko dito

"Let's go? Ako na ang bahala sa auction, para maabutan natin na gising pa si Red." aya nito sa akin, agad ko namang pinunasan ang luha ko at inayos ang sarili bago sumunod dito.

Wala na akong pakialam sa auction na iyan ang iniisip ko ngayon ay ang pagkikita namin nang anak ko.

Wala na akong pakialam sa auction na iyan ang iniisip ko ngayon ay ang pagkikita namin nang anak ko.

Sumama ako sa kanya, nahihiwagaan ako sa aking nararamdaman. Dati takot ako kapag malapit ito sa akin, hindi ako nito maka usap nang matino dahil nangingibabaw ang takot. Ngunit ngayon ay hindi ko na mahagilap ang takot na iyon, sumama ako dito nang walang pag-aalinlangan, pumasok kami sa isang village, naglalakihang mansyon ang nakikita ko. He stoped the car, kaya napatingin ako sa tapat namin. Hindi ito bahay kundi isa itong mansion, bumaba ito at pinagbuksan ako nang pinto, inalalayan pa ako nito hanggang sa makababa na ako.

"Let's go?" nakasunod lang ako sa kanyang likuran, hindi na ako takot dito napalitan na iyon nnag hiya.

Binuksan niya ang pinto, makikita mo kaagad ang organize na mga gamit nito. Ang linis nnag bahay at maaliwalas. May mga guard ito sa labas nang bahay more than 10 siguro at nakita ko rin ang mga kasambahay nito. Napalingon ako sa may kusina nang may sumigaw, hinanap nang mata ko kong sino iyon, kinakabahan ako bigla.

"Daddddddddy!!!!" tumakbo ang isang batang lalaki na nasa 2 years na siguro ito, hindi ko maaninag ang kanyang mukha, pero isa lang ang alam ko isa lang ang anak ni Brett.

"Hey baby, careful young man, how many times do I have to tell you na mag-ingat ka diba, I don't want to see you hurting." agad itong binuhat ni Brett at hinalikan ang bata.

"Dad, my present po?" naka extend ang kamay nito na nanghihingi nang regalo, tumawa si Brett at itinuro ako na siyang ikinalingon naman nang bata.

"She's my present to you," napatingin sa kin ang bata na siyang ikinagulat ko, naglakad si Brett sa gawi ko.

Napatingin ako kay Brett, is this my son? Napaiyak ako, so tama ang hinala ko kaya pala magaan ang loob ko sa batang nakilala ko sa park because he's my son. He is my son nanginginnig ang buong katawan ko, lumapit sa akin si Brett at inabot ang aming anak, ang aking anak sa wakas nahawakan ko na ito, walang humpay sa pag agos ang aking luha nang mahawakan ko ito, naka tingin lang sa akin si Brett.

Tumingin ito akin na agad ko namang niyakap, umiyak ako nang umiyak habang yakap ko ito, my god! my baby is here, for a long time nayakap ko na rin ito. I felt satisfied and happy, walang makakatumbas na saya ang nararamdaman ko ngayon.

"Im sorry...." 

"Im so sorry," paulit-ulit kong sambit sa anako kong kayakap ko.

"Im so sorry baby for leaving you, please forgive me." umiiyak kong sabi dito at hingi nang tawad

"Mommy, don't cry." ah! ang sarap sa pakiramdaman na tawagin kang mommy nang anak mo, ito iyong pinakamasarap na pakiramdam nang isang ina.

"Please forgive me," hingi ko nang tawad sa anak, napatingin naman ito sa akin at  pinahiran nito ang aking luhang walang tigil sa pag-agos.

"I miss you mommy," sabi nito at niyakap ang leeg ko.

"I miss you baby, and mommy loves you so much. Please forgive my baby." pinaharap ko ito sa akin at hinalikan ko. Ang bango naman nang anak ko.

"Yey! mommy's home and your forgiven mom." sabi nang anak ko at hinalik-halikan ang buo kung mukha na ikinatawa ni Brett, God! ang swerte ko sa mag-amang ito. Ang bilis nila akong pinatawad kahit alam ko namang hindi ko deserve ang kapatawaran nila but I'm still thankful.

"Young man it's already late na, you need to sleep." narinig kong sabi ni Brett sa anak na nakahiga sa dibdib ko, simula kanina ay hindi na ito humiwalay sa akin.

After kasi namin magpakilala kanina ay nagyaya itong manood nang pururu, tawa kami nang tawa halos ayaw na itong humiwalay sa akin. Ako na rin ang nagpa-inom nang milk nito. Kinurot kurot ko ang pisngi nito ang sarap pangigilan ang gwapo kasing bata, okay lang kahit wala itong nakuha sa akin as long as healthy ito. Kamukhang-kamukha kasi ito ni Brett kaya hindi maipagkakaila na mag-ama ang dalawa, parang pinagbiyak na bunga lang. bigla akong natigil nang naalala ko ang galos sa tuhod nito ay agad kong tinaas ang paa nito, tiningnan ko kong may bakas pa nang galos, nang makitang wala ay napa hinga ako nang maluwang.

"Daddy, I want mommy here," daddy I want mommy here ang sarap sa tainga kaya napangiti ako nang wala sa oras.

Napatingin naman sa akin si Brett. Nanghihingi nang permiso, ngumiti ako at tumango. Parang ayaw ko na rin umuwi sa condo kong hindi ko ito kasama, mas mabuti na ring dito na muna ako mag stay para makasama ko ito. Kakausapin ko nalang si Brett sa set-up namin kay Red.

"It's okay I'll stay here, parang ayaw ko din malayo sa napaka lambing kong baby." I said while kissing Red, I heard my son chuckling

"Love you mommy muaaah," he's kissing me again, aww I'm so lucky to have a baby like Red, such a blessing.

"How about daddy?" singit ni Brett sa anak, agad naman itong napalingon sa ama.

"I love you daddy," napangiti si Brett, inabot nito ang anak at hinalikan sa labi.

"Sleep na okay? Bukas ka na ulit manood, hindi healthy sa baby kapag late na matutulog." tumango lang si Red sa sinabi nang ama

"Why daddy, I see you po one time you're watching but it was already late." nakangusong saad nito kay Brett, napatawa naman ako sa sinabi nang anak ko. Napatingin ako sa gawi ni Brett na napakamot lang sa ulo.

"Baby, when you grow up maiintindihan mo rin okay? You don't want to be look like joker right?" takot ni Brett sa anak, agad namang yumakap sa akin si Red

"Hey you two stop that, okay baby at your age it's not healthy to sleep at late. If you want to grow faster then you need to sleep early, daddy was joking only." sabat ko sa dalawa

"Joker is not healthy that's why he does not look good mommy?" tanong pa nito, pinisil ko naman ang ilong nito

"Joker is an actor, it does not mean that he look like that because he's not healthy. It's just part of the movie baby. Do you have more questions?" paliwanag ko dito, umiling naman ito.

Kinantahan ko ito bago nakatulog, lumabas ako nang silid at hinanap si Brett. Saktong kakalabas lang rin nito galing sa kanyang silid. Nakalimutan ong sabihin dito na wala akong dalang extrang damit.

"Hi, uhmmm wala kasi akong dalang damit....." imporma ko dito

"Nasa closet ko iyong mga damit mo dati, tingnan mo nalang. Bababa lang ako may kukunin lang." sabi nito, medyo nagulat ako sa sinabi nito pero hinayaan ko na lang

Pumasok ako sa silid ni Brett, kahit dati pa napapansin ko rin dito ang pagiging organize niya sa mga gamit which is good, hindi ito kagaya sa ibang lalaki na makalat. Binuksan ko iyong closet niya at nakita ko nga ang mga damit ko doon noong mga binili nito sa akin nong nag stay kami sa isla, kumuha ako nang isang paris na pajama. Nahagip nang mata ko ang isang painting, nilapitan ko ito only to find out na mukha ko ang nasa painting. Ganoon ba talaga ako nito kamahal noon? Naawa ako at nasasaktan at the same time kaya bago pa tumulo ang luha ko ay lumabas na ako nang sild ni Brett.

I spend my night with my son, matagal ko itong tinitigan, hinaplos ko ang mukha nang bata, hanggang sa hindi ko namalayang nakatulog na pala ako.

Nagising ako nang may lumulundag sa kama. Nagmulat ako at nakita ko ang aking anak na nagtatalon, hinawakan ko ang kamay nito kaya napahiga ito tsaka ko niyakap at pinugpog nang halik. Tumatawa ito sa aking ginawa.

"Good morning mommy," magiliw nitong bati sa akin, ang sarap naman gumising kong ganito palagi ang mamumulatan ko.

"Good morning my baby, how's your sleep huh?" tanong ko dito at kiniliti ito sa may tiyan,

"Mommy stop, dad help....  daddyyyy hahahaha stop mommy." tumatawang sambit nito at naghanap pa nang kakampe.

Nagkukulitan kaming dalawa at nagtatawanan nang biglang pumasok si Brett, naka plain white shirt lang ito and short. Napakaaliwalas naman nang mukha nito, na conscious tuloy ako sa aking sarili. Kakagising ko lang at hindi ko pa nakikita ang mukha ko sa salamin, baka mamaya may mga laway pa ako. Nilihis ko naman ang akong tingin.

"Hi good morning baby," bati nito sa bata

"Good morning daddy," at lumapit ito sa ama at nagpabuhat.

"Good morning Lav," bati nito sa akin, love bumalik ako sa reyalidad nang maalala ang aking pangalan Lav for Lavi, napailing nalang ako sa aking naisip.

"Good morning rin." ganting bati ko dito na hindi makatingin, baka mamaya ang gulo pa nang mukha ko, nakakahiya dito

"Let's go downstairs, breakfast is ready," yaya nito sa akin

"Ah yes, mauna na kayo, susunod nalang ako," sagot ko dito, tumalikod na ito karga si Red,

Niligpit ko na ang higaan namin, at nag ayos muna ako nang sarili bago ako bumaba. Inayos ko ang aking damit pantulog habang naglalakad. Nadatnan ko ang mag-ama na nasa dining room na, katabi ni Brett si red na ngayon ay nakaupo sa high chair niya, at may hawak na gatas.

"Hi baby, gusto mong upo ka muna kay mommy para masuboan kita nang food?" alok ko sa anak ko na agad namang tumango

Ngumiti ito sa akin at naka extend ang kamay kaya binuhat ko ito at pina upo sa aking kandungan.

"Ito yong milk niya," abot ni Brett sa akin, nang mabitawin ito ni Red,

"Thank you," pasalamat ko dito

"Saan ka nag e-stay ngayon Lav?" tanong ni Brett sa akin

"Last day kakalipat ko lang sa condo ko, wala pa akong gamit so kailangan ko pang mag shopping." sagot ko dito habang sinusuboan si Red, parang naging normal ang lahat at para bang bumalik kami sa umpisa ni Brett na walang awkwardness

"Okay, gusto mong samahan ka namin ni Red sa pamimili?" tanong nito na ikinaangat ko nang tingin

"Wala ka bang pasok ngayon?" tanong ko pa dito, weekdays pa kasi kaya malabong wala itong work.

"Don't worry, I'm the boss at hawak ko ang schedules ko." nakangiting sabi nito bago sumubo nang pagkain, napa tingin ako sa anak kong busy sa kakanguya nang pagkain niya, may sarili itong pagkain dahil hindi pa pwede dito ang ibang kinakain namin.

"The advantage of being a boss," sabi ko dito at tumawa lang ito, sound good to my ear.

"You smiled..." napa-angat ako nnag tingin dito at ngumiti

"Hey, don't do that baka hindi ako makapagpigil." nakangising-saad nito na ikinailing ko lang.

You fill the empty space in my heart. I am complete because of you.