-=Jayden's Point of View=-"Please Jayden, don't do this to me, huwag mong ilayo ang anak ko!" hindi ko pinansin ang pagmamakaawa nito, gulong gulo na ang isip at nararamdaman ko sa mga nalaman ko ngayong araw na ito.Kahit anong tawag ni Gabby sa akin ay pilit ko iyong hindi pinapansin, I blame her kung bakit nawawala ngayon ang anak namin, kung hindi nito tinago ang bagay na iyon ay napangalagaan ko sana ang anak naming dalawa, kung nagtiwala lang ito sa akin ay baka.........A bitter smile appeared on my lips, I almost propose to her, I was planning on marrying her once we're in Norway, ngunit dahil sa takot nito na baka kunin ko lang ang magiging anak namin ay hindi nangyari iyon.Much as I hate to admit it, but I still feel hurt because of what happened, pero mas nananaig ngayon ang galit at pag-aalala ko sa anak kong hindi ko man lang nasubaybayan ang paglaki, pagkakataon na pinagkait sa akin ni Gabby.No wonder ganoon na lang ang naramdaman ko nang makita ko ang batang iyon, na
-=Gabby's Point of View=-"Kumain ka naman kahit kaunti?" narinig ko ang pag-aalala sa boses ni Ate Mel nang sinabi ang bagay na iyon, pero kahit anong pilit ko ay wala akong gana.Pitong araw na ang nakakalipas nang kausapin at ipagtapat ko kay Jayden ang tungkol sa anak namin, ni hindi ko alam kung nabawi na ba nito si Caleb at tinupad na nito ang banta sa akin na ilalayo sa akin ang anak ko, o hanggang ngayon ay wala pa din sa kanya ang anak namin.Pakiramdam ko ay mababaliw na ako sa labis na pag-aalala sa anak ko, kahit masakit ay gugustuhin ko pang mabawi ni Jayden ang anak ko basta malaman ko na ligtas ito, masakit oo, sino ba naman ina ang gugustuhin na malayo sa kanya ang kanyang anak, pero mas gugustuhin ko pa iyon basta alam kong ligtas ang anak ko.Naramdaman ko na lang ang kamay ni Ate Mel na banayad na humawak sa balikat ko, pinilit kong ngumiti para sana ipakita dito na ok lang ako, pero hindi ko nagawa, bagkus ay malayang dumaloy ang mga luha sa mga mata ko."Hindi ko
-=Gabby's Point of View=-Hindi ko maiwasang hindi maguilty sa ginawa ko kay Ate Mel, kinulong ko kasi siya sa cr ng kuwarto sa ospital, hindi ko na kasi kayang maghintay na lang, gusto kong ako na mismo ang kumilos, kesehodang itakas ko si Caleb sa ama nito.Thirty minutes na din siguro akong nagmamatyag sa mansion ni Jayden, sa totoo lang hindi ko akalain na makakapasok ako sa subdivision na ito nang walang kahirap hirap, nagpababa kasi ako sa taxi may kalayuan sa gate ng subdivision na iyon, pinag-aralan ko muna kung paano ako makakapasok, lalo na sa ganitong subdivision na siguradong puro mayayaman ang mga nakatira kaya paniguradong mahigpit ang security, pero nakahanap agad ako nang pagkakataon nang mapansin kong sandaling umalis sa puwesto nito ang nag-iisang security sa guard house matapos may tumawag sa mga ito na may emergency daw sa isa sa mga nakatira doon, kaya naman agad akong pumasok, matagal tagal din na paglalakad ang ginawa ko bago ko natagpuan ang mansion ni Jayden.
-=Jayden's Point of View=-I tried so hard not to be affected, pero kahit anong gawin ko ay hindi ko maalis sa isip ko ang ginawang pagmamakaawa ni Gabby sa akin, hindi ako dapat makaramdaman ng kahit na anong awa dito, nilayo nito sa akin ang anak ko, at sinaktan niya ako.Isang malalim na paghinga ang lumabas sa mga labi ko habang nakatingin sa anak ko na payapa pa din na natutulog, hindi ko nga sigurado kung aware ito na sinubukan itong itakas ng Mommy niya.Ilang araw na din itong tulog lang ng tulog, ayon naman sa doctor ay normal lang ito nang dahil sa nangyari, pero any moment ay magigising na din ito, na siyang kinakatakutan ko, paano na lang kung hanapin nito si Gabby, paano ko ipapaliwanag dito na hindi na niya puwedeng makita ang Nanay niya.Bago pa man pumasok si Gabby sa kuwarto ni Caleb ay alam ko nang nandito ito para kunin ang anak namin, there are CCTV's inside and outside the premise, mas lalo akong nagduda nang makita ko itong tila pinapakinggan ang loob ng kuwarto
-=Gabby's Point of View=-"Ano ba naman Gabby, alam kong miss na miss mo na anak mo, pero huwag mo naman patayin ang sarili mo." nag-aalalang sinabi sa akin ni Ate Mel, pero sa totoo lang ay parang wala akong naririnig na nakatingin lang sa malayo.Isang linggo na ang nakakalipas, pero hindi ko pa din nababawi si Caleb kay Jayden.I feel like a complete failure, I failed as a mother for protecting my son, at ngayon nga ay pinagbabayaran ko ang kasalanan na nagawa ko kay Jayden, ng dahil sa takot ko.I begged and begged, I even kneeled down, pero nanatiling bingi sa kahit na anong sabihin ko si Jayden.Nagulat na lang ako nang iharap ako ni Ate Mel sa kanya, at kita ko ang maluha luha nitong itsura habang nakatingin sa akin, hindi ko maiwasang hindi maguilty dahil hindi ko man lang naisip ito, nakalimutan ko na hindi lang akong mag-isa ang nasasaktan sa pagkawala ni Caleb dahil maski ito ay nasasaktan at maliban pa doon ay nasasaktan ito sa nangyayari sa akin."I know it's hard, pero p
-=Jayden's Point of View=-"Pangako, dadating ang Mommy mo." pinigilan kong magtagis ang mga ngipin ko habang sinasabi ang bagay na iyon, ilang ulit ko na bang sinasabi sa anak ko iyon, and I hate lying to him, dahil alam kong hindi naman mangyayari iyon, pero ito lang ang makakapagkalma dito, na hindi na masyadong nagiging effective sa pagdaan ng mga araw."Gusto ko na pong umuwi." nakita ko ang pangingilid ng mga luha sa mga mata ng anak ko habang sinasabi ang bagay na iyon, hindi ko naman maiwasang hindi masaktan dahil alam kong nahihirapan ito, pitong araw pa lang ang nakakalipas at mukhang hindi na effective dito ang mga empty promises ko."But son, this is your home already, ako ang Daddy mo, gusto mo ba bilan kita nang maraming laruan." pilit kong pinapakalma ito, kahit na nga ba maski ako ay hindi mapigilan hindi magpanic."Uwi na lang po ako kay Mommy." tuluyan na itong umiyak, hindi ko naman alam kung paano aaluin ito, kaya naman mahigpit ko lang itong niyakap, na para bang
-=Gabby's Point of View=-Masuyo kong hinahagod ang buhok ni Caleb, payapa ito habang natutulog, nang makita kong muli ang anak ko ay hindi ko napigilan maiyak, mas lalo iyong lumakas nang maiyak din ito, ramdam na ramdam ko ang pangungulila nito sa akin kanina."Puwede ka nang dumiretso sa kuwarto mo." nagulat ako nang marinig ko ang boses ni Jayden, sa sobrang focus ko kasi kay Caleb ay hindi ko namalayan na nandoon din pala ito.Para akong nahihipnotismo habang nakatingin sa lalaking minahal ko.May kadiliman sa kuwarto kung saan kami naroon pero hindi ako nahirapan para makita ang guwapo nitong mukha, the face of the man I love, sandali kong pinakiramdam ang sarili ko at alam ko sa sarili ko na may nararamdaman pa ako dito, pero base sa itsura nito ngayon ay masasabi kong wala na itong nararamdaman na kahit ano sa akin, marahil ay galit dahil sa ginawa kong pagtatago sa anak ko."Gu....gusto ko munang makasama ang anak ko." sagot ko naman dito, binalik ko na lang ang tingin ko kay
-=Jayden's Point of View=-"Shit!" sa loob loob ko, pinilit kong huwag maapektuhan pero parang nananadya naman na tila silang plaka na nagpleplay sa isip ko ang sakit na pilit na tinatago ni Gabby ng malaman nitong hindi ko siya isasama.Hindi dapat ako maapektuhan lalo na't iyon naman talaga ang gusto ko, ang masaktan si Gabby, pero bakit ganoon parang nasasaktan din ako.Kahit anong pagtatago ni Gabby kanina, ay agad kong napansin ang pinipigilan nitong mga luha.I tried to stay focus sa ginagawa kong pagdadrive pero patuloy pa ding sumasagi sa akin ang reaksyon ni Gabby, masyadong malalim ang iniisip ko na hindi ko namalayan na tinatawag na pala ako ng anak ko, kaya nagulat na lang ako ng maramdaman ko ang pangangalabit ni Caleb sa akin."Sorry, Caleb, what's wrong?" tanong ko dito, sandali kong tinitigan ito nang saktong mag red light naman."Gusto ko pong kasama si Mommy." kita ko ang paglungkot ng itsura nang anak ko, kaya naman agad kong minaobra ang sasakyan ko, nag u turn ako