Chapter 14

"IT... IT was you, right?" tanong ni Aimen kay Callie. Nakatayo ito sa tabi ng isang puno, isang metro ang layo mula sa pwesto ni Callie.

Mula sa gilid ng kan'yang mga mata, tiningnan ni Callie si Aimen na nanginginig sa sobrang lamig dahil sa suot nitong basang damit.

"What do you mean?" patanong niyang tugon kay Aimen habang abala siya sa pagbibihis.

"Iyong lobo... Ikaw 'yon, hindi ba?" nag-aalangan nitong tanong sa kan'ya.

Hindi kaagad sumagot si Callie, nanatili siyang nakatitig sa lupa habang iniisip ang itutugon kay Aimen.

"Ikaw talaga 'yon, tama?" ulit ni Aimen.

Bumuntong-hininga si Callie at saka humarap kay Aimen. "What made you think na isa akong lobo?"

"Ang mga mata mo... Kulay ginto siya kanina, katulad no'ng sa lobo."

Tumango si Callie at matamlay na ngumiti. "I guess there's no use kung magsisinungaling pa ako."

Bagama't may hinala na, nakaramdam pa rin ng kaba si Aimen nang kumpirmahin sa kan'ya ni Callie na siya nga iyong lobo.

"Secret ba 'yang pagiging taong-lobo mo?"