Raven Chua's POV: "B-bro?" pabulong kong sambit habang nakatanaw sa kanya mula rito sa aking upuan. Hindi ko na ito napigilan, nagpatuloy lang ito sa pagsalita. "Talaga ba? Mrs. Illustre? inosente ang asawa mo?" pasigaw nitong pagkasabi. Nagulat ang lahat na nandito sa loob ng courtroom. He's wearing a pair of brown tuxedo, wearing a black watch, maputi at matangkad. Nakatayo sa harapan ang lalaking ito, gigil na gigil na nakatitig kay Mrs. Illustre. "Ano ito Doc. Evan? Hindi ba ikaw ang nakabili sa dati naming bahay? Ano itong ginagawa mo ngayon? kunot-noong pagtatanong ni Mrs. Illustre. "Tama, ako nga ito. Ako ang bumili sa dati niyong bahay para makuha ko lahat ang access ng cctv." Hinubad niya ang kanyang tuxedo blazer at pinakita ang kanyang braso na may piklat. "Kita mo 'yan? dahil 'yan sa disgrasya." Biglang tumayo ang bailiff/court marshall at hahatakin na sana ito palabas. Sa walang pag dadalawang isip ay nilapitan ko na siya at pinigilan ang bailiff. "Anak siya ng dr
Nasa condo kami ngayon nila Alexis, kina tita Luticia. Kasulukuyang natutulog si Alexis sa kwarto. Tita Luticia explained about dissociative amnesia. There are different types of raw ang dissociative. Sa case ni Alexis ay nag-iba ang level nito. Ngayon ay nakalimutan niya ang present memories niya while ang childhood memories niya ay nananatili. Sa totoo lang nagselos din ako ah. Si Evan lang naalala niya. Nasa kulungan narin si Mr. Illustre at sina Ms. Nica at kanyang Ina ay lumipad raw abroad. Nagpapasalamat rin ako sa lahat ng tulong ni Evan. Nakilala ko si Evan noong time na tinatayo ko na ang kumpanya dahil naghahanap ako ng mga kasagutan sa nangyari sa mga magulang ni Alexis. Sa lahat ng mga nangyari, marami rin akong natutunan. Hanggang ngayon hindi ko lubos akalain na ang daming nagpapasalamat sa akin dahil nabigyan rin ng hustisya ang mga masamang ginawa ni Mr. Illustre. Nandito kami ngayon sa loob ng room ni Alexis, hinihintay ko rin na magising siya. Paano ko kaya ipaki
Raven Chua POV: "Nagkita naba tayo dati?" tanong ni Alexis after ko ibigay sa kanya ang teddy bear niya. Nagtataka naman siya bakit ako ang nag-abot ng teddy bear niya. I told her na dala ng tita niya ang teddy bear pero ako lang nagbigay sa kanya. Ayoko muna na malito siya sa sitwasyon niya ngayon. I will do my best na unti unting manumbalik ang alaala niya at pagmamahal niya sa akin. Nagka kwentuhan kami dito sa loob ng kuwarto niya. Hinayaan nila ako na kunin ulit ang trust ni Alexis. "H-hindi ko sigurado, maybe, siguro, ewan baka nga," pautal kong sagot sa kanya "but, kumusta kana ngayon? Okay kana ba?" Nag buntong-hininga ito. "Hindi ko alam, gusto ko sanang dalawin ang puntod nila Mama at Papa." "Sige, sabihan ko si tita Luticia." "Tita?" Hindi pa niya talaga naalala ang memories nila ni tita Luticia. Alam kong masaktan talaga si tita. Bakit kaya hindi niya maaalala? She was 9 years old naman noong nagkakilala sila ni tita Luticia, part of her childhood memories pa naman
Kinabukasan ay bumisita kami sa bahay namin, gusto ko lang ipakita sa kanila ang loob ng bahay namin. Nakakita kami ng mga photo album na sobrang tagal na nandito sa bahay. Si Raven ay nakatingin lang sa mga picture frame na nakasabit sa wall. Bigla itong tumawa habang nakatingin sa picture frame ko. "Ang cute mo dito Alexis." Nagtataka ako bakit alam niya na ako 'yon halos hindi na nga ako makilala sa litrato na 'yon dahil sa dami ng alikabok at sa sobrang luma na nito pero si Raven, alam niya agad na ako 'yon. Napawi ang ngiti niya ng napansin niya ang reaksyon ko. “S-sorry, nag assume kasi ako na ikaw to hindi ba ikaw 'to?" tanong nito na halatang nauutal ang kanyang pagsasalita. "Ako 'yan, bakit may problema ba tayo diyan?" Tumawa nanaman siya ng malakas. Tawang tawa talaga si Raven kapag nagsasalita ako. Minsan, pakiramdam ko na dati pa kaming magkakilala.Pagkatapos namin bumisita dito sa bahay ay dinala ko naman sila sa pinakasikat na falls rito sa Camiguin. Sabi ko walan
I miss your hugs and your kisses pero wala naman akong magawa, kundi hintayin kang makaalala ulit. Kahit ilang taon pa, hihintayin parin kita. Sa memories mo lang nawala ako pero sigurado ako na nandiyan parin ako sa puso mo. Alexis Dela Cruz POV: Hindi ko maipaliwanag ang naramdaman ko ngayon, kanina pa nakahawak si Raven sa kamay ko habang taimtim na nakatingin sa akin. Gusto kong bumitaw sa paghawak kamay namin pero sadyang ang puso ko rin ang nagsasabi na huwag muna. Maingay ang mga tao rito, talon dito, talon doon. Ang lahat ay nakikisabay sa pagkanta ng banda pero ako at si Raven ay nanatiling tahimik habang magkahawak ang kamay. Dahan dahan siyang lumapit sa akin at niyakap niya ako ng mahigpit. "Pagaling ka, nandito lang ako palagi." Bulong niya sa akin at sabay hinimas ang buhok ko. Wala pang isang minuto kumawala rin siya agad sa pag yakap sa akin, tapos kinuha ang kamay ko at tinaas habang sumasabay ito sa pagkanta. Nakatingin lang ako sa kanya. Hindi ko alam parang nar
muwi nalang kami ni mommy sa condo niya. Pagdating namin ay nandito na sa si Evan sa waiting area, naghintay sa amin. Agad akong bumaba at tarantang tinanong kung alam ba niya ang tungkol sa amin ni Raven ngunit nakatitig lang ito at maya-maya ay binaling ang tingin kay mommy saka tumingin ulit sa akin."Pasensya kana Alexis, sa ngayon hindi ko muna masasagot ang kasagutan mo, alam mo namang nagkita lang tayo nitong trial ng kaso ng mga magulang natin." Napatigil ako. "Anong kaso?" TuminginAko kina mommy. Bumuntong hininga si mommy at pinapasok muna kami ni Evan sa bahay. Dito na kinuwento nila mommy ang present memories ko ngunit kahit martilyohin ko man ang ulo ko, wala talaga akong maalala. Niyakap ako ng mahigpit ni mommy at humingi sila ng tawad kung bakit hindi nila sinabi sa akin lahat subalit ang tungkol sa amin ni Raven ay hindi pa nila sinabi, basta ang sinabi lang nila ay, Raven and I shared memories together noon at hinihintay raw ni Raven na maalala ko siya. Gusto ko
Dalawang linggo na ang lumipas ngunit wala parin akong natanggap na tawag mula kay Raven. Sinubukan kong tanungin si Evan ngunit wala rin daw siyang balita. Bukas na ang schedule ng meeting sa kompanya, ayaw ko man pumunta ngunit may malaki raw akong responsibilidad dito. Inihanda ko na ang aking sosoutin at paglabas ko naman ng kuwarto ay nakahanda na ang pagkain na niluto ni mommy. Hindi ko man maalala ang memories ko na kasama ko siya pero alam kong nakabaon dito sa puso ko ang pagmamahal ko sa kanya. Hindi pa man ako tapos kumain ay dumating na si Evan. Nakita raw kasi ni mommy sa cctv na kakarating lang at pinarada ang kotse sa labas. "Oh? Naparito ka Evan?" "Good morning pala, sorry hindi na ako nakapag message. I just want to fetch you here para ihatid kita sa L&A Fashion Clothing Company," pagpaliwanag niya habang kinakamot ang buhok. "Hindi kana ba bumalik sa hospital para mag trabaho?" tanong ni mommy. "Hindi na tita, I decided na ipagpatuloy ko nalang iyong nasimulan
agpaalam na muna kami sa kanila. Ayaw pa nga sanang bitawan ni Ms. Jenica ang kamay ko ngunit kailangan ko rin magmadali para sa meeting. Nagulat nalang ako na kasama pala siya sa meeting na ito. Nakaupo kami sa mahabang mesa at may mineral water pang nakahanda. Akala ko'y marami kami sa meeting na ito ngunit lima lang pala kami. Halos 30 minutes rin bago nagsimula ang meeting, nagtataka man ngunit nananatili paring kalmado. Maya-maya ay biglang bumukas ang malaking screen sa aming harapan.Nakita ko si Raven, nakaupo, nakasout ng tuxedo at naka one sided pa ang buhok. Naka call raw ito para may anunsyo. Kasama lang namin dito si Ms. Jenica, Manager, at ibang higher position. Nagulat ako ng nag anunsyo ito na ako raw muna ang mamahala ng kompanya, for temporary lang muna habang hindi pa siya makabalik ng Pilipinas. Ngayon ko nalang rin nalaman na wala na pala ibang shareholder maliban doon kina Mrs. Illustre na ngayon ay nakapangalan na sa akin. Pumalakpak naman ang mga kasama nami