Continuation...
Tama. Para iyon sa bomba. Dahil ilang segundo lamang matapos nyang ipakita sa akin ang remote ay mayroon syang ipinindot doon dahilan ng pagsabog ng kotse ko.
I froze. At. that. damn. fucking. place. Hindi ko inaasahan iyon. Akala ko'y takot na ako kanina nang magpakita sya pero ngayon pa lang pala iyon lumabas.
Tumulo ang luha ko kasabay ng pag-hapdi ng aking binti. Nanginginig, nilingon ko iyon. It's bleeding. Patuloy ang pag-agos ng dugo at kataka-takang hindi ko iyon napansin. Siguro sa biglaang pagtarak nalang nitong bubog dahil sa pagsabog? O sa nangingibabaw na takot ngayon sa akin?
Hindi ko alam–mali, alam ko. Alam na alam ko ang lahat. Pero ayaw lang talagang tanggapin ng buong sistema ko na hanggang dito na lang talaga ang lahat.
Lahat ng sakripisyo, tawa, iyak, alaala–dito na lamang lahat matatapos. Dito ko maibabaon at iiwanan.
Sa lugar na ito... sa harap ng lalaking ito.
CHAPTER 7 Game Over Sabi nila, when youre trapped in a big situation and you know that you can't escape from it, sundin mo nalang kung ano ang idinidikta ng puso mo o ang naghahari sa iyong emosyon. And that's why kahit anong pilit at gawin ng mga taong nasa loob ng kwartong ito na patahanin ako sa kakaiyak, hindi ko magawa-gawa. This is the only choice na ginawa ko na alam kong hindi ko pagsisisihan. "Please, Maam, huwag na po kayong umiyak!" pinanood ko kung paano halos maghisterya ang hindi mabilang na katulong sa loob ng kwartong ito. Totoo nga ang sinasabi ng iba, na kapag nasa mapait na sitwasyon ka, hindi na nakakapag-isip ng maayos ang utak mo. And the hell, it's true! Dahil hindi ako makapag-isip ng tamang aksyon sa o
Continuation... Oo, aaminin kong naipapalabas na ako sa mga telebisyon at komersyal dahil sikat ang pamilya ko. But that was before. Matagal na iyon at hininto ko na dahil buntis ako kay Zid. My parents were famous because of our car and jewelry business worldwide. Kaya kahit ayaw ko man sa mga ganoong pagkilala, nakasanayan na rin dahil naisasama ang panggalan ko sa karangalang nakukuha ng aking mga magulang. Pero sila iyon at hindi ako. Kaya nga nang mawala si Dwane at nariyan na ang anak ko ay napagdesisyunan kong lumayo at palakihin si Zid sa pamamagitan ng pagsisikap ko, at hindi ng pera ng aking mga magulang. Nariyan ang café na itinaguyod ko sa pamamagitan ng sarili kong pera. Unti-unti na ring nakikilala iyon sa ngayon. And that is what I want. Na magtagumpay at makilala dahil sa aking galing at husay. Sa aking sariling panggalan.
CHAPTER 8 Face With Addie, tahimik naming binabagtas ang madilim at payapang pasilyo papunta sa kwarto kung nasaan ang taong gusto kong makita at makausap bago mangyari ang kasal. Kasal na mangyayari dalawang oras nalang magmula ngayon. Curious, I bit my lips while thinking. Sino kaya siya? Mayaman? Mukhang hindi na dapat pag-isipan pa kung gaano siya kayaman. Ebidensiya pa lang itong mansiyon niya at mga tauhan. He's a filthy rich crazy man. Gustuhin ko mang mag-isip na lamang ng mga pupwede kong itanong at mga plano ay pilit nawawala iyon dahil sa aking kuryosidad. I want to know him. More than Addie's description about him. Is he a retarded business man? Old man? Maniac?! Nakakatakot! Parang sirang plaka iyon na paulit-ulit
Continuation... "Dwane..." Inuulit-ulit ko sa aking isipan iyon. Dwane... Dwane... narito siya! He's alive! HE IS DAMN ALIVE, PEOPLE! Inuulit ko ang panggqlan niya hanggang sa makalapit na ako. 'Di ako natinag sa paraan niya ng paninitig sa akin. Nothing can stop me now. Nothing and no one! "Dwane–" hindi ko pa naitatapos ay nagsalita na siya. "I guess that is your husband's name, right?" may lamig sa kaniyang boses na hindi ko maintindihan kung saan nanggaling. Napakurap-kurap ako. Trying to ensemble all the words he said. "Dwane..."
CHAPTER 9 Choice "Are you ready?" wika ni Addie. Gusto ko siyang harapin at iripan ngunit 'di ko magawa dahil naiipon ng luha ang mga mata ko. I'm losing my temper and energy. At habang tumatakbo ang bawat segundo, pahina ako nang pahina. Sa tanang buhay ko, ngayon lang ako natakot sa kasal. Dapat ito ay sagrado at pinag-aaksayahan talaga ng panahon at atensyon. Pinagkakaisa kasi nito ang dalawang taong lubos na nagmamahalan. Pinagtitibay ng kasal ang pagmamahal ng dalawang tao sa isa't isa habang nilalakbay na nila ang panibagong yugto ng kanilang mga buhay. Pagmamahal... gusto kong matawa at maglumpasay na rin sa kakaiyak habang ginagawa iyon. Nakakatanga! Pagmamahal? Alam
Continuation... "Kamusta ka sa loob ng anim na taon? Ako? Kinamusta mo ba? Tinanong mo man lang ba muna ako kung ilang balde na ang naiyak ko kasi naniwala ako sa ideyang patay ka na? Tinanong mo ba ako kung sino ang mga nandiyan para saakin? Sinong umalalay sa akin? Kung may bago akong kasintahan?" "Wala kang boyfriend noon pa man at kahit ngayon! Iyon lang ang dapat kong alamin ngayon–" "Ofcourse you will know that! Pinapa-imbestigahan mo nga pala ako diba?" I spat sarcastically. "Dapat lang na subaybayan kita dahil akin ka! At magiging akin ka ulit ngayon! They are so many fucking boys around you, Arra!" naramdaman ko na ang pagkawala ng kaniyang pasensya, "At wala kang ginagawang hakbang para mailayo ang mga lalaki mo sa iyo! Puro ka lang
CHAPTER 10 Utusan "Oh, Ma'am Arra, tapos na po ba kayo?" agad na bungad ng isang 'di ko kilalang katulong matapos kong magpakita sa likod ng padabog na pagbukas ng pinto. Mabilis akong umiling at tumakbo palayo sa mga nang-uusisang tauhan. Binuhat ko ang aking malaking gown at tinahak ang mahabang hagdan sa likod ng isang batalyong katulong. Dahil sa magulong isipan at sa umuulap na mga mata, hindi ko namalayan ang isang katulong na may dalang mga inumin sa isang tray. Nasagi ko iyon at agad na bumuhos ang makukulay na alak sa aking balikat at damit. Napahiyaw ang iba. Mas lalo akong nanghina. "M-Madam! P-Pasensiya na po–" nagmamadali sanang pinunasan ng babae ang aking balikat ng malakas ko siyang hinawi na ikinatumba niya.
CHAPTER 11 Please That simple breakfast can kill me. Nahugot ko ang aking hininga at ibinuga ito ng malakas para mapansin ni Dwane ang pagkakabagot ko. He's driving. Papunta kami sa kaniyang 'friend' daw na lawyer. Habang mabilis na lumalampas ang mga kabahayan at puno ay siya ring kaybilis ng pagpasok ng eksena kaninang umaga, sa amin ni Dwane sa aking isipan. Muntik na akong masamid sa aking sariling laway! Aba't kay bastos talaga! Nakakatanga talaga ang pagkakataon. Kung ano pa ang ayaw mo nang balikan, ay siya pang pilit niyang pinapaulit sa iyo! Pagkatapos ng pagtatanong ko tungkol kay Addie ay hindi na kami nag-usap pa. It's nonsense anyway. Kaya't ipagpatuloy ko nalam