CHAPTER 36—Hickeys

Hinila ko ang sarili ko mula sa mga kamay niya at inayos ang suot ko.

“Sorry. Nalalamon lang ako ng selos,” garalgal kong paliwanag at umalis sa kama niya para pulutin ang robe na suot ko. Hinarap ko siya ng dahan-dahan. Malamig niya lang akong tinitigan nang walang ibang sinasabi. “K-Kung ano man ang nagawa ko ngayon, pagpasensyahan mo na ako. Tama nga ang sinabi mo, desperada lang ako. Sorry talaga,” isinarado ko ang mga labi ko para pigilan ang pagdaloy ng iyak ko.

Humakbang na ako papuntang pintuan.

Siguro sumusobra na ako. Hindi na tama ang ginagawa ko. Alam kong nagsasawa na siya at kung sigurong wala nga siyang awa sa nanay ko, panigurado pinalayas na niya ako sa bahay niya.

“Faye.” Natigil ako sa pagpihit ng doorknob. “Stay still. Come here and sit.” Maotoridad niyang utos. Kaagad ko siyang sinunod at umupo sa tabi niya. Huminga siya ng mabigat.

Ilang minuto kaming tahimik, as in walang nagsasalita. Aircon lang ang gumagawa ng mahinang ingay. Napapatingin ako sa kanya pero