Chapter 14

"Bakit ganon lahat naman ginagawa ko para sa pamilyang ito. Pero bakit parang wala akong halaga, bakit kahit monsan walang nagtanong ng opinyon ko o nang nararamdaman ko. Tao rin naman ako at nasasaktan bakit kailangang pagdaanan ko ang lahat ng ito." nakatingala sa karimlan at puno ng luha ang mga mata na tanong niya.

"Ehem!" malakas na tikhim ni Stanley na dahilan upang maagaw ang pansin ni Serenity. "Bakit mo kasi sinosolo naririto naman kami mero lagi mong ipinagpipilitan na kaya mo ang lahat." at tuluyan siyang lumapit at naupo sa tabi nito.

"Buti pa yung mga bituin sa langit ang saya nilang tingnan, minsan naiisip ko kaya siguro sila itinaas ng diyos ay para hindi sila masaktan nino man. Sana pagdating ng araw na ako naman yung mawala makita na nila kung ano ang halaga ko. Isinakripisyo ko na ang kabataan ko para matulungan ang aking pamilya na makaahon kahit papaano sa pagkakadapa pero heto nanaman lulusong nanaman si mama sa kumunoy. Paano na ako, paano na kami ng mga kapatid