Buong maghapon hindi ako lumabas ng kwarto. Dinamdam ko parin ang sinabi ni Emmanuel. Ewan ko ba, naging emosyonal ako pagdating sa kanya. Bawat salita niya masakit sa akin. Tagos sa puso . Pero kahit ganon, ang puso ko iniibig parin siya. Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit minamahal ko parin siya sa kabila ng hindi maganda na trato niya sa akin.Hindi ako nag tanghalian dahil busog pa ako sa dami ng kinain ko kanina, ewan ko kay Emmanuel kung ipinagluto ba niya ang sarili niya. Alas dos na ng hapon, buryong-buryo na ako dito sa loob ng kuwarto. Gusto ko sana magsulat pangtanggal ng pagka buryo pero natatakot ako baka bigla nalang pumasok si Emmanuel dito. Alam ko naman na wala siyang pakialam pero baka malaman niya na kumuha ako ng bond paper sa office niya, sabihan pa ako ng masama dahil pumasok ako doon nang hindi nagpapaalam.Napilitan akong lumabas ng makaramdam ako ng pagka uhaw. Ang tahimik ng bahay parang walang nakatira. Pagdating ko ng kusina walang bakas na naglu
Hindi ko alam kung saan sila nagpunta kaya matyaga ko siyang hinintay sa harap ng shawarma house dito banda sa exit. Nakaramdam ako ng gutom kaya nag order ako ng shawarma rice, may pera naman akong dala. Hindi ko siya tinext baka istorbo pa ako sa ginagawa nila kung gumagawa man sila ng milagro ngayon. Sa halip ng send ako ng picture ng grocery ko sa group chat naming tatlo.SPOILED.Caption ko sa picture na sinend ko. Online silang pareho ngunit hindi nila tiningnan ang mensahe ko. Napanguso ako na ibinaba ang cellphone ko at nagpatuloy sa pagkain. Ilang minuto pa akong nakaupo, ubos ko na rin ang order ko pero waka parin si Emmanuel. Isang oras na ah. May plano pa ba siyang balikan ako dito? Kasama niya lang ang girlfriend niya kinalimutan na ako.Matyaga ko siyang hinintay kahit namamanhid na ang puwet ko sa kakaupo ngunit dalawang oras na wala parin siya. Ubos na ang pasensya ko. Buntong hininga na tumayo ako at nagpasyahan nalang na maunang umuwi. Pakiramdam ko bumalik ang lagnat
Pinigilan ko ang sarili ko na yakapin siya sa pananabik. Nanatili parin akong nakatalikod sa kanya, hindi parin ako makapaniwala na bumalik na siya. I swallowed hard bago humarap sa kanya. He is wearing a black long sleeve, nakatupi hanggang siko ang manggas. With black baston jeans and a Balenciaga shoes. Para siyang galing sa lamay sa suot niya.Pinakatitigan ko ang kanyang seryosong mukha. Bahagyang nagkasalubong ang kanyang makapal na kilay. Binasa niya ang kanyang mapupulang labi at umiling na umiwas ng tingin sa akin. Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa makalapit siya sa pintuan ng apartment ko. Sinipat niya ang kandado ."Ano bang mayroon dito at hindi ka nakikinig sa'kin na huwag ng babalik dito?"Pormal na tanong niya at malakas na binaklas ang kadinang pinagkabitan ng kandado. Nanlaki ang mata ko sa gulat ng matanggal iyon. Paanong? Ganoon siya ka lakas?"Aware ka ba na sa ilang buwan o taon mong nakatira dito, ganito lang kadali baklasin ang pintuan mo?" ani nito at pumas
Pinakiramdaman ko ang aking sarili kung may masakit ba. Kung aling parte ng katawan ko ang masakit ngunit wala akong maramdaman kahit isa sa mga bahagi ng katawan ko. Patay na ba ako? Nasa langit na ba ako?Dahan-dahan kong iminulat ang aking mata, tumambad sa akin ang puting paligid. Nasa langit na nga yata ako. Iginala ko ang aking tingin, pamilyar sa akin ang sky blue butterfly na kurtina at ang mabango na amoy na hinding-hindi ko makakalimutan.Sinundan ko kung saan nanggaling ang amoy na iyon. . ang malapad at maskulado na balikat agad ni Emmanuel ang nakita ko. Nakatayo siya sa harap ng bintana walang suot na damit pang itaas at may kausap sa kanyang cellphone. Ang kanyang kaliwang kamay ay nasa loob ng bulsa ng kanyang pajama na suot. Hinayaan ko ang sarili ko na titigan siya kahit likod lang ay ayos na.“She’s okay, dad. Wala siyang tama ng baril. At sabi ng doktor baka dahil daw sa gulat kaya siya nahimatay.”Nakahinga ako ng maluwag sa narinig. Si sir David pala ang kausap n
Hindi ko alam kung ilang minuto akong walang malay, pag gising ko madilim na ang paligid at ang ilaw nalang mula sa poste ang nagsilbing liwanag namin. Nakahiga parin ako, same spot kung saan ako hinimatay. Napa iktad ako sa gulat nang mapansin na nandito sa tabi ko ang babaeng pinagkamalan kong multo. "Ang tagal mong nagising, feel na feel mo ang pagiging sleeping beauty, akala ko kailangan ko pa tumawag ng prince charming para hahalik sayo upang magising ka," nakangiwi na saad niya. " At saka hindi ako multo."Alanganin akong tumingin sa kanya. " Bakit kasi ganyan ang suot mo? Puting bistida, ang putla mo pa." komento ko.Bumuntong hininga siya." Nag extend ng hallowen ang pinagtrabahuan ko, hanggang katapusan kaya ganito ang ayos ko. Bakit ka nga pala na padpad dito? Ngayon lang may nagpunta sa lugar na'to. Gabi na, baka hinahanap ka na sa inyo. "Naghurumintado sa kaba ang puso ko nang malamang gabi na pala. Baka nasa bahay na si Emmanuel." Naligaw kasi ako. Hindi ko alam ang daa
Maaga akong nagising upang ipagluto ng almusal si Emmanuel. Gaya ng sabi ko kagabi pagsisilbihan ko siya bilang asawa niya. Pa kanta-kanta ako habang nagluluto, good mood lang at maayos ang gising ko. Hindi na baleng malaman niyang wala akong trabaho maipakita at mapiramdam ko lang sa kanya ang pagmamahal at pag-aruga ko.Fried rice, scrambled egg, ham, tocino at black coffee. Ready na ang almusal niya ang kakain nalang ang kulang. Nang matapos kung maihanda ang agahan niya ay pumasok ako sa kwarto upang ipaghanda naman ang damit na susuotin niya."Manuel, anong susuotin mo, para maihanda ko na."Ani ko habang tumitingin-tingin ng mga damit na posibleng isuot niya. Nasa banyo pa siya ngunit wala na akong naririnig na lagaslas ng tubig, tapos na siguro siyang maligo. Bahagyang umawang ang labi ko pagbukas niya ng banyo at iniluwa doon ang walang saplot niyang katawan."Kaya ko ang sarili ko," kalmadong saad niya at naglakad palapit sa akin. .sa mismong drawer niya kung saan ako nakatayo
Sabado ngayon. Dahil wala akong trabaho pinagdiskatahan ko na lang ang maglinis ng buong bahay. Nakakapagtaka dahil hindi rin pumasok sa trabaho si Emmanuel. Ayaw nga niyang ma late tapos absent siya ngayon. Ang pagkaka-alam ko ang Shopping Mall lang ang hinahawakan niya at ‘yong DZM Corporation ay hindi pa niya iyon tinanggap ng tuluyan sa ama niya. Kaya si Sir David parin ang may ari ng kompanya na iyon.December 20. Apat na araw nalang at pasko na. Unang pasko na hindi buo ang aking pamilya. Unang pasko na hindi ko alam kung sino ang makakasama ko. Ayoko nang umasa na makasama ko si Emmanuel sa araw na iyon, masaktan lang ako kung paniwalain ko ang sarili ko na siya ang makasama ko sa araw na iyon.Tapos ko ng linisin ang loob ng bahay. Tanghali na at kailangan ko pa magluto. Si Emmanuel nandoon sa kabilang kwarto busy sa maliit na office niya. Ewan ko kung ano ang ginagawa niya, kanina pa siya doon hanggang ngayon hindi parin lumalabas. Speaking of lumabas. Himala at lumabas siya s
Parang wala lang sa kanya ang nangyari. Nandoon siya sa hall kasama ang kapwa niya mayaman, nag-uusap. Parang hindi niya ako kasama. Gusto kong sumigaw sa inis at galit. Wala man lang siyang pakialam doon sa taong nambastos sa akin kahit alam niyang hinipuan ako. Hinayaan niya lang ako. Walang awa. Walang konsensya.Sa inis ko sa kanya hindi na ako bumalik sa loob. Hindi ko kayang bumalik doon dahil ipinamukha niya na hindi ako belong doon. Bahala na siyang magpaliwanag sa ama niya kung bakit wala ako doon at hindi niya ako kasama.Umuwi ako sa apartment ko dahil hindi ko kayang makasama at makita si Emmanuel. Galit ako sa kanya. Kailangan kong umiwas baka may hindi maganda akong masabi kapag nagkaharap kami. Kailangan ko magpalipas ng oras,mawala itong inis ko sa kanya.Nilibot ko ang aking paningin sa maliit kong bahay. Na miss ko ang tirahan ko kahit mag isa ako dito payapa naman ang buhay ko. Wala akong ibang iniisip kundi ang sarili ko lang at ang pag papantasya kay Emmanuel. Na m