ALESSANDRA'S POV. Bitbit ang timba ay bumalik ako sa loob ng bahay habang nakakunot ang noo. Hindi pa rin nawawala ang lamig na nararamdaman ko dala ng malakas na hanging humampas kanina lamang. Mas binilisan ko ang lakad at dumiretso sa lababo upang lagyan muli ng tubig ang timba. Nakarinig ako ng kaluskos mula sa gilid ko at nakita si Gallard na dinidilaan ang sarili nitong kamay. His paw was a little small compared to what I've seen when I first met him. Hindi na ito bumalik sa dating anyo niya, tila nagugustuhan niya na ang pagiging pusa. Napamura akong saking isipan dahil rumagasa ang tubig mula sa timba. Hindi ko namalayang puno na pala ito dahil sa kakatitig ko do'n sa pusa. Mabilis kong pinatay ang gripo at binuhat ang maliit na timba saka dumiretso sa likod ng bahay. Nilagyan ko muli ng tubig ang lalagyanan ng inumin ng mga kambing saka marahang inilagay ang ki
"Ang sabi mo ay magpapahinga tayo?" nagtataka kong tanong kay Kareem habang hila-hila niya ako patungo sa naglilinyahang kakahuyan. Nang matapos ako sa pag-iyak kanina lamang ay bigla niya nalang akong inaya na maglakad-lakad at natagpuan na lamang ang sariling hawak ang mga kamay nitong tinatahak ang hindi pamilyar na daanan sa gitna ng gubat. It was cold yet his hand were warm. Nakatingin lamang ako sakanyang likuran habang pinagmamasdan ang marahang pagsayaw ng buhok niya. Hindi ko alam kung saan kami dadalhin ng mga paa namin, ngunit sapat na sa 'kin na kasama ko siya upang mapanatag ako. Hindi nagtagal ay nakaramdam na ako ng pagkabahala dahil dumidilim na ang gubat, hindi dahil gumagabi na ngunit natatakpan na ng mga nagtataasang puno ang sinag mula sa araw. "Saan ba tayo pupunta?" muling tanong ko. Habang tumatagal ay mas lalo lamang dumidilim ang daang tinatahak namin kaya pinili kong huminto sa paglalakad dahilan u
AN: please listen to "Love Story" by Indila while reading this chapter. I swear, you will understand how magical this chapter is. ---Nakatitig lamang ako sa lawa habang nakakulong sa bisig ni Kareem. We were peacefully staring at the lake, appreciating the ethereal beauty of the lake. Grandma told me that she had seen one, a creature like Kareem. But who? Who was it that made her believe that creatures like them are dangerous? Did my grandma even witness how beautiful this lake before believing that they are dangerous? Mas lalo lamang lumalaki ang kuryosidad ko sa mga bagay na hindi ko alam kung may kasagutan nga ba. Gusto kong malaman kung ano ang naging nakaraan ni Grandma at ni Mom na naging dahilan upang magalit sila sa mga nilalang na katulad ni Kareem. Nahulog din ba sila kagaya ko? Umibig din ba sila? "Luna will meet us," he whispered. Luna? Who's
Pinagsiklop niya ang mga palad namin habang nakadekwatro sa harap ng lawa. Tahimik kaming pinagmamasdan ito na tila walang naganap na pagtatalo kanina lang. My heartbeat were trying to calm my thoughts inside my mind. Thoughts that can only start an argument again. I didn't mean to make it look like I'm doubting him, it's just that... ang pagkakaiba namin ang nakakapagpagulo ng isip ko na nauuwi sa kaba. How can I stop these thoughts when it's trying to eat me up? "You're overthinking again, Alessandra." Napakagat ako ng labi. "My bad," I murmured. Narinig ko ang marahang pagbuga niya ng hangin na para bang napapagod na siya sa kakaisip kung ano ang nasa isip ko. "Will you—""I know, I know. I will stop na, hindi na ako mag-iisip ng kung ano-ano pa." Nginitian ko siya nang lingunin niya ako. "Ang ganda pala dito 'no? Bakit ayaw mo magstay dito? I can imagine myself living her
Nakasunod lamang ako kay Kareem habang tinatahak namin ang gubat pababa sa malawak na lawa na kumukonekta sa tulay mula sa plaza. Sa pagkakaalam ko ay sa lawak ng lawang ito ay sakop na nito ang buong Cumbrian mountains lalo na ang Lake District. Kaya dinadagsa talaga ng mga foreigner ang lugar kahit pa matataas ang mga bundok rito. Nang makarating kami sa baba mula sa bundok na gubat ay nilapag ni Kareem ang dalawang timbang bitbit niya at inihanda ang panghuli nito ng isda. Habang ako nama'y inilapag ang balde ng mga damit na lalabhan ko sa gilid ng lawa. Malinaw ang sikat mula sa araw at ang mga nagliliparang ibon. Kahit pa nasa gitna na kami ng kagubatan kung saan walang naninirahan, makikita mo pa rin ang sarili mong hinihiling na lamang na manatili sa lugar na ito. The place signifies freedom and peace. Walang kahit anumang takot at problema ang malalanghap mo sa malamig na hangin. Lake District will always be a home
Ambleside in Lake District, Cumbrian Mountain, England... Ambleside... One of the biggest and famous market towns in Lake District. Sikat ang lugar na ito dahil sa mga produktong orihinal at kakaiba ang pagkakagawa ng mga buildings. Hindi lang dahil sa mga produktong binebenta kundi sikat din ang Ambleside dahil makikita mismo rito kung gaano kalawak ang pinakamalawak na lawa dito sa Lake District which is Windermere. The town stands at the head of Windermere and in the middle of some of England's finest scenery. Kaya hindi nakakapagtakang maraming mga dayuhan ang bumibisita rito, I can even tell which country are they from dahil sa mga suot nilang gucci at booty shoes. Marami ring mga bata na nagse-skating sa daan, mga tugtuging pang 90s, at makikita rin ang mga vendors na may kakaibang mga tinda simula sa accessories at mga damit. There were lots of people taking pictures on the small opera malapit sa fountain.
Adventures... Inangat ko ang tingin sa makulimlim na kalangitan at mapait na ngumiti. Gaano nga ba katagal ang oras at gaano kalayo ang lalakbayin namin? There were lots of unanswered questions, it keeps adding up like it has been in prison wanting to have answers. "Mama, I want one too!" "Of course, sweety. You'll have one too."Nakangiting tinanggap ng batang babae ang cotton candy mula sa ina nito. Hindi ko namalayang nakangiti na pala ako habang nakatitig sakanila. My Dad used to do that when I was a kid too, binibili lahat ng gusto ko. While Mom on the other hand is strict when it comes to buying things for me. Ayaw niya kasing iniispoil ako ni Dad kaya ang ginagawa ni Dad, tinatakas ako para mamasyal kaming dalawa. Those were the days that my childhood felt wonderful. I wish I could go back to those times. Nang makababa kami sa kalesa ay nagpasalamat ako matapos maibigay ang bayad namin.
Nagising akong may bigat sa pakiramdam. Parang may nakabara sa lalamunan ko at ramdam ko ang init sa buong katawan ko. Ganitong-ganito ang nararamdaman ko sa tuwing nilalagnat ako. Babangon na sana ako pero mas lalo ko lang naramdaman ang bigat ng pakiramdam ko. "Don't move, Alessandra." Hindi ko gaanong mabuksan ang mga mata ko, masyadong mabigat na hindi ko na alam kung ano ang uunahin kong galawin. Gusto kong sumigaw dahil sa sakit ng ulo ko, parang binibiyak na bato. In the midst of wanting to move my body, I felt how my eyes started to pour a pool of tears running down to my cheeks. I feel so weak that I don't know what to do anymore. Nang maramdaman ko ang pagdampi ng basang tela sa noo ko ay doon ako napanatag.I fixed my eyes on him. He looks restless, his eyes were puffy. Nang maayos nitong nailagay ang tela sa noo ko ay dahan-dahan siyang umupo sa gilid ko at marahang hinawakan an