CHAPTER 93

“BAKIT PARANG WORRIED KA na nandito ako? Aren’t you happy to see me, Genis?” Tanong ni Wendy sa kanya, “At hindi ko alam na nagkabalikan nap ala kayo ng babaeng iyon?” Tila nanunumbat pang sabi nito, “Hindi mo na ko pinuntahan, ni hindi mon a inalam kung anong nangyayari sa buhay ko. Talagang pinabayaan mo na ako,” Naghihinanakit ang tonong sabi nito sa kanya.

“I’m sorry Wendy. Medyo marami lang akong kinaharap na problema, but I’m happy na maayos na ang lagay mo at hopefully tuloy-tuloy na ang lahat,” Pilit ang mga ngiting sabi niya sa dalaga, “Kung may kailangan ka, magsabi ka lang.”

Mapakla ang ngiting pinakawalan nito, “Wala na akong pamilyang babalikan. I don’t know kung makaka-survive pa ako,” Nakita niya ang mga luhang sumuong sa mga mata nito. Naalala niya nuong maulila siya kaya naiintindihan niya ang pakiramdam ni Wendy ngayon. Lumapit siya at naupo sa tabi nito, “Hindi ko ginusto ang lahat ng nangyari. . .” halos paanas lamang na sabi niy