Share
Kabanata 40
Kaugnay na kabanata
Nilimot Na Alaala Kabanata 41
Hindi ko na mapigil ang mga kamay kong humagod na rin sa likod niya, eyes closed, along with a soft moan. I am ready to give him everything tonight. Pero habang patuloy sa pag-igting ang init sa aking katawan, bumagal naman ang paggalaw niya. He gently pressed his face against my neck and a soft snoring followed.Hindi ko mapigil ang mapamura. Bakit naman ganito?! "Diego, naman, e!" Wala na talaga siyang kagalaw-galaw. Ginawin na nga. Antukin pa. "Diego..." Sinubukan ko pa siyang gisingin. Pero wala na talaga, tulog na lahat ng parte ng katawan niya.Pinagsawa ko na lang ang mga mata ko sa kakatitig sa guwapo niyang mukha na ngayon ay nakanganga na. Kaagad din naman akong napapangiti, at napayakap na lang sa kaniya.Ang saya ko. Sa kabila ng mga nangyaring hindi maganda sa buhay ko, hindi ko inaasahan na mangyayari pa ang ganito—ang sumaya, kapiling ang lalaking tunay na mahal ako. Ngayon ang unang gabi na matutulog akong panatag ang loob at may ngiti sa labi. ***Sabay kaming napab
Nilimot Na Alaala Kabanata 42
He gave me a sharp stare, showing his obvious displeasure."Vi, 'di ba pwedeng ipagpaliban mo na lang 'yang gagawin mo," atungql niya. Lukot din ang mukha at napakagat-labi pa. "Vi, naman, e! " atungal niya pa na parang bata.Kagat' labi akong umiling at iniwan siyang nakatayo pa rin sa may pinto. Kaagad akong pumasok sa banyo. First time ko 'to, kaya kailangan kong maghanda. Ayoko na kayang masabihan na lasang sea squirt. Napatagal ako sa banyo, suot ko na ang bathrobe nang lumabas. Pero laking dismaya ko nang makitang tulog na naman si Diego.Napabuntong-hininga ako, habang pinagmasdan siya. Sarap tampalin, e! Tulugan ba ulit ako. Nakasimangot ako at dahan-dahang umupo sa gilid ng kama. Tinuyo ko na lang ang buhok ko."Babawi ha!" pabulong kong sabi. Hindi ko maalis ang tingin sa guwapo niyang mukha. Napangiti na lang ako at nawala na rin ang inis. Habang pinagmamasdan siya, hindi ko naawat ang sarili na hawakan ang mukha niya. Binaybay ng daliri ko ang matangos niyang ilong, pap
Nilimot Na Alaala Kabanata 43
He laid his hands on my cheek. "It did happen. You booked, but it was too late. You're in love with someone else." Ngumiti siya, at umiling. "Alam mo ba, I even planned not to take you home that night, but you kept calling Romeo's name while sobbing, so I chose to leave and entrust you with that man. Kahit masakit." Bumuntong-hininga siya. " It kills me to see you unhappy and crying over another man, but that's when I realize how much you love him. Despite your pain, he is still the one your heart longs for."Napalabi ako sa narinig, napaiyak pa nga. Ang Drama kasi ng asawa ko. "Gano'n mo ba talaga ako kamahal?"Tumango siya at ngumiti. "Bakit kasi wala kang social media? Ang tagal tuloy, bago ulit tayo nagkita?""Baka kasi, matunton kami ng amang kong walang k'wenta dahil sa social media. Kasabay kasi ng pag-alis namin sa dating bahay, binaon namin sa limot lahat na alaala ng aming nakaraan.""Pati ako?!" 'di makapaniwala na tanong niya."Oo, ayoko man na ibaon ka sa limot pero kailan
Nilimot Na Alaala Kabanata 44
"P're, nandito ka lang pala! Kanina ka pa namin hinahanap," bungad ko kay Nelson. Nagmukmok na naman kasi at nakatulala dito sa bangka niyang hindi na pumalaot tatlong buwan mula nang ihatid nito si Dorry papuntang port.Yes, tatlong buwan na kaming nagsasama ng asawa ko, and nothing's change. We are still madly in love with each other. May k'unting away at tampuhan pero kaagad naman naming na-aayos sa mahinahon na usapan at lambingan.Hindi naman kasi nawawala sa isang relas'yon ang away at tampuhan, 'tsaka dagdag spice rin 'yon sa isang relas'yon. Matapos kasi ng k'unting bangayan ay lambingan naman. Pero kahit walang away, walang sawa ko namang nilalambing ang asawa ko. Walang tigil na pinapasaya ang araw at gabi naming pareho.Pero itong kaibigan naming si Nelson, hindi namin alam kung anong nangyari sa kan'ya. Our formerly naughty and eccentric friend has changed into a silent and aloof person. Ayaw magkwento, ayaw magsalita. Magmukmok dito sa bangka ang laging ginagawa."P're na
Nilimot Na Alaala Kabanata 45
VIANNA MAY POVMy heart tightened, habang sinusundan ng tingin ang asawa ko na papalapit sa bangka. As I glanced at him, a heavy feeling came over me. I can feel his worries. Despite his smile, I could tell he was anxious and restless, as if he were thinking about something.Napapikit ako nang tuluyan ng maglaho sa paningin ko ang bangkang sinakyan nila. Tahimik akong nanalangin na sana ay maayos ang lakad nila at ilayo sila sa kapahamakan. Ang bagal ng takbo ng oras kapag wala ang asawa ko. Natapos ko na lang ang mga dapat kong gawin, pero parang hindi pa rin gumagalaw ang oras. Talagang nasanay ako na lagi lang siyang nandito sa tabi ko. Sa tatlong buwan na magkasama kami sa iisang bubong, mas nakilala pa namin ang isa't-isa. Minsan nagpapataasan din kami ng ihi. Pero madalas na unang bumigay ang asawa ko. Sa Tatlong buwan mas lalo pa naming minahal ang isa't-isa, sa kabila ng mga walang kwentang away at tampuhan.***"Mia," salubong sa akin ni Aling Delia, nang lumabas ako mula sa
Nilimot Na Alaala Kabanata 46
DIEGO POVI'm at a loss for words. Hindi ko alam kung paano sagutin ang tanong ng asawa ko. I don't want her to be nervous, and I especially don't want her to be afraid. Ayokong bumalik ang trauma niya. Alam ko kasi na hindi pa talaga tuluyang nawala 'yon. Pinipilit niya lang ang sarili, at ayaw ipakita sa akin ang totoong nararamdaman niya.Matiim ko siyang tinitigan habang nag-iisip ng tamang dahilan."Vi, kasi... nagpunta ako sa lugar ninyo. Nagbakasakali kasi akong makausap ang Mama mo at masabi sa kan'ya ang tungkol sa atin."Kaagad bumakas ang pag-aalala niya."Bakit mo 'yon ginawa, Di?!" bulyaw niya. "Paano kung nakita ka nila. Paano kung napahamak ka, Diego, naman e!" naiiyak na sabi niya. Hindi ako naka-imik. Iyon nga lang ang sinabi ko, ganito na katindi ang takot niya. Paano na lang kung sinabi ko na may mga taong nagmamatyag sa bahay nila, pati na sa opisina at bahay ko?Walang ka alam-alam ang pinsan ko at si Anthony na may mga demonyong nagmamatyag sa bawat galaw nila.
Nilimot Na Alaala Kabanata 47
ROMEO POV"Anong balita?" Kaagad kong tanong sa tauhan ko na kakapasok pa lamang ng kotse. Isa siya sa mga tauhan ko na nakaposte at naghahanap kay Vianna May. I've been trying to find her for over a year. Nalibot ko na ang buong Paris, but she's nowhere to be found. I assumed she went abroad because she had our passport and plane ticket. She also took the money I had saved for our trip to Paris. Pero wala siya do'n. Hindi ko mahanap.Mabaliw-baliw na ako sa kahahanap sa kan'ya. Halo-halong emosyon ang umuukupa sa buong pagkatao ko. Nando'n ang pag-aalala, ngunit mas nanaig ang puot at galit. Lahat ng mga taong may kaugnayan kay Vianna May ay pinababantayn ko. Ang bahay nila at mga kaibigan niya.Kampante akong walang alam si Myrna kung nasaan si Vianna May, dahil wala na siya rito no'ng mawala si Vianna May. Pero iba na rin ang makasiguro. Si Lenny na madaldal. Nakakapanginig laman din ang babaeng 'yon. Siya ang buwiset na nakakita at nagsumbong kay Vianna May noong gabing nalasing
Nilimot Na Alaala Kabanata 48
My anger intensified as I read the messages galing sa tauhan ko, but I was delighted at the same time. My eagerness to see Vianna May again grows stronger."Boss, namataan po namin 'yong Diego sa labas ng mall. Patuloy pa rin namin silang sinunsundan at sinisigurong hindi nila kami mapansin at matatakasan." May kalakip na mga pictures ang mensahe. Puro lamang likod ng lalaki ang nakikita ko, ngunit alam kong si Diego nga ang nasa larawan. Tindig at lapad pa lamang ng balikat niya ay kilalang-kila ko.I've seen him several times, and I witnessed how he would fix his gaze on Vianna May—a gaze that had a different meaning. Kaya hindi ko maawat ang sarili ko noon na magselos sa tuwing malapit siya kay Vianna May. Gusto ko nga na tusukin ang mga mata niya noon pa. Gusto kong basagin ang pagmumukha niya. Because of my tremendous jealousy, I poured it all on Vianna May and completely lost her. I can't change what happened, and I can't change what I did. All I can do now is get her back from
Pinakabagong kabanata
