Kabanata 23

"Hindi ko na talaga alam ang gagawin sa anak mong iyan, Fina!"

"Avelino! Can't you be considerate? Just be thankful! Your daughter is safe!"

I was surrounded with white painted wall and the air has an undertone of bleach. Am I in a hospital? Malabo ang aking paningin. Kalahati ng talukap ng mata ko lang ang nakabukas.

"Ligtas nga siya pero palugmok naman ang kompanya! Nakapasutil kasi ng anak mo! Hindi ko alam kung bakit lumaki iyang ganyan!"

Shoutings. I woke up because of their voice- quarelling. Naalarma ako bigla. My parents are here! Nakatalikod sila sa akin habang nagtatalo pa rin. How come that they are here?

I tried to recall what happened. Naaksidente kami. Nahulog ang sinasakyan namin sa bangin. Nakalabas kami ng kotse at nagpagulong-gulong.

I am alive.

Thanks God, I am alive!

I tried to move but pang of pain welcomed me. Hindi ko maigalaw ang buong katawan ko. Naiiyak ako sa sakit. Sobrang sakit. Hindi ko magalaw ang buong katawan ko.

I suddenly remember our baby... Lazaru