Share
CHAPTER 32
Kaugnay na kabanata
Owned By the Demon CHAPTER 33
ALIYAH POVNakapagpahinga ako ng buong araw kahapon. Walang sinong nag-abalang kausapin ako o puntahan ako sa kwarto. Tanging mga katulong lamang na may dalang pagkain at gamot. Pagkatapos ng walang kwentang usapan namin ni Lorenzo, hindi ko pa rin siya nakumbinsing ibalik ako sa dati kong buhay at mga ala-alang binura niya. Nakakainis isipin na nandito pa rin ako sa bahay niya hangggang ngayon at wala akong magawa upang makatakas.Inunat ko ang aking katawan, hindi na masyadong masakit ang aking katawan ngayon. Unlike yesterday, it was as if I’ve been in a boxing match. Naalala ko ang tagpo namin ni Janine. Hindi ako pwedeng magkamali. Siya lamang ang nandoon sa oras na iyon. Siguro ay ginalit ko siya nang talikuran ko siya. I didn’t noticed she followed me to the stairs. Buti na lang, hindi ganoon ka-grabe ang pagkahulog ko sa hagdan at malapit lamang sina Eddie at ilang mga katulong. If not because of them, malamang may masamang nangyari na sa akin.I forced myself to get up. I wen
Owned By the Demon CHAPTER 34
ALIYAH POVNaglakad ako ng pabalik-balik sa kwarto. Hindi ako mapakali. Kailangan kong malaman kung anong nangyayari kay Janine. Alam kong nasa panganib siya. I could be right, maybe she was being possessed.Biglang bumukas ang kwarto at pumasok si Lorenzo. Hindi ko mabasa ang ekspresyon ng kanyang mukha. Siguro ay nalaman na niya ang nangyari. It was an hour ago.“Are you alright Aaliyah?” tanong niya.“How dare you ask that to me?” lumapit ako sa kanya.“Tell me the truth Lorenzo, anong ginawa mo kay Janine. Anong ginawa mo?” I shouted.“Wala akong ginawa Aaliyah. Hindi ko alam anong nangyayari sa kanya,” sagot niya.“Sinungaling ka Lorenzo. You did something to her. Ginawa mo siyang laruan, para pwede mong gawin kahit anong gusto mo sa kanya, right,” I want to slap him, I want to hurt him.“No Aaliyah, you don’t understand, I-I…” he was about to tell something but he stopped instead he reached for my lips.Ang mga kanyang labi ay mainit at matamis. Pilit na umaayaw ang isipan ko ng
Owned By the Demon CHAPTER 35
ALIYAH POVHindi ko magawang lunukin ang pagkain sa aking bibig. Hindi ko pa din masyadong ginagalaw ang pagkain ko sa plato. Mula kahapon wala akong ganang kumain.“Aaliyah, kumain ka naman kahit konti lang,” lumapit si Eddie sa aking mesa.Tumingin ako sa kanya, I want to show him how sadness embraces my soul.“Eddie, sobrang sakit. Janine is my friend,” nagsimula akong umiyak. Ang aking hikbi ay maririnig sa buong kwarto.Mula kahapon, matapos naming mag-usap ni Vlad, dumeretso ako agad sa aking kwarto. Naging abala ang lahat mula kahapon kabilang si Eddie. Kinuha raw nila ang bangkay ni Janine at inilibing kaagad. Hindi ko man lang siya nakita o nasilayan kahit sa huling pagkakataon.Naramdaman ko ang kamay ni Eddie sa aking likuran.“Tahan na Aaliyah. Naiintindihan ko ang nararamdaman mo. Naging malapit din sa akin si Janine. Ngunit wala na tayong magagawa, wala na siya,” sabi ng matanda.“Bakit ganoon si Lorenzo? Anong kasalanan ni Janine at dapat niya itong patayin?” Kailangan
Owned By the Demon CHAPTER 36
ALIYAH POVMula kagabi, panay ang titig ko sa lasong bigay ni Vlad. Natatakot ako, dahil parang hindi ko kayang pumatay. Siguro, masamang tao si Lorenzo. He is a demon. Pero, alam ko sa puso ko na hindi ko kayang pumatay. Ngunit naalala ko ang mukha ni Janine, si Kanor at Teresa, ayoko nang may madamay pa sa kasamaan ni Lorenzo. Nag-iisa ako ngayon sa hardin. Wala akong ,magawa at sobra akong nababagot. Naalala ko ang sabi ni Vlad, ang lason lang ang makakapatay sa anak ng demonyo. Tumayo ako at ramdam ko ang panginginig ng aking mga binti. Naisip ko si Lorenzo na nasa loob ng mansyon ngayon. Diterminado akong makuha ang loob niya. Hindi ko na siya nakita mula kahapon. I wonder what he was doing today.Nakita ko si Eddie palabas ng mansyon, mukhang nagmamadali ang matanda.“Eddie, magandang umaga, uhm, did you see Lorenzo?”Tumango ang matanda, “Oo Aaliyah, nasa taas siya, tinutugtog ang piano. Puntahan mo lang siya Aaliyah,”Umalis agad si Eddie, lagi siyang abala nitong mga nakaraan
Owned By the Demon CHAPTER 37
ALIYAH POVHis lips was so soft and sweet, nag-iinit ang buo kong katawan sa ginagawa niya. His kisses were hungry and harsh. His hands travels all over my body creating more electric shocks all around me. Narito pa rin kami sa kwarto at nasa couch. Matapos kong marinig ang mga salitang iyon na nagmula mismo sa bibig niya, parang nagdiwang ang aking kalooban. Parang ang saya-saya ko. Mula nang dumating ako dito sa kanyang mansyon, labis ang impyernong nararanasan ko. Ngunit unti- unti itong nagbago. Hindi naman kaya, nagkakagusto na ako kay Lorenzo?That couldn’t be. But my entire body is betraying me at the moment. In his every stroke and move, butterflies were flying in my stomach.Gusto ko ang ginagawa namin at nag-eenjoy ako. Naramdaman ko ang lamig ng kwartong ito matapos niyang hubarin lahat ng suot ko. We were both naked now, at gusto kong gawin pa niya ang higit dito.He suck my breast with his mouth. Napaka-perpekto ng ginagawa niya. Alam na alam niya kung paano pasayahin ako
Owned By the Demon CHAPTER 38
ALIYAH POVMedyo naninibago ako sa kilos ni Lorenzo, simula kahapon hanggang ngayong umaga. Hindi ko alam kung paano ako nakarating sa kwarto ko. Nagising na lang ako sa init ng aking kumot at kama. Malamang dinala ako ni Lorenzo kagabi. I admit, napagod talaga ako sa ginawa namin kahapon. Nag-almusal ako ng mag-isa sa kwarto, matapos kong maligo at mag-ayos dinala ako ni Eddie dito sa hardin. Hinihintay daw ako Lorenzo. Sa malayo pa lang, nakikita ko ang kakisigan ng kanyang mukha. Suot niya ang isang itim na t-shirt at maong naman sa baba. Napaka-perpekto ng kanyang mukha. Umaayon ang hugis ng kanyang mukha sa ilong nito at mata. Abala si Lorenzo sa pag-aayos ng mga tali ng dalawang kabayo. Isa ang itim habang ang isang kabayo ay kulay brown. Nang malapit na ako sa kanya ay tumingin siya direkta sa aking mukha. Biglang nagtama ang aming mga mata at naramdaman ko agad ang mabilis na pintig ng aking puso. May halong excitement at kaba akong nararamdaman. Hindi ko alam kung bakit niya
Owned By the Demon CHAPTER 39
ALIYAH POVSobrang bigat ng talukap ng aking mga mata. Masakit din ang aking buong katawan. It took time before I remember what happened. Nawalan ako ng malay habang kasama si Lorenzo sa pangangabayo. Those memories, yes, I remember those memories that flashed back. Pilit kong ginalaw ang aking katawan at ginala ang aking mga mata. Narito ako sa aking kwarto. Nahagilap ng aking mga mata si Lorenzo na nasa couch sa gilid ng kwarto. To my surprised, isang Lorenzo na natutulog ng mahimbing ang aking nakita. Sobrang himbing ng kanyang pagkakatulog at hindi man lang niya ako napansin. This is my first time to see him this way at hindi ako makapaniwala sa aking nakikita. Am I only dreaming or this is real?Pinilit ko ang aking sarili na bumangon at umupo. Tiningnan kong muli ang kanyang maamong mukha. Hindi siya yung taong kinamuhian ko. Sa ngayon, siya ay isang normal na taong kagaya ko na marunong mapagod at magpahinga. Ngunit bakit kaya siya narito?Sinubukan kong tumayo ngunit hindi ko
Owned By the Demon CHAPTER 40
ALIYAH POVBiglang sumikip ang aking dibdib, hindi ko alam anong dapat gawin. I can’t stand the truth that Lorenzo killed another important people in my life.“They tried to search for you Aaliyah, they want to save you but Lorenzo knew about it. So he killed them. Remember Teresa. She tried to save you, but look what Lorenzo did to her,” he continued.“Si Kate, is she alive?” I hope buhay siya. I’ve waited for Vlad to give me at least a little good news man lang sana and I wasn’t wrong.“Yes, Kate is alive Aaliyah. Ngunit hindi ko alam kung nasaan siya. His father is a known detective. Maybe tinago nila si Kate. Dahil sigurado akong papatayin din siya ni Lorenzo,” umupo si Vlad sa isang upuan sa likod ko.Kinuha ko ang mga nahulog na litrato. Tatlong litrato naming mga kaibigan ang una kong nilagay sa envelope. Sunod kong nakita ang isang litrato ko kasama ng isang babae at isang lalaki na mukhang mas bata kaysa sa akin.“She is my mom and my little brother, am I right?” naalala ko a
Pinakabagong kabanata
