Chapter 46

Love

Nakakabinging katahimikan ang bumalot sa aming dalawa habang bumibyahe pauwi. Hindi naman ganoon kalayo ang coffee shop na pinagkitaan namin ni Lance pero pakiramdam ko iyon na ang pinakamatagal na byahe ng buhay ko.

His expression is stern as always but the tension I feel is too much I couldn't bring myself to utter a single word. Hindi ko alam kung giginhawa ba ang pakiramdam ko gayong ganito ang pinapakita niya o lalo akong kakabahan dahil sa katahimikan niya.

Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko siyang sinullyapan para tingnan kung galit pa rin siya. At lagi, nag-iiwas din agad ako ng tingin kapag alam kong napapansin niya ang ilang beses kong pagsulyap sa kanya.

Hanggang sa makarating sa pinto ng penthouse ay wala kaming imikan. Habang tumatagal naman ay lalo lang akong nababalisa.

Sinalubong kami ni Manang at marahan ko lang siyang tinanguan.

"Kumain ka na ba?"

Mahina niyang tanong nang mapansin ang katahimikan ni Santi. He went straight to the kitchen. Saka ko lang na