Book 2: Chapter 22-Sakit

Matapos kumain ay muling nalungkot si Diana. Muli siyang nagkulong sa silid at nakiramdaman sa paligid. Si Meashell lang ang kinakausap niya sa cellphone.

"Nakaalis na ako sa inyo kanina at mukhang hindi naman naghinala sila dahil dinahilan kong wala ka na sa bahay."

Napangiti si Diana at nakalayo na si Meashell sa pamilya niya. "Mag ingat ka ate sa beyahe. Susunod po agad ako sa inyo."

"Ayos ka lang ba diyan? Kumusta ang trato nila sa iyo?" nababahalang tanong ni Meashell.

"Ayos lang, ate, nagustohan ko ang pagkaing kinain kanina."

"How about, Mauro?"

Sandaling napipilan si Diana at hindi alam ang isagot sa kaibigan. Narinig niyang napabuntonghininga rin ito mula sa kabilang linya.

"Madaliin mo na ang pag alis diyan dahil nakakaapikto sa ipinagbubuntis mo ang puro sama ng loob. Baka mamaya paglabas ng anak mo ay mukha ng ermitanyo at pasan ang mundo dahil puro sama ng loob ang pinapakain mo sa kaniya."

Natawa si Diana sa birong totoo ng kaibigan. Kahit papaano ay gumaan ang loob ni