"Totoo ba?!" malakas na sigaw ni Valentine no'ng pagkasabi ko na nga totoong narito siya, paulit-ulit ko nang sinabi sa kanya pero parang binging-bingi siya roon. Naiirita na nga ako, gusto ko na nga siyang bunutan dahil doon. "Oo nga! Ang kulit ng lahi mo, ah! Sabi na nga oo, oo, oo! Oh, ilang oo pa'ng kailangan kong sabihin para maniwala ka?!" Tumawa naman siya mula sa kabilang linya at natawa na rin ako dahil sa kat*ngahan naming dalawa. Ang kulit talaga namin, hindi talaga mawawala sa usapan namin ang kaligaligan naming dalawa, at saka na-miss ko na rin siya. Simula talaga no'ng nabuntis siya ay naging ganyan na ang ugali niya, palagi nang galit, hindi nga dapat siya nai-stress pero sinasabi niya parang doon daw ata ang paglilihi niya. Biniro ko naman siya na baka naman 'yong anak niya ay palagi na ring galit, nagtawanan namin kami dahil do'n. Pero, mas nagtutunog na rin siyang parang Ina, I can't wait to see her as a Mom, I know she'd be an awesome one. "Oh, kuwento ka naman!"
"Well, I'm here already?" I said while still checking the menu here. I stated what I wanted and he already told me that he already ordered some food. I just simply nod at him and then he speaks. "Oh, I still can't believe that you'd come," hindi pa ring makapaniwalang aniya. Napairap naman ako dahil ilang minuto na rin ang nakakaririto ay talagang hindi pa rin siya makapaniwalang narito ako? Kung umalis na lang kaya ako? Joke, narito na ako, eh. "Uh... ayaw mo ba? Sige, okay lang naman. Aalis na lang ako..." Tumayo na ako at magmamartsa na dapat na umalis pero agad niya rin naman akong pinigilan. "No! It was just... I can't believe that you're going here, facing me, talking to me..." Tinaasan ko na lang siya ng kilay at hindi na pa siya sinagot. Ang dami niya kasing alam. "Did you order some pasta? The pasta here is really good," sambit ko habang patuloy pa rin ang pagtingin sa mga puwedeng makakakain. Gusto ko 'yong pasta rito, masarap daw 'yon kaya gusto kong ma-try. Tumango nam
"So, ito na nga!" "Ayan na ang hinihintay ko! 'Yang words na lang din ang isa sa bumubuhay sa akin," natatawang sabi ni Valentine at umayos pa siya ng kanyang upo. Naka-video call kami ngayon at matapos akong ihatid ni Louis dito ay sinabi ko sa kanya na nakauwi na ako, gusto niya na kaagad ng kuwento kaya naman sinabi ko sa kanya na sandali lang at mag-aayos lang ako nang kaunti. Ito na nga 'yon. Inayos ko muna ang aking sarili. Naghilamos muna ako at saka nag-bathrobe no'n, tinawagan ko na siya at ngayon na kaming mag-usap habang ginagawa ko ang aking night routine. Natatawa pa ako dahil excited na excited pa si g*ga kaya walang pagdadalawang-isip na go na agad siya sa video call namin at agad talaga siyang tumatawag sa akin, excited na excite sa pag-uusapan talaga namin. "Oh, ikukuwento mo sa akin mula simula na paano ang nangyari na parang pumayag ka ngayon at sa kadulu-duluhan kung saan ang huli niyong pagkikita sa isa't isa... akala ko ba ay ayaw mo no'ng una? Ano'ng nangyari
"Okay! That's settled then? We're going to give you a ticket here so that you would be able to manage my brand here. I have entrusted you all with looking out for my brand for just a month and after it, we're okay, now. Or maybe... you'll get to decide if you still want to work with my brand or not. Sounds nice, but also it will depend on your boss now." Tumawa naman kaming lahat dito sa Zoom Meeting dahil sa sinabi ko. "Go! If that's what they wanted, it's so okay to me!" magiliw na sinabi ni Avereal at nagsalita naman ngayon ang mga taong na-hired ko na magbabantay ng boutique sa ngayon. "Yes, Miss! It's my greatest honor to work under your brand and even to you as a whole." Natawa naman ako dahil sa sinabi niya. "But also, still big thanks to Ms. Avereal for everything also. Without her, I feel I wouldn't be where I am now." Napangiti naman si Avereal at pati ako ay namangha dahil sa loyalty na mayroon siya. "Thank you so much for the opportunity, I'd gladly accept it, in any w
"Ano'ng ginagawa mo rito?" mataray kong tanong dahil nagmumukha siyang stalker dito dahil nakakagulat na narito siya nang wala akong kaalam-alam, sa likod ng aking isipan ay naisip ko na baka no'ng malaman niya lang kung nasaan ang bahay ko na hinatid niya ako rito pauwi ay pupunta-punta na siya rito kahit anong oras? Ang talino niya rin sa part na 'yon, ah. Talagang gusto niyang ihatid ako para makita niya rin ang bahay ko. "Galing..." mahinang bulong ko. "Uhm... I was about to ask you out, pero mukhang may pupuntahan ka kaya huwag na lang." Tinaasan ko siya ng kilay dahil sa sinabi niya. "Yayayain saan?" pagtatanong ko, bumilis naman ang aking puso dahil bakit ko pa ba siyang pinagpipilitan na sabihin sa akin kung ano ba ang gusto niyang puntahan namin kung sakali. 'Di ba dapat ay tinatanggi ko na lang ito? Pero bakit parang nasisiyahan pa ako na kung sakali 'man ay niyaya niya ako ngayon? "Wala lang, maybe for a walk? Or do you want to eat outside? Kasi pauwi na rin naman tayo s
"Could I join you guys?" tanong ni Cole at napangiti naman ako roon. "Yes!" "No." Napatingin naman ako kay Louis dahil sa sinabi niya, gamit ang aking mata ay tinatanong ko siya ay kung bakit niya sinabi 'yon. Binalik niya rin sa akin ang tingin na huwag na, sinamaan ko naman siya ng tingin dahil minsan na lang ulit kami magkita ni Cole kaya naman sumama na siya sa amin. "Join us, Cole! It's so okay," nahihiya kong sabi at saka binigyan niya lang ako ng thumbs up, narinig ko ang malalim na hinga ni Louis. Pinigilan ang kanyang sarili. Tinignan ko siya gamit ang perippheral vision ko at nakita kong nagpipigil siya ng galit niya, bumuntonghinga pa siya at mukhang naging ayos na rin siya. Dumalo na rin sa amin si Cole at saka umupo sa harapan namin, kaming dalawa ni Louis na magkatabi rito sa sapin at sa kabilang banda naman ay roon si Cole. Magkakalapit lang naman kami, sakto lang 'yong laki ng sapin, kasya na kaming tatlo rito. "How is it going? We've been like not seen each othe
"Pero hindi lang ako talaga sure doon, ayon lang naman ang ramdam ko pero ayaw ko rin namang mag-isip ng ibang bagay baka mamaya ay ako lang din naman ang nag-iisip no'n, ayaw kong mag-assume ng kung anu-ano," natatawang sabi ko at saka umiling-iling pa."Girl! Manhid ka ba or what?! Halata namang nagseselos siya, eh. Ikaw lang itong ayaw intindihin masyado kung ano ba talaga ang gesture ni Louis na gano'n. Minsan kasi makiramdam ka rin! Or something na tanungin mo na lang kaya nang diretsuhan? Para naman hindi na kayo parang asong naghahabulan paikut-ikot."Nakakakapagod kayo! Like, hindi ba kayo napapagod? Kasi ako na ang nakakapagod sa takbuhan niyo, tanungin mo na lang kasi siya. Tanungin mo nang diretso na kung may jowa ba siya? Kung sino ba'ng nasa puso niya o kung ano pa ang gusto mong itanong para tapos ang problema."Natawa naman ako dahil sa sinabi ni Valentine. "Ang cheap naman no'n, nakakahiya kaya!" kontra ko naman sa kanya at napairap na lang siya roon. Kasalukuyan ko na
Maaga akong nagising kaysa sa aking alarm, mas nauna pa ako roon kaysa sa magtunog ang aking cellphone. Nang makita ko na malapit na rin naman sa oras na aking balak na dapat magising ay tumayo na rin ako kaagad at saka inayos na muli ang aking mga gamit. Nang matapos ko nang gawin ang lahat ng kailangan kong gawin sa aking sarili, nakaligo na rin ako at saka pumili na rin ako ng kung ano ang susuutin ko. Nakapili na ako ng simple white croptop lang at saka baggy pants, sa sapatos naman ay ang Air Force 1 one ko white pero may halo itong pink, Air Force 1 Low White Pink ito. Nag-shades na rin ako para maikumpleto ang outfit ko, at saka ang aga-aga pa? Bakit naman ay handang-handa na ako agad, eh, mamaya pa naman akong kahapon susunduin. Hindi ko alam pero bigla na lang din akong naging anxious bigla sa mga susuotin ko, parang feeling ko ay dapat maging maganda ako palagi. Although, as a fashion designer at ine-embody ko ang pagkakaroon ng great fashion sense ay ibang level ngayon, g