Chapter 47

"Totoo ba?!" malakas na sigaw ni Valentine no'ng pagkasabi ko na nga totoong narito siya, paulit-ulit ko nang sinabi sa kanya pero parang binging-bingi siya roon. Naiirita na nga ako, gusto ko na nga siyang bunutan dahil doon.

"Oo nga! Ang kulit ng lahi mo, ah! Sabi na nga oo, oo, oo! Oh, ilang oo pa'ng kailangan kong sabihin para maniwala ka?!" Tumawa naman siya mula sa kabilang linya at natawa na rin ako dahil sa kat*ngahan naming dalawa. Ang kulit talaga namin, hindi talaga mawawala sa usapan namin ang kaligaligan naming dalawa, at saka na-miss ko na rin siya.

Simula talaga no'ng nabuntis siya ay naging ganyan na ang ugali niya, palagi nang galit, hindi nga dapat siya nai-stress pero sinasabi niya parang doon daw ata ang paglilihi niya. Biniro ko naman siya na baka naman 'yong anak niya ay palagi na ring galit, nagtawanan namin kami dahil do'n. Pero, mas nagtutunog na rin siyang parang Ina, I can't wait to see her as a Mom, I know she'd be an awesome one.

"Oh, kuwento ka naman!"