Chapter 41

"EXCUSE ME! Huwag ka ngang paharang-harang sa dinadaanan ko! Weirdo na nga, tanga pa!"

"Ano ba! Mag-iingat ka naman! Nanadya ka ba? Tanga-tanga nito!"

"Huwag kang tatanga, nakakabunggo ka na ng tao, oh!"

"Geek na nga, lampa pa!"

"Nakakadiri ka! Ayusin mo naman kaya iyang pananamit mo, badoy!"

"Badoy, badoy mo! Anong year ka ba pinanganak at ganyan ang mga sinusuot mo? Old fashoined."

"You look like a pulubi in the kalye! Nakakairita kang tingnan, alam no 'yun?"

Ilan lamang iyan ang mga naririnig kong reklamo mula sa mga kapwa kong estudyante na aking nakakabunggo sa pagdaan ko sa hallway. Sa tuwing sinisigawan nila ako panay lamang ang aking yuko.

Hindi ko na lamang iniintindi ang kanilang mga sinasabi sa akin. Ang ilan sa kanila ay binubunggo ako, kung kaya't hindi ko maiwasang mapadapa sa daan.

Inayos k