Chapter 34

Pinikit ni Emory ang mga mata kasabay ng pag-ihip ng malamig na hangin. The ocean is like an endless darkness. Malayo sila sa dalampasigan at wala siyang ibang nakikita ngayon kundi purong kadiliman. This is her first time spending a night in the middle of the sea. And somehow… the darkness feels so comforting.

“Emory…”

Wala sa sarili siyang napatingin sa nagsalita at bumungad sa kanya ang kanyang nilingon ang kanyang kaibigan… if that’s how Jessica calls herself. Tipid siyang ngumiti rito.

“Why are you still awake?” she asked and looked at the time on her watch. “It’s past two in the morning.”

“Hindi ako makatulog,” sambit nito. “Nakakairita si Beau kapag lasing. Why does he keep calling your name? Ano bang meron sa ‘yo, Emory? Bakit lahat ng tao, ikaw ang gusto? What did you do to them? Ano bang meron sa ‘yo na halos lahat sila, gusting-gusto ka?”

Tipid siyang ngumiti rito. There is both sadness and anger in Jessica’s eyes and she can totally understand her. “Because I’m pure, Jessi