Epilogue

“Nakatulala ka na naman.”

Napatingin siya sa kanyang ina. Dinaluhan siya nito ng kape. Tinanggap niya naman ito nang walang pag-aalinlangan at humugot ng malalim na hininga.

“Hindi ko lang matanggap,” she replied and smiled bitterly. “It feels like I lost a wing and now I couldn’t able to fly.”

Hinaplos nito ang likod niya. “It’s been two years, Emory.”

Mapait siyang ngumiti.

Two years. But she can still remember how she walked that aisle on the way to the hospital’s emergency room wearing a bridal gown filled with blood. Masakit. Sobrang sakit. Sinisisi siya ng mga magulang ni Selim sa pagkamatay nito at ganoon din siya.

She blamed herself.

Kung hindi dahil sa kanya, siguro buhay pa si Selim ngayon. Maybe he already has a girlfriend or probably, a wife. Hinding-hindi niya itatanggi ang katotohanang naging rason siya kung bakit nawalan ng buhay ang isa sa mga taong natatangi niyang nilalapitan

Kusang tumulo ang luha sa kanyang mga mata. Mapait siyang ngumiti at humugot ng malalim na h