3
"You're Pixie? ""Opo mommy, namiss po kita. Saan po ba kayo nagpunta? " Maluha luha niyang sabi."Uhm... Pasensya kana kung umalis si Mommy." Iyo lamang ang nasabi ko at hinimas ang buhok niya.Parang bago sa akin ang ganito ngunit magaan sa pakiramdam."Maupo na kayo." Malamig na sabi ni Xavien.Sinunod ko naman agad siya at inalalayan sa tabi ko si Pixie.Nagsimula na kaming kumain, ipinagsandok ko si Pixie ng kanin at ulam. Mukha ngang namiss niya ako at tuwang tuwa pa siya habang ipinagsasandok ko siya."Salamat po mommy." Ngiti niya sa akin. Ang kaninang napansin kong takot sa mga mata niya ay nawala na."Kumain ka ng kumain Pixie, ito gulay. Mainam ito sa katawan mo." Sabi ko sa kanya, sabay lagay ng sitaw at kalabasa sa pinggan niya."Mommy, hindi po ako kumakain niyan." Simangot niya. Napangiti ako dahil sa cute niyang reaksiyon."Ah, pasensya na nakalimutan ko. Pero mas mabuti kung kakain ka ng gulay. Gusto mo bang tikman? Kahit kaunti lang? " Magiliw na sabi ko."Sige mommy, pero konti lang po ha? "Tumango ako at ngumiti sa kanya."Kumain ka na rin Andrina."Agad naman akong sumunod at kumain na.Napansin ko ang pinggan niya."Hindi ka rin kumakain ng gulay? "Napatingin siya sa akin at tinitigan ako."Bakit? May problema ba doon? " Matalim siyang nakatingin sa akin."Wala, pasensiya na.""Daddy, tikman mo rin po itong kalabasa oh. Ang sarap po pala." Magiliw na sabi ni Pixie, napangiti naman ako dahil doon."Hayan, tama yan Pixie! Kumain ka lamang ng kumain ha? ""Okay lang po Mommy? Kasi diba sabi mo po, bawasan ko po ang pagkain ko. Ayaw mo pong makita na tumataba ako." Nakatungo niyang sabi."Uhm, sinabi ko ba iyon Pixie? Pasensiya kana, hayaan mo na. Simula ngayon pupwede ka ng kumain ng kahit gaano karami basta iyong kaya mong ubusin.""Opo mommy." Masaya niyang sabi.Napansin ko namang matalim na nakatitig sa akin si Xavien. Agad naman akong nagtungo ng aking ulo. Ipinagpatuloy ko na lamang ang aking pagkain at inasikaso ko na rin si Pixie."Mommy? Pwedeng tabi tayo matulog? Miss na miss po kasi kita Mommy.""Ha? Ah, itanong mo sa daddy mo kung pwede Pixie." Nakangiting sabi ko sa kanya."Sige anak, tabi kayo matulog ng mommy mo." Napabuntong hiningang sabi ni Xavien."Hindi ka tatabi sa amin daddy? " Inosenteng tanong ni Pixie. Kabado naman akong napatingin kay Xavien."No anak, may trabaho pang aasikasuhin si Daddy. Sa susunod na lamang, okay? ""Okay po." Yun lamang ang sinabi ni Pixie at hindi na kinulit ang ama.Tahimik kaming natapos kumain at nag aya na si Pixie sa kwarto niya."Kakausapin ko lamang ang mommy mo anak, umuna kana sa taas. Manang, pakiakyat na ho si Pixie."Nakatayo lamang ako ngayon sa harap ng hapag , pansin ko namang inintay lamang ni Xavien na umalis si Pixie at manang.Nang wala na sila sa aming paningin ay agad niya akong nilapitan.Hinawakan niya ako ng mahigpit sa braso at hinila papalapit sa kanya."So, this is your plan huh? " Galit na sabi niya sa akin."Aray ko, nasasaktan ako. " Pilit kong inaalis ang kamay niya sa braso ko."Sagutin mo na lamang ako Andrina. Talagang pati ang anak ko ay idadamay mo sa kahayupan mo! Ganyan ka na ba talaga kahayop huh? " Gigil na gigil na sabi niya sa akin at pahigpit ng pahigpit ang hawak niya sa akin. Dama ko rin sa boses niya ang pandidiri.Mas lalo naman akong naiyak dahil sa takot at sakit."Please, tama na." Iyak ko sa kanya.Pabalibag naman niyang binitiwan ang braso ko.Mas nagulat ako sa sunod niyang ginawa.Lumagitik ang malakas niyang sampal sa pisngi ko.Dahil sa lakas ng sampal niya ay napasubsob ako sa ibabaw ng lamesa, nalasahan ko rin ang dugo sa loob ng aking bibig.Wala naman akong ibang magawa kundi ang umiyak dahil sa sakit.Lumapit naman siya sa akin at hinila ako sa buhok. Iniharap niya ako sa kanya, sumalubong sa akin ang nagbabaga niyang mga mata."Napakapeke mo Andrina! Hinding hindi mo na ulit ako maloloko. Sa bawat iyak mo? Itong palad ko ang tatama diyan sa mukha mo. Naiintindihan mo ba huh? Sisiguraduhin kong pagdudusahan mo ang lahat ng ginawa mo sa akin. " Galit na galit na sabi niya.Pabalibag niya ring binitawan ang buhok ko na siyang dahilan kung bakit ako natumba at tumama ang ulo ko sa kantuhan ng lamesa.Noon din ay naramdaman ko ang sakit at sobrang pagkahilo.May narinig pa akong sigaw bago ako tuluyang mawalan ng malay.FLASHBACK"Erin! Tumakbo kana, iwan mo na ako rito. Mamamatay tayong pareho kapag hindi ka pa umalis.""Hindi kita iiwan inay. " Umiiyak na sabi ng dalag.Sino sila? Bakit nandito ako?"Umalis kana anak, parang awa mo na." Umiiyak ring sabi ng tinawag niyang inay.Napasigaw naman ang dalaga dahil may humawak sa kanyang likod."Sa tingin niyo ba ay matatakasan ninyo ako? " Nakakapangilabot nitong sabi sa dalaga."Iryong, parang awa mo na. Paalisin mo na ang anak ko. Gagawin ko lahat ang gusto mo, huwag mo lamang siyang idamay. Parang awa mo na." Umiiyak na sabi ng may kaedarang babae."Wala pa naman akong gagawin sa anak mo Inez. Huwag kang mag alala, pinapahinog ko pa itong anak mo. Marami ang naghihintay sa kanya alam mo ba? " Nakakatakot pa nitong sabi, habang hinihimas ang likod ng dalaga pababa sa pang upo nito."Tatay Iryong, pakawalan niyo na po kami ni inay. Parang awa niyo na po." Takot na takot na sabi ng dalaga.Nakakaawang panoorin ang mag ina. Kahit ako ay natatakot sa aking nakikita.Nakakulong sa isang kwarto ang kanyang inay samantalang ang dalaga ay gumagawa ng paraan para mabuksan ang pintuan."Hindi niyo ako matatakasan Erin, iyan ang itatak mo sa kokote mo. Akin ka lang, akin lamang kayo ng inay mo." Bulong pa nito sa tenga ng dalaga.Napabalikwas naman ako ng bangon. Nakaramdam ako ng hilo at sakit sa aking ulo."Andrina.""Sino ka? " Naliliyong sabi ko pa."Si Dr.Rowan ito. ""Doktor, sobrang sakit ho ng ulo ko. Tulungan mo ako parang awa mo na..."4Nagising ako sa parehong kwarto na tinutulugan ko nung mga nakaraan. Dahan dahan akong bumangon.Kumikirot pa rin ang ulo ko."Kumusta ang pakiramdam mo?" Rinig kong sabi ng doktor."Sa tuwing pupunta ka rito, iyan ang itinatanong mo. " Wala sa sariling sabi ko, mukhang nagulat naman siya sa isinagot ko."Mukha bang ayos lamang ako? Iniisip ko kung ako ba talaga si Andrina para danasin ko ang ganito. Nabuhay lamang ba ako para pahirapan ng lalaking iyon? " Umiiyak kong wika.Napabuntong hininga lamang ang doktor at sinuri ako."Tulungan mo ako, parang awa mo na..." "Sa tingin mo? Saan ka pupulutin kapag umalis ka rito? Sa tingin mo ba kapag nakaalis ka ay titigilan kana ni Xavien? " Malamig na turan ng doktor."Doktor, anong gusto mong gawin ko? Antayin ang kamatayan ko sa lugar na ito?" Umiiyak kong sabi sa kanya."Paano si Pixie? Paano ang anak mo? " Nakatitig na sabi ni sa akin, noon din ay napatigil ako sa pag iyak at napatingin rin sa kanya."Palagi kang hinahanap ng anak mo.
5Pagkatapos kumain ay naglinis na rin ako ng katawan. Matapos makapaglinis ay ibinaba ko na ang aking pinagkainan."Hija, hindi mo na sana iyan ibinaba. Paakyat na rin sana ako sa kwarto mo." Bungad sa akin ni Manang Lucing.Umismid naman ang ibang katulong na nasa kusina."Ano kaba manang? Hayaan mo siya, hindi na niya tayo pwedeng artehan ngayon ano? Kita mo bang halos isuka na siya ni Sir Xavien." Sabi ng isang katulong, sa tingin ko ay mas matanda lamang siya sa akin ng ilang taon."Kaya nga manang, tapos na ang pagrereyna reynahan niyan dito. " Sabi pa ng isa."Magsitahimik kayo. Kahit ano pang sabihin ninyo ay siya pa rin ang asawa ni Sir Xavien. May mas karapatan siya kaysa sainyo. Naiintindihan niyo ba? " Napapitlag ako dahil maotoridad na tono ni Manang Lucing. Miski ang ibang katulong ay nagulat rin."Naiintindihan niyo ba? " Striktong dagdag pa nito.Napayuko naman ng ulo ang dalawa bago sumagot."Opo manang." "Mabuti kung ganon, kuhanin niyo ang dala niya at hugasan na
6Lumipas ang isang buwan, tangging si Manang Lucing at Dr. Rowan ang dumadalaw sa akin sa kwarto. Simula ng insidente sa pool ay pinagbawalan ulit ako ni Xavien lumabas sa aking silid. Tanging ang pagbabasa ng mga libro ang kinagiliwan ko sa nagdaang isang buwan. Ni anino ni Xavien ay hindi ko nakikita sa silid na ito. Si Pixie ay ayaw rin akong makita ayon kay Manang Lucing."Oh señora, ito na ang pagkain mo. Wala si Manang Lucing dahil nagkaproblema sa bahay nila." Hindi na ako nagulat sa pakikitungo sa akin ni Shiela."Ah, salamat." Padaskol niyang nilapag ang pagkain ko sa mesang nasa silid. Halos natapon na ang lahat dala niya sa tray."Ewan ko ba kung bakit nandito ka pa, nakakabwisit. " Irap nito sa akin bago lumabas.Napatingin ako sa pagkaing dinala niya. Kung siya ang magdadala sa akin ng mga pagkain ay baka ganito lagi ang mangyari. Tiningnan ko ang pagkaing dala niya. Mayroon iyong nilagang baboy kanin at halos mabulok na mangga. Sinubukan ko pa ring kainin ang dala n
7Hindi ko alam kung gaano na ako katagal nakatulala, napagod na yata ang mga mata ko sa pag iyak.Pumasok si Sabel kanina upang linisin ang kalat doon. Alam kong tiningnan niya ang itsura kong nakahiga sa kama kung kaya't tinabunan ko na lamang ang sarili ng kumot. Tahimik lamang siyang nilinis ang kalat at wala ring lingong lumabas ng silid.Nagising na lamang ba ako para maranasan ang mga ito? Mas mabuti pa sigurong mamatay na lamang ako... Ayoko ng danasin ang mga ito.Naging hudyat iyon upang bumangon sa kama.Humahangos akong pumasok sa banyo, wala akong makitang maaaring gagamitin sa aking gagawin. Napatingin ako ng matagal sa bathtub na naroroon. Sinimulan ko itong punuuin ng tubig.Hindi na... Ayoko na... Tama na... Hindi ko na kaya itong mga pananakit nila... Mas mabuti pang mamatay na lamang ako...Hinayaan kong mapuno ng tubig ang bathtub saka lumubog doon. Mas mabuti pang mamatay na lamang ako..."ANDRINA! DAMN IT! " Siya na naman iyon... Ang halimaw na iyon. Ayoko na...
8"Andrina." Nagulat ako ng biglang sumulpot si Kyros sa loob ng kusina."Magugulatin ka pa rin! Anong ginagawa mo? Miryenda ba iyan? Hati tayo! " Parang bata na sabi nito.Sa pananatili ko ng ilang buwan dito ay masasabi kong ibang iba ang turing nila sa akin. Mababait ang mga tao rito hindi katulad sa bahay ni Xavien. Nakakalabas ako hanggang sa kanilang bakuran, mas marami nga lang ang bantay rito kesa sa bahay ni Xavien. Isa pa itong si Kyros, halos sa labas na siya ng kwarto ko natutulog. Hindi ko rin maintindihan kung bakit, pero para sa akin mas mabuti na iyon. Mabilis niya akong nagigising kapag binabangungot ako. Nakakasanayan ko na ang pamamalagi ko rito."Bakit hindi ka nagsasalita? Ang pagkakaalam ko lamang ay nakalimutan mo kung sino ka, pero ang magsalita hindi.""Ah... Pasensiya na. Pritong kamote lang ito, gusto mo ba? Masarap ito kapag isinawsaw sa asukal. Magkakape rin ako." Kahit naiilang ay sumagot pa rin ako. Kaibigan siya ni Xavien at hindi ko alam kung anong pa
9"Hindi siya sasama sa iyo ngayon Xavien." May pinalidad na sabi ni Dr.Rowan."Ako ang asawa niya Rowan. Ako ang may karapatan sa kanya. Isasama ko siya ngayon pauwi sa bahay namin. Naiintindihan mo ba? " Galit na sabi ni Xavien.Umungol naman ang dalawang aso sa tabi ko."Umalis ka na raw Xavien." Bagot na sabi ni Kyros."Nagagalit ang dalawang ito oh." Turo niya sa dalawang aso na katabi ko."Andrina... " Malamig na sabi nito sa akin."Can we talk? Yung tayong dalawa lang?" Napabuntong hiningang sabi nito sa akin."Sige na Andrina, kausapin mo na ang asawa mo. Naririto lang naman kami sa labas ni Kyros." Pagpapakalma niya sa akin.Nagtungo kami sa opisina ng doktor."Kumusta ka rito Andrina?""O...kay lang naman Xavien." Napabuntong hininga ito sa akin."Look, I'm not here to hurt you. Okay? Gusto ko lang humingi ng tawad sa ginawa ko sayo. Alam kong mali ako at nagpadala ako sa galit ko." Ramdam ko naman ang pagiging sincere niya."Palaging umiiyak si Pixie at gustong gusto ka na
10Third Person's POVLumipas ang ilang buwan..."Andrina! May pasalubong ako sa..." Natigilan si Kyros ng makitang magkasama sa sala si Andrina at Xavien. Napapatawa na rin ni Xavien si Andrina, hindi niya akalaing makukuha rin ng kanyang kaibigan ang loob nito."Kyros, nandito ka na pala. Ang tagal mong wala a." Tumayo si Andrina para salubungin siya."Oo nga e. May pasalubong ako sayo." Parang nawala ito sa mood dahil sa nakita." Talaga? Nag abala ka pa Kyros. Maraming salamat dito." Kita naman niya ang tuwa sa mukha nito kaya nanumbalik na rin ang sigla niya.Sa kabilang banda naman ay nakatingin sa kanilang dalawa si Xavien."Xavien, ang daming pasalubong sa akin ni Kyros. Mabuti na lang at malaki ang kwarto dito ni Dr. Rowan. May mga mapaglalagyan pa ako ng mga dinadala ninyo." Sabi ni Andrina. Sa dami kasi ng mga ibinibigay ng mga ito sa kanya ay hindi na niya nagagamit halos ang iba.Nagkatitigan naman ang magkaibigan."Sige na Andrina, dalhin mo na iyan sa kwarto mo." Sabi n
11Tulala lamang si Erin hanggang sa makarating sila Everette at Emir."What happened to her? Umaacting na naman ba, Andrina? " Malamig na tanong ni Emir. Para namang robot na tumayo si Erin at malakas na sinampla ang lalaki. Lahat sila ay nabigla sa ginawa nito."What is your problem?!" Galit na sabi ni Emir ng makabawi sa pagkakasampal sa kanya ni Erin."Fuck, ang lakas non." Naiiling na sabi ni Everette."Nakakaalala na siya. Pinapunta ko kayo rito para sabihin iyon sa inyo, isa pa para mahanap ang nanay niya. Kasama niya raw si Inez Abrigo sa lumubog na barko." Sabi ni Xavien at saka tumayo para awatin si Erin."Huwag mo akong tawaging Andrina." Galit na sabi ni Erin sa binata. Napangisi lamang si Emir sa dalaga."What a helpless kitten..." "Stop provoking her, Emir." Napatayo rin si Rowan para awatin ang kaibigan. Sa kanilang lima ay ito ang pinaka pikon at mainitin ang ulo."Tsk. I won't help her." Sabi nito at saka lumabas ng silid."Hindi ko naman kailangan ng tulong ninyo. A