Sakit ng ulo ang sumalubong sa akin paggising ko ng umaga. At agad akong napabangon nang makitang sa sala na ako nakatulog.“Oh, you are already awake,” sabi ni Millie. Nakatayo siya sa pinto ng kusina at nakasuot ng kanyang apron. “Good morning, Mommy. Breakfast will be serve in ten minutes so please wash your face.”“You cook?”Umiling siya at ilang sandali lang ay lumabas na din si Mikea sa kusina. “She is here with us all night.”Nanlaki ang mga mata ko. “What?”“Maghilamos ka na muna, Milan. Ihahanda ko na ang almusal.”Tumayo na ako at pumasok ng banyo para maghilamos. At doon ko napansin na hindi pa ako nakapagpalit ng damit. Suot ko pa din ang damit na gamit ko mula kahapon.Wala naman akong pasok ngayon kaya matapos maghilamos ay nagpalit na muna ako ng damit na pambahay tsaka lumabas ng banyo.At nakahanda na ang almusal kaya naupo na ako.“So? What happened last night?” tanong ko kay Mikea. “I honestly don’t have any idea what I did when we got home.”“Well, you just slept
“We have a lot of complaints.” Inilapag ni Art ang ilang folder sa harap ko. “And most of them came from our customers.”Hindi na ako nag-abala pang buksan ang mga folder na iyon dahil may ideya na ako kung anong klaseng complain ang sinasabi niya.Hindi na nga din ako nag-abalang tumingin sa kanya at nananatili lang akong nakatingin sa screen ng computer ko.“Ideretso mo na kay Boss iyan,” sabi ko. “At bigyan mo din ng kopya si Lucien.”“You are not going to do anything about it?”Bumuntong hininga ako at bumaling sa kanya. “Alamin muna natin ang opinyon ni Boss at Lucien. Kapag hindi agad sila nakaisip kung paano masosolusyunan iyan, tsaka tayo kikilos, okay?”Well, ayaw ko naman kasi na maging dependent sila sa akin sa lahat ng bagay. Oo, kaya kong patigilin ang mga complain na iyan pero kung ako ang kikilos, hindi iyon makakatulong kay Enver at sa Raiden.They have to think that I am only here for three months. Hindi nila ako pwedeng asahan sa lahat ng bagay.“Oh, right.” Muli niy
Enver took care of the complaints in his shop while I went to a friend who own a detective agency. At sa totoo lang, hindi ako sigurado kung makukumbinsi ko ang isang ito na tulungan ako gayong nasisiguro kong masama din ang loob niya sa akin.“Ahm, Miss,” tawag ko sa receptionist nang makapasok ako sa floor kung nasaan ang office ng sadya ko.Tumingin siya sa akin at ngumiti. “Hi, ma’am. How may I help you?”“Ahm…” Tumikhim ako. “I don’t have an appointment but I was wondering if I may speak with Mister Lainz. Just tell him my name.” Naglapag ako ng business card sa harap niya na agad naman niyang kinuha.“I am not really sure if he will entertain you now,” sabi ng receptionist. “Nagbilin kasi siya kanina na huwag iistorbohin. But I will try.” Kinuha niya ang phone at agad tumawag sa opisina ni Laiz. Ilang sandali silang nag-usap pagkuwa’y bumaling sa akin ang receptionist. “Ma’am, wala daw po siyang kilalang Milan Escuero.”Bumuntong hininga ako at inilabas ang lumang business card
“No! I want the high-end Anox car!” Iyan ang sigaw na bumungad sa akin pagpasok pa lang sa shop ng Raiden.At nakita ko sa tabi ng counter ang pinanggalingan ng sigaw na iyon, kasama si Raiden at iba pang sales associates ng Raiden.Ah, mukhang hindi pa nila napapakalma ang isang iyon.“Hindi ba kayo nahihiya sa akin?” sabi ng matandang babae na kausap ni Enver. “I am your regular customer here. Sa tuwing naglalabas kayo ng bagong brand or model, agad akong bumibili bilang suporta sa inyo. But what the hell are you doing now?”“Madam, we appreciate your support to our company,” mahinahong sabi ni Enver. “We really do. But those high-end Anox cars are here for a purpose and we cannot sell them to you. I am sorry—”“Shut up!” muli na namang sigaw nito. “I said I want it and you will give it to me!”“What is happening here?” bulong ko kay Dani, isa sa sale associates dito.“Isa sa limang customers na nag-i-insist na bilhin ang high-end Anox cars,” balik niya sa akin. “Iyong apat ay napak
“You have been working for me for almost a month but this is the first time you invite me to have some snacks with you,” sabi ni Enver habang kumakain kami ng binili niyang pagkain sa isang fast food.Naisipan namin na tumambay muna sa isang park at dito kumain. Medyo madami kasi ang binili niya at siguradong magkakalat lang kung doon kami sa kotse niya kakain.“Are you starting to get comfortable with me around you?”“You know that I am just being professional when I am working with you,” I said. “Nagugutom lang talaga ako ngayon at ikaw ang kasama ko kaya inaya kita.”“So, you are still not comfortable with me around?”Umiling ako. “Let’s just be honest with each other, okay?” Humarap ako sa kanya. “You are my ex-husband that cheated on me. And I am your ex-wife who just left you without even saying goodbye. Five years later, we just happened to meet again without any warning and since then, we have only focused on working on this project. Sa tingin mo ba ay ganoon lang kadali na ma
“No!” madiing sambit ni Mikea nang ipaliwanag ng kapatid ang dahilan kung bakit siya nagpunta dito sa Raiden.Nang dumating kasi siya ay agad na kaming pumasok sa loob ng office ni Enver at sila muna ang pinag-usap namin. Ayaw naming makialam agad lalo na’t problema iyon ng pamilya nila.Baka lalong hindi iyon magustuhan ni Mikea kahit na gusto lang naming makatulong.Mas mabuting magkausap muna sila ng masinsinan at mailabas ni Michaella ang lahat ng dahilan kung bakit gusto niyang magtrabaho. At mailabas din ni Mikea ang dahilan niya kung bakit pinipigilan niya ang kapatid na magtrabaho.“Sinabihan ka na nila Daddy na hindi ka pwedeng magtrabaho, hindi ba?” dagdag ni Mikea. “Bakit ba hindi ka na lang makinig?”“Kasi nakikita kong nahihirapan na kayo,” sagot ni Michaella. “Kasalanan ko kung bakit inatake si Mommy, hindi ba? Bakit hindi nyo na lang ako hayaan na tumulong?”“Graduating ka na, Micha. Paano kung dahil sa tangka mong pagtulong ay mahirapan kang isabay ang pag-aaral mo?” s
“Milan!” Agad akong sinalubong ni Enver pagpasok ko pa lang ng opisina niya. Mayroon siyang hawak na folder at bakas sa mukha niya ang matinding kasiyahan kaya tingin ko ay may good news siyang natanggap. “Milan!”“W-what is the matter?” sabi ko. At hindi na ako nakapalag pa nang bigla na lang niya akong yakapin ng mahigpit. “S-sir Enver?”At mukhang natauhan siya kaya mabilis siyang kumalas ng yakap. “Sorry about that.”Damn it! Ang lakas ng tibok ng puso ko. Nakakamiss din pala ang yakap ng isang ito.“A-ano ba ang nangyari?” sabi ko.Tuluyan na kaming pumasok sa loob ng office niya at isinara ang pinto dahil may mga chismosa sa labas na nakakita ng pagyakap niya sa akin.“Look at this.” Ibinigay niya sa akin ang folder na iyon.Agad ko iyong kinuha at sinimulang basahin.“The main branch said that they already sell four of the high-end Anox cars,” he said. “And it is made through the promotion that we just discussed with Mikea and her sister last week.”“Oh my god!” Napahawak ako s
Sa mga sumunod na araw ay tahimik akong nagtrabaho. Hangga’t maaari ay pinilit ko na hindi maiwan sa iisang silid kasama si Enver.At kapag may kailangan na trabahuhin sa labas ay agad akong nagpi-prisinta para lang mapalayo kay Enver.Yes, aaminin ko. Masaya ako na makasama siyang muli. Masarap sa pakiramdam na muling makausap ang lalaking pinakamamahal ko.Pero sa tuwing napapatingin ako sa kanya ay pilit pumapasok sa isip ko ang panlolokong ginawa niya sa akin. Kaya mas mabuting lumayo na lang nang sa gayon ay hindi maapektuhan ang pagtatrabaho namin.“You are avoiding him.”Nanlaki ang mga mata ko nang bigla na lang sumulpot sa harap ko si Ferry at Castiel. “What the hell?” Iginala ko ang tingin sa paligid at nakita si Dashiel na nakatayo sa counter. “He called you?” Ibinalik ko ang tingin sa mga kaibigan ko.Nandito ako sa isa sa restaurant ni Dashiel.Wala na akong gagawin sa office kaya nag-half day lang ako ngayon. At dahil lunch time na rin naman ay dito ko naisipang kumain