Nagpasya akong maglakad na lamang pauwi dahil maaga pa naman. Paraan na rin para makapag-isip o malibang ang aking isipan. Ang dami pa ring tao sa daan, at ang sarap ng Simon ng hanging pang-gabi kaya naman nagpasya akong maupo muna sa isang bench sa nadaanan kong park. Nang makaupo'y agad akong napatingala sa langit, kung hindi lang sana nawala si Tatay hindi sana magiging ganito ang buhay ko, hindi sana ako matatkot mag-isa. Masaya pa siguro kami ng pamilya ko ngayon, baka nakakapagtrabaho na din ako bilang Engineer sa isang high paying company. Lahat ng pangarap ko, kasabay ni Tatay na naglaho, pati ang pagmamahal ng Nanay. Mapait akong napangiti,"Tay, hindi po ako masaya. Nasasaktan at natatakot po ako Tay. Wala na pong nagmamahal sa akin kagaya ng pagmamahal nyo." then my tears fell. Miss ko na ang Tatay, miss ko na ang pamilya namin, miss ko na si Nanay. Halos maghapon nang mabigat ang aking dibdib, hindi mawala wala ang pag-aalala at sakit sa damdamin. Kotang kita na ako ngayo
I sat down on the toilet bowl at humarap sa timbang pinupuno ko ng tubig. Akala nya okay lang ang lahat, akala nya hindi ako nasasaktan. I don't want to be alone, I don't want to lose him. Kaya tama lang talaga na sya ang magbigay ng anak sa akin, para naman may maiwan syang alaala sa akin kapag malayo na kami sa isa't isa, I hate it when sepanx hit me because it hit me so hard na para na akong mababaliw. Ang sakit isipin na yung nag-iisang taong nagpahalaga sa akin simula nang mawala ang Tatay, ay mawawala din, bakit ba kasi kailangan ng pagbabago? Sa tuwing iniisip ko ang ganitong bagay ay bumibigat ang dibdib ko, siguro'y dapat palagi na lamang akong mag-isa para hindi na masaktan pa sa tuwing iiwan. Mapait akong napangiti, why is everyone leaving me? Bakit ayaw nila sakin? Mabilis na sumikip ang dibdib ko sa aking naisip at nanubig ang mga mata. Ano bang mali sakin? Hindi ba talaga ako kamahal mahal? Then my tears fell, nakatadhana ba talagang maging mag-isa na lang ako buong buha
"Shit, Pris.", hirap na hirap na din ang ang kanyang tinig. Inangat nya ako at hinugot ang kanyang pagkalalaki saka pinatalikod at idinikit sa pader. Sa isang mabilis na kilos ay naipasok nya akong muli."Ahhh...Arcccc....", I growled dahil sa pagiging marahas nya."Arghh.. sorry Pris.""So damn tight.. I'm gonna move, a'right", hindi sya humihinginng permiso kundi inihahanda ako, ngayon pa? bwisit. Dahan dahan nyang hinugot ang kanyang alaga, nakaramdam ako ng matinding sarap. Ngunit nang ulo na lamang ang huhugutin ay bigla nya ulit ipinasok nang sobrang diin,"Ahhhhh...Arc..", hindi ko na alam kung dahil saan pa ang ungol kong iyon, dahil mahkahalong sarap, sakit at kiliti ang aking nararamdaman."Urrgg, shit baby! Ang sarap mo.", lalong bumalong ang init sa buo kong pagkatao sa tuwing maririnig ang ungol niya. Naglabas masok sya sa akin sa iisang paraan, yung halos ibaon na nya ako sa pader sa sobrang sagad ng kanyang pagbayo."Ahh..aahh..", halos mabaliw na ako sa sarap ng aking
It's been almost a month mula nang may paulit ulit na nangyari sa amin ni Arc, at sa araw araw na dumadaan ay lalong lumalalim ang nararamdaman ko sa kanya. I don't know pero he made me feel that he feel the same way for me, at nalilito ako. Pero may girlfriend sya kaya napaka-imposible ng iniisip ko, I know him so well at ngayon lang sya nagkagirlfriend simula nang maging magkaibigan kami kaya naman masasabi kong talagang seryoso sya Kay Dahlia, that lucky woman. How I wish I was her, na nararamdaman kung paano mahalin ni Arc hindi lang sa sex. Kumirot ang puso ko sa isiping iyon, hinimas ko ang tapat ng non as if it'll make the pain go away. Nabulabog ang malalim kong pag iisip nang may sumagitsit na napakabahong amoy sa ilong ko, shit! bumaliktad agad ang sikmura ko. I hurried to the comfort room at dinaanan lang si Arc na nagluluto ng sinangag sa aking kusina."Are you alright Pris." tanong nya nang makapasok sa banyo, nakasalampak ako sa tiles floor at halos yakap na ang toilet b
Archie Damian Esquivel"Aaayy anu ba yan Arc!!", dinig kong sigaw ng may ari ng apartment nang ibato ko lahat ng aking madampot."Bro, stop it, walang maitutulong ang pagwawala mo." Edward calmly said while sitting on the sofa."Fuck!! Fuck!!! Fuck!!!", I was so furious. I can't believe na magagawa ni Pris ito, we are so good kanina lang, I even called her at wala manlang akong naramdamang hindi maganda nang mga oras na iyon."Manang, hindi man lang ba nagpaalam sayo si Princess Symphony?", Edward asked our landlady."Hindi, hindi ko rin namalayan ang pag alis nya.", natigagal sila nang itaob ko ang mesang kainan at lahat ng laman niyon ay nagkandabasag. "Ay! Arc, yung mga gamit ko nam--" reklamo nya na hindi naituloy dahil halos lamunin ko sya ng buhay."Kaya kong bilhin yang kinatatayuan mo! Kahit ikaw!! Umalis ka sa harapan ko!!!", I shouted at her. She was frightened kaya mabilis ding umalis."Oh no!", said Edward. Sapo ko ang aking ulo, at hindi alam kung saan maguumpisang mag-i
Laglag ang aking balikat nang lumabas ako ng building ng Gonzalo, buonyg tiwala ko na matatanggap ako sa ina-apply-an ko. Nasa akin na halos lahat ng criteria hinahanap nila at confident naman ako sa mga sagot ko sa tanong ng interviewer, kaya ganon nalang ang dismaya ko nang sabihin nilang tatawagan na lang ako, matic na kasi yon pag ganon. Hindi na ako dapat umasa pa, napabuntong hininga na lamang ako habang nag-aabang ng jeep. Dumukot ako sa aking bulsa at binilang ang natitira ko pang pera, may one hundred twenty na lang ako. Ito nalang talaga ang natitira sa akin, ipapamasahe ko pa ang dose pesos. Wala pa naman nang gatas si Junior, kung bibili ako ng isang pakete saktong sakto lang iyong one twenty. Pangdalawang araw ang isang gabing gatas na iyon, may bigas pa naman ako. May humintong jeep sa aking harapan nang matapos akong magkwenta sa aking isipan kaya naman nagpasya na lamang akong maglakad. Siguro'y aabutin ako ng tatlumpung minuto ng paglalakad, pero ayos lang dahil hindi
Nagising akong mabigat ang pakiramdam, halos hindi kasi ako nakatulog kakaisip sa nangyari kahapon. At ito na naman, kakagising ko lang ay iyon na naman ang naiisip ko, he really occupied my whole being. Wala si Junior sa aking tabi nang magising ako, sanay naman na ako dahil kadalasan ay siya talaga ang naunang magising sa aming dalawa, lumalabas ng kwarto at ibinubuhos ang lahat ng laruan nya mula sa lalagyan. Mula nang natuto syang maglaro ay ganito na ang aming routine. Wala sa sarili akong lumabas ng kwarto at kinukusot kusot ang mga matang tinungo ang daan papunta sa lababo upang maghilamos at magsipilyo. Naririnig rinig ko ang kalairit ni Junior na animo'y kinikiliti, napangiti ako habang nagtu-toothbrush, kaaga naman ni Belle dito. Nang matapos ay nakaramdam ako ng pangangalay ng buong katawan kaya naman humarap ako sa kabilang dako at saka inunat ang aking katawan."Ahhhhhhhhh..." napakasarap sa pakiramdam na makaunat mula braso ko na nakataas pa at nakatingkayad ang aking mg
"Dude, you don't know what you've done to her. She is the mother Dame!", Edward seems to be disappointed sa ginawa kong biglaang pagkuha kay Junior, but the hell I care. "Her son is all she have Dame, alam mo yun. How could you do that?", he added. Pagod akong nakasandal sa aking swivel chair at tamad na tamad syang pinapakinggan ang walang katapusan nyang litanya."And now she has nothing. Just what she deserve. Simple Ed. ", walang gana kong tugon. Walang katumbas ang nakita kong paghihirap ni Princess Symphony."Who knows? in a day or two, she's in mental facility. ", ani ko sabay tawa. Halos mapanganga ang kaibigan ko sa narinig, nagsalubong pa ang mga kilay nito."Seriously Dame?", "What is it with you Ed?! You know how our story has gone. Why act like I am the villain here?", inis kong sita sa kanya. I stood up at tinungo ang bar saka nagsalin ng alak sa aking kopita at nanatili roon."Oh c'mon Dame. Yes you're right, I know your story, and I know that you love Pris." mabilis a