Mark Angelo's Point of ViewNaaalala ko noong mga araw na magkasama pa kami ni Mesaiyah, this streets are filled of our memories. Happiness, sadness and pain. Mahirap para sa akin na ngayong araw for the very first time. I ignore her at sinabihan siya ng mga stupidong salita.Napakasakit para sa isang tulad ko na naging kaibigan siya sa napakahabang panahon na sabihan siya ng ganung mga salita pero kailangan eh. Kahit labag sa kalooban ko ang mga salitang 'yun. Sinabi ko pa rin dahil kailangan. Pinigilan ko ang aking luha na tumulo. Ayokong makita niya akong nagpapanggap lang. Ayokong makita niya akong..mahina ako at hindi ko siya ipinaglaban.Flashback"MAHAL KITA. MAHAL KITA. MAHAL KITA. MAHAL KITA HIGIT PA SA ATING PAGKAKAIBIGAN." kita ko ang paggalaw ng kanyang labi. Alam kong hindi man niya ipagsagawang mahal niya ako. Nararamdaman ko naman ang pagmamahal niya, hindi naman ako manhid para hindi maramdaman 'yun. Mahal ko din siya. Oo, gusto ko siyang makasama habang buhay pero sa
Mesaiyah's Point of ViewI forced myself to sleep because of a heavy cold rain outside but I can't. I tried to close my eyes again but I can't. I'm feeling paralyzed after seeing Angelo at sabihin sakin ang masasakit na salita na 'yun. For him, it's just a simple word but for me para akong pinagbabato ng ng kutsilyo ng mga tao kahit na walang ginagawa sakin. I was in his room staring at the ceiling when suddenly, stranger open the door and he's like basang-sisiw.Basang-basa siya na akala mo shower ang ulan para doon maligo. Hindi ko siya pinansin kundi nagtalukbong nalang ako ng kumot at ngayon, sa puting kumot nalang ako nakatitig. Pinapakiramdaman ko siya.Maya-maya, naramdaman kong may tumabi sakin at nakishare ng aking kumot at pagtingin ko..si stranger pala."Bakit ka nasa tabi ko?" may pagtatakang tanong ko."M-malamig kasi kaya hayaan mong dito muna ako." mapuputla ang kanyang labi kaya mukhang nilalamig nga siya."Gawin bang shower ang ulan. Sinong hindi lalamigin nun.""W-wa
oh hoh yeah oh yeahif the heart is always searching can you ever find a homei've been looking for that someonei'll never make it on my ownDreams can't take the place of loving youthere's gotta be a million reasons why it's trueWhen you look me in the eyesAnd tell me that you love meEverything's alrightWhen you're right here by my sideWhen you look me in the eyesI catch a glimpse of heavenI find my paradiseWhen you look me in the eyesHow long will I be waitingTo be with you againGonna tell you that I love you In the best way that I canI can't take a day without you hereYou're the light that makes my darkness disappearHabang siya'y kumakanta nakatitig lang siya saking mga mata. There's something in his eyes, hindi ko maipaliwanag pero meron siyang sinasabi. Meron siyang gustong sabihin sakin pero hindi ko malaman kung ano 'yun.His brown eyes that stares at me deeply. I don't want to fall for him. I don't want but..but I can't. I can't help myself not to fall. His col
Mesaiyah's Point of ViewI glance up on his faded black bed and directly go inside the bathroom while stretching my two arms na nangawit sa pagtulog. It was middle of seven o'clock and I open his big black curtain and the sunlight strike to his face na siya namang ikinunot ng kanyang mukha."Fck! Natutulog pa ang tao. Isara mo nga 'yan!" he complains."Aga-aga. Ganyan na agad nasa bibig mo tutal linggo naman ngayon,magsimba tayo para mabawasan naman ang kasamaan mo." napaupo siya sa couch na parang gulat na gulat sa sinabi ko."Niyayaya mo akong magdate?" my wide-eye gaze when he said that."Wah! Anong magdate? Magdate mo mukha mo, magsisimba lang tayo.""Okay. As you said, mine." sabi niya sabay tumayo at nagdiretso na sa bathroom.Mine. I feel like my cheeks are burning when he said that.Kung alam lang niya siguro ang sitwasyon ko sa kanya. Siguro, grabeng inaasar na ako niyan. Humarap na ako sa malaking salamin ng bintana habang napapakunot at napapapikit ang aking mata dahil sa m
Anhiro Point of ViewNatapos na kaming magsimba, hawak namin ang magkabilang kamay ni batang maliit dahil baka mawala daw siya sabi ng napaka caring niyang ina dahil nga maram daw tao dito at nang makalabas na kami sa simbahan. Pnagtitinginan at pinag-uusapan kami ng mga tao."Maganda 'yung babae, gwapo ang lalaki. Bakit hindi nila kamukha ang bata?""Perfect family sila.""Bakit mukhang mga teenager palang sila? Ang aga naman nilang gumawa.""Magulang na agad sila?""Grabe na talaga ang panahon ngayon, kebabata pa. May anak na agad.""Naku! Tama ka diyan mare. Alam mo ba 'yung pamangkin ko, 14 years old palang may asawa na.""Perfect Match." What kind of people are them? Galing lang sila ng simbahan. Ang mga bibig nila mga walang patutunguhan pero kahit na may negative na reactions sila samin. Hindi ko mapigilang mapangiti sa tuwing nakikita ko ang batang hawak namin.Galit ako sa kanya kanina dahil akala ko sisirain niya ang date namin pero ang bata pala na'to ang kokompleto saming
Mesaiyah's Point of ViewAng ganda ng pakikitungo ko sa kanya tapos sinisigawan niya lang ako. Nakakainis. Tapos sa northpole kami pupunta! Argh! Eh malayo 'yun eh. Kaya ba naming puntahan ang lugar na yun as in ngayon na! Argh!"Jayson, ang mommy mo. Nagagalit sakin. Pagalitan mo siya." Sabi niya. Ako pa ngayon? Eh siya nga!"A-ah? Ha?" hindi ko siya tinitigilan ng masasamang tingin at grabe pang magsumbong sa bata. Karirin ba naman ang pagiging ama! F na F as in FEEL na FEEL."Mommy? Inaaway mo si daddy?""Inaaway? Ako ang inaaway niyang saksakan na yabang na 'yan. Tingnan mo oh! Tinitingnan ako ng masama.""Ikaw naman pala daddy ang nagpapangaway eh.""Hindi ako. Ang mommy mo ang nagpapangaway." sagot niya. Aish! Hindi talaga ito magpapatalo."SAAN BA TALAGA TAYO PUPUNTA?" napasigaw na tuloy ako ng wala sa oras dahil sa inis. Kanina pa ako naiinis sa kanya. Ewan! Basta! Naiinis ako sa kanya. Hindi mo ba alam kung nagmamagandang loob siya sakin o sadyang inaasar niya lang ako. Nakak
Mesaiyah's Point of ViewI'm walking fast through the hallway of school, everyone are busy for the incoming recognition and commencement day next week.I took a heavy deep sigh. Mahirap iwanan ang school kung saan marami kang memories na nabuo. Naupo muna ako sa isang bench na nagkalat dito sa school at nangalumbaba.Napatingin ako sa lalaki na nagdaan, si stranger pala. Hindi man lang ako pinansin. Pakialam ko nga ba kung hindi niya ako pansinin? Napatingin ako sa circular tree. Si stranger na naman? Tiningnan ko lahat ng tao na nakapaligid sakin. Ipinikit ko ang aking mata at ginulo-gulo ang sarili.WAAAH! Hindi 'to pwede! Bakit lahat ng taong nakikita ko ay puro mukha niya! WAAAH! I can see his face anywhere! Nababaliw na ata ako! Hallucinating is dangerous but thinking him like crazy is more dangerous."Oy. Anyare sayo? Bakit ganyan mukha mo?" buti nalang dumating si Maysel para iligtas ako sa daydreaming na'to."Baliw na ba ako?""Hah?!""Nakikita ko ang mukha niya sa lahat ng tao
Prince Anhiro Point of ViewLumabas ako ng kwarto para hanapin si seyah na ngayon ay wala pa at nagulat nalang ako ng makita ko siya na hinang-hina at mukhang babagsak na."Seyah! Hey! Anong nangyayari sa'yo?" tanong ko habang pababa ng hagdan."Anhiro." WHAT? She's calling my name! She's calling my name! She calls my name for the very first time! YEEEES! Nagtatakbo ako papalapit sa kanya at bago pa man siya mawalan ng malay ay nasambot ko na siya. Gusto kong magtatalon sa tuwa pero hindi pa ito ang tamang oras para magsaya. Binuhat ko na siya at dinala sa kwarto. Bakit ba ito nagpaulan? Basang-basa siya tapos ang init pa ng katawan. Hinipo ko ang kanyang noo at leeg."Mataas ang lagnat niya! Inaapoy siya sa init!"Sht! Saan ba ako pupunta? Hindi ko alam kung saan ako pupunta! Saan ba ako pupunta? Dmn! You're stupid Anhiro! Stupid! Concentrate. Una mong gagawin ay tawagin si manang.Tama. Kanina ko pa 'yan iniisip di ko lang talaga alam ang gagawin dahil natataranta ako! Fck! Anong kla