Wait lang po sa susunod na mga kabanata. Iisahang palag ko na sa kanila para tuloy-tuloy po basa niyo! Love lots 🫶🫶🫶
“I'm almost done.” ani Ezekiel, habang inaayos ang kaniyang necktie sa harapan ng salamin. “Sa tingin ko mas bagay sa'yo ‘yung kanina mong suot na necktie.” Though he wasn't asking for my opinion, I still blurted it out. Dahil mas naco-complement ng navy blue color ang itsura niya ngayon kaysa ng black. Nahinto siya sa ginagawa at napalingon sa akin. “Which necktie?” “‘Yung navy blue.” Mabilis niyang hinubad ang sana'y maayos ng black necktie bago kinuha muli ang isinuhestiya ko. “Do you mind?” Naglakad siya papalapit sa akin at inabot iyon. Wala sa sarili ko iyong tinanggap. “Anong gagawin ko rito?” “Isuot mo sa ‘kin.” “Um?” nag-atubili ako, ngunit nauna nang umangat ang nga braso ko para paikutin iyon sa leeg niya. “Okay.” Binaba niya ang sarili niya upang hindi ako mahirapan sa agwat ng tangkad naming dalawa. Dahil gumanap na ako sa role bilang asawa sa mga teleserye ay natutunan kong gawin ang bagay na ‘to. It's the first time I'm going to do this with him, though. “Yo
“Kung may gusto kayong sabihin, puwes ‘wag sa harapan ng anak ko.” “HA!” umasik siya. “Eh nakatalikod naman ‘yang anak mo, oh? Pwede na ba? Bakit? Hindi ba mas maganda na sa murang edad, eh malaman na niya na anak siya sa labas!? Para wala ka na ring sekreto ang dapat pa niyang ibunyag!” Nanggalaiti ako ngunit pinanatili ang kalmado sa aking boses. “Pwede mo bang itikom ‘yang malaswa mong bunganga, Davina? Hindi mo ba kayang magsalita nang hindi sumisigaw?” It's good that my son doesn't understand fluent Filipino yet. Kung hindi ay maiintindihan niya ang mga ibig iparating ni Davina. Ang nagpapanginig lang sa katawan niya ngayon ay ang pagalit na sigaw ng babaeng ‘to. “Ikaw ang depenisyon ng malaswa, Serena!” bulalas pa niya. “Hindi ka ba nahihiya d'yan sa kawalang-hiyaan mo? Wala na talaga yatang paglalagyan ‘yang kakapalan mo ng mukha! Nangaliwa ka na nga, dinala mo pa ‘yang bunga ng pangangaliwala mo!” “Wala kang karapatang bumoses dito, Davina. Dahil unang-una, si Ezekiel ang
“Kung sasabihin ko ba, pakikinggan mo talaga ako, Panying?” nanlulumo at kinakabahan kong tanong sa kaniya. “Paniniwalaan mo naman kaya ako? Kasi simula nang nagbalik ako rito… wala akong ibang narinig sa’yo kundi panghuhusga at pangiinsulto sa buo kong pagkatao. P-Pinagbuhatan mo ako ng kamay, kahit na hindi mo pa naririnig ang side ko. Kaya bakit ngayon pa, Panying?” “P-Patawad, Serena, pero hindi mo ako masisisi.” kaagad na namula ang mga mata niya. “Halos magpakamatay si sir Heskel, bumalik ka lang.” “A-Ano?” “Hindi mo alam kung gaano kasakit sa akin ang makita siyang nagkakagano'n—nababaliw sa kahahanap sa'yo. Lagi niya akong tinatanong kung umuwi ka na raw ba, kung nasa'n ka na, at kung kumusta ka na kaya? A-Ano bang masasagot ko sa kaniya? Hindi ko alam kung bakit ka naglayas. Hindi ko alam kung bakit ka sumama sa ibang lalaki. Basta na lang, pagbalik ko isang araw, madadatnan kong wala ka na.” May bumara sa lalamunan ko. Hindi ko mailarawan sa isipan ko ang naging epekto ng
“Ano sa tingin mo kung bakit pipiliin ko paring dalhin ang anak ni Ezekiel, kung may iba naman pala akong mahal, Panying?” pagkuwestiyon ko sa kaniya. “Alam ko na noon na niloloko niya ako para kay Marian, pero sinabi ko parin sa sarili ko na kung pipiliin niya ako at ang sanggol sa sinapupununan ko ay mananatili ako sa kaniya. Pero sampal na sa mukha ko ‘yung ginawa nilang kahayupan ni Marian, eh!” “S-Serena, pasensya na, hindi sa hindi ko pinaniniwalaan ang sinasabi mo ngayon. Sadya lang talagang imposibleng magagawa ni sir Heskel ‘yon.” pagkontra niya. “Kasi kung babaero siya, kung may namagitan sa kanila nung babaeng ‘yon sa pagsasama niyong dalawa—hindi ko lang mapaliwanag, kung bakit mamatay-matay siya noong iniwan mo siya!” “Hindi ko naramdaman ang pagmamahal niya sa gano'ng lebel, Panying.” “Eh, pa'no? Kung hindi siya ang busy sa trabaho, ikaw parati! Minsanan lang kayong dalawa nagkakasama, at pinagsusungitan niyo pa ang isa't-isa. Parati ring nirereklamo ni ma'am Raquel ka
“Sleep now, Serena.” Bagsak na ang mga mata ni Ezekiel nang matapos siya sa kaniyang ginagawa. Sa wakas ay tumayo na siya mula roon sa kaniyang kinauupuan sa opisina. Parang ako ang napagod at nangawit para sa kaniya, kahit pa pinapanood ko lang siya ngayon sa screen ng cellphone. “Magpahinga ka na rin,” tipid na ngiti kong saad. “Ibaba ko na ‘to.” Nilapit niya ang cellphone sa kaniyang mukha habang naglalakad. “Tatawag ka ulit bukas?” Napataas ang dalawa kong kilay. “Gusto mo ba? ‘Di ka ba nababahala na may hawak akong cellphone ngayon at kung sino tawagan ko?” Kahit anong anggulo niya paikut-ikutin ang camera ay hindi maipagkakaila ang kaperperktuhan ng kilay, mata, ilong, labi, at panga niya. Mukha talaga siyang artista. Ay hindi, mas mukha pa siyang artista kaysa sa lahat ng artista rito sa bansa. Kung nag-artista lang siya, edi sana, baka siya pa ang naging ka-loveteam ko. “Don’t worry, once I get back, I'll have that phone checked.” seryosong tugon niyang bigla sa akin. “
“RAQUEL, why do I need to wait this long for us to be together?” ang mga labi ni Brantley ay dumapo sa nakalantad na balikat ni Raquel.“Are you being impatient?” she asked in a very strict voice.“You know how I'm always being patient to wait.” yumakap ang aktor sa mula sa likuran niya saka magkakasunod na humalik sa kaniyang leeg.Habang si Raquel ay nakatingin sa labas ng kaniyang bintana at may hawak-hawak na isang baso ng wine ay puno ng sama ng loob ang kaniyang mga mata.In the middle of Brantley's pleasuring her, bigla siyang napatawa ng nakaloloko.“That fucking bitch.” asik pa niya. “All my hard work went for nothing. Kung pinatay na lang natin siya, edi sana wala na akong magiging problema.”“I told you that many times, but you still insist on making her suffer until she made her last breath on her own.” mababa ang boses ni Brantley, maingat na hindi siya mapikon.“But it’s your fault, kung bakit pa siya natagpuan ni Ezekiel sa huling minuto. Napakatanga mo.”“I'm sorry.”“
‘Ma'am Serena, kung nasaan ka man ngayon, sana nasa maayos kang lagay at isang araw ay mabasa mo ‘to.’ Napaupo ako sa matigas na kahoy na kama habang binabasa ang sulat, habang si Freya, ang kapatid ni Faye ay aligaga akong pinapanood. Sa dulo ng aking ay alaala ay natatandaan ko ngang ganito ang sulat-kamay ni Faye, madalas ko siyang nakikitang nagsusulat noon. ‘Tikom ang bibig ko noong aksidente kong malaman ang plano ni Ma'am Raquel at Sir Brantley laban sa’yo at ni Sir Ezekiel. Dahil may sakit noon si mama, walang pag-aalinlangan kong tinanggap ang perang binigay sa akin ni ma'am Raquel, not even knowing her conditions and schemes. Ang akala ko noon ay nagmamagandang loob siya sa akin. No'ng araw na inoperahan ang mama ko, ang siya ring araw na inutusan niya akong gawin ang gusto niyang mangyari. Aniya'y kung magtatagumpay ako sa gagawin, magtatagumpay din ang operasyon. Kung hindi, ihanda ko na raw ang kabao ni mama.’ ‘Sa takot na mangyari ‘yon, kahit sa kabila ng pinagsamahan
EZEKIEL hurriedly went inside his mansion without paying attention to the people who were greeting him, and the person kept on talking beside him.“Boss, mukhang kailangan ko na yata talaga ng tulong. ‘Di ko parin mahanap kung sino nang-ambush sa ‘kin nitong mga nakaraang linggo! Ako talaga ‘yung inaatake tuwing mag-isa ako!” batak pang kwento ni Ramil sa kaniya, pilit humahabol.“Look, I just got off from work. Just pick anyone from the group to help you.” He got so busy with the company, ayaw na muna niyang kumilos para sa ilegal nilang organisasyon. “Kung may kinalaman diyan ang Maxwell na ‘yon, do'n lang ako kikilos.”Napabuntong-hininga ito at hindi na humabol pa. “Noted, boss!”He had endured five days of being away from this place. Mabibilis at malalaki ang hakbang niya ngayon kumpara sa karaniwang niyang paglalakad.Excitement, longing, and anxiousness are fighting within his chest. Pananabik dahil sa limang araw na wala siya sa mansyon ay naging maganda ang pakikitungo sa kani