“Zyle!” Napangiti ako ng makita siyang nakaupo sa kama ng nakangiti. Nakakumot siyang puti at mayroong sidetable na may iilang prutas at gamot sa gilid.Inilahad niya ang kaniyang mga lamay, parang nanghihingi ng yakap. Napapailing na lumapit ako sa kaniya.“Welcome back.”Hinampas niya ang likod ko kaya napatawa ako. “Kamusta naman ang sleeping beauty namin?”“Gago!” natawa ako ng batuhin niya ako ng unan.“Pero hindi nga, ayos ka lang?”“Oo naman. Sabi ng doctor dito muna ako para sa mga test. Saka para rin mamonitor muna ako. Takte, apat na taon rin akong tulog, ano. Para ngang hindi ko na alam maglakad.” Pareho kaming natawa sa sinabi niya.Kakagising niya lang from coma last week pero mukhang okat naman siya.Naupo ako sa upuan malapit sa kaniya.“Zyle, kamusta ka na?”“I guess I’m okay.” Napatango-tango siya.Pareho kaming natahimik. Pakiramdam ko ay may gusto siyang sabihin pero nag-aalangan siya. Pero pagkalipas ng ilang sandal ay tumikhim siya.“Balita ko ikakasal ka na?”Tuma
At last.To all the readers, thank you for reading and spending coins for this. It was short like how Arila and Zyle's time was, but I give my best and I really hope you appreciate it.I hope if you're afraid to do something now, face that fear. We don't know how short our life could be so do it. Don't be afraid so that you don't have to live with regrets and what ifs later.
Agad kong binuksan ang cabinet ng pagkarating sa kwarto ni Arila. I got the stationary and compared the ready to use envelopes inside to the one my aunt found at my old carrier's bag. Now I wonder to whom Arila wanted to send this. Ibabalik ko na sana ang stationary ng may malaglag doon.Kinuha ko ang sobreng nalaglagat ipapasok na dapat sa lagyanan nang mapaawang ang mga labi ko ng makita ang nakasulat sa sobre.Zyle CastilloNapakumot ang noo ko. What's this?Tiningnan ko ang date kaya naman mas napakunot ang noo ko ng makitang ang date na nakalagay roon ay date na hindi pa kami magkakilala.Tiningnan ko iyong sobre mula sa bag ko."Ba't pareho ng date?"Hindi kaya para sa akin talaga ito? Pero hindi niya pa ako kilala ng mga panahon na 'yon?I was confused. And the only thing I wanted to do that time was to open the letter so I do it. I want you to be my boyfriend this summer. If you're in, go to my place.Napaawang ang bibig ko. How I wish I never read it.Was it supposed to be s
"Finally!" Nag-inat ako pagkalagay ng huling sulat sa aking lalagyanan habang inaayos ang pagkasunod-sunod ng mga lugar upang hindi na pabalik-balik kapag nadaanan na ang address ng mga sulat. Kinuha ko ang tasa at ininom ang lamang kape. Napatingin ako sa orasang nasa kaliwa ng mesa. 7 AM.Maaga pa."Zyle, ano? Tapos ka na ba?" tanong sa akin ni Rizzy—katrabaho ko—habang may kung anong binabasa sa tumpok ng mga papel sa kaniyang mesa."Yup." Ngumiti ako sa kaniya. "Sige, mauna na 'ko." Inayos ko sandali ang gamit ko at lalabas na sana, nang muli akong tawangin ni Rizzy."Bakit?"Lumapit siya sa akin at iniabot ang isang sulat."Wala kasing address 'tong isang 'to kung kanino ipapadala. Tutal malapit naman 'to sa range mo, baka pwedeng ikaw na lang ang magbalik?"Iniabot niya ang isang sobreng kulay puti. Tiningnan ko ang likod at nakita ang magandang pagkakasulat ng address ng pinagmulan. Cursive ito, masisiguradong magaling sa calligraphy ang nagsulat.Hmm. Alam ko kung saan 'to."O
...Looks up at the man that she turned downHe was a skater boyShe said see you later boyHe wasn't good enough for herNow he's a super star slamming on his guitarDoes your pretty face see what he's worth?...Malakas na tugtog ang nabutan ko nang makapasok akong muli sa bahay ni Arila.Inikot ko ang aking paningin sa loob ng bahay at nakita siya sa sala na isa-isang pinupulot ang piraso ng mga papel. Maglalakad na sana ako papunta sa kaniya nang marinig ko siyang sumigaw."Stop!"Napahinto naman ako. Napakunot ang noo ko.Tumuro siya sa baba kaya tinignan ko ang tinuturo niya. May papel pala na muntikan ko nang matapakan. Kinuha ko 'to at tiningnan. May mga nakasulat dito at babasahin ko na sana nang bigla niya itong kunin sa akin kaya napatingin ako sa kaniya. May kinuha siyang remote na nasa sofa sa gilid namin at hininaan ang tugtog."Hi." Ngumiti siya."Um, hi..." bati ko rin.Tinititigan niya ako na parang sinusuri ang mukha ko kaya naman tinitigan ko rin siya sa mga kulay brow
Ang tumayo sa harap ng maraming tao ay siguradong nakapagbibigay nang kakaibang pakiramdam. Minsa'y takot o kaya nama'y galak. Pero ang pinakamadalas, ay ang kaba. Dahil sa isang mali mo lang, marami ang makakakita. Marami anh makakaalam. Marami ang manghuhusga.Magdadalawang Linggo na simula noong kantahan ko si Arila. Noong bumalik ako pagkatapos ng araw na iyon, masasabi kong may nagbago. Hindi tulad nang iniisip ko na iiwasan o lalayuan niya ako. Kaya naman nakahinga ako nang maluwag nang hindi iyon nangyari. Ang totoo ay mas naging komportable kami sa isa't isa. Parang kakaiba nga, e.Narinig kong nagpalakpakan ang ilan sa mga tao rito sa loob ng coffee shop nang matapos sabihin ni Arila ang huling mga salita sa kaniyang tula.Nalaman kong isa pala siyang spoken word artist. May grupo sila na nagtatanghal sa California. Iba-iba raw sila ng schedule depende kung sino ang pwede. Naitanong ko kasi kaniya kung nasubukan na niya dahil gusto kong masubukan."O, ikaw na." Hinampas niya a
Malamig na hangin, madilim na kalangitan at ingay na gawa ng alon ang agad na sumalubong sa amin pakahinto ng sasakyan. Huminto kami sa tapat ng dagat na napapalibutan ng iba't ibang resort at nagringin-tingin sa paligid. Pagkarating ay naghanap agad kami kung saan ang pwede naming tuluyan habang nasa lugar kami. Umupa kami ng isang bahay at cottage saka nagbayad. Kukunin na dapat namin ang mga gamit nang sabihin ni Arila na gusto niya munang makita at mapanood ang pagsikat ng araw. Kinuha niya ang dala niyang camera. Nakatayo lang kami habang nag-aabang.Nakita ko niyayakap-yakap at hinihingahan niya ang kaniyang kamay nang muling umihip ang hangin. Nakasuot siya ng long sleeve pero manipis naman ang tela at isang denim shorts."Nilalamig ka?" Tumango lang siya bilang tugon."Wala ka bang dalang jacket?""Nah."Napatawa ako. "Wala rin akong dala." Ngumiti lang siya sa akin at muling tumingin sa kalangitan sabay lumakad ng kaunti. Sumunod ako sa kaniya at pumuwesto sa kaniyang likuran
Nagising akong may nararamdamang kung ano sa mukha ko. Kanina ko pa nararamdaman ang daliri na paikot-ikot sa mukha ko kaya naman hinawakan ko na ang mga ito."Arila..." reklamo ko kahit nakapikit pa."Ano?""Tigilan mo 'yan.""E, bumangon ka na kasi. Nagugutom na ko, o.""Last five minutes," hirit ko saka niyakap siya nang mahigpit.Tumigil siya sandali sa pagpapaikot hintuturo niya sa mukha ko kaya lang makalipas ang ilang minuto, pinagdudutdot na naman niya ang pisngi ko.Napabuntong-hininga na lang ako at napadilat. Nakita ko siyang nakatingin sakin saka ngumiti."Good morning.""Bad morning," nakabusangot ang mukhang sabi ko na ikinatawa niya."Tara na kasi!" Pinilit niyang tanggalin ang pagkakayakap ko sa kaniya. Nang makatakas siya sa yakap ko at makatayo ay bigla naman niya akong hinatak kaya muntikan na akong masubsob sa lapag.Tiningnan ko siya ng masama."Sorry," sabi niya habang pinipigilang tumawa.Napailing na lang ako saka tumayo at lumabas sa kwarto saka dumiretso sa CR