HILLARY'S POV
Naalimpungatan ako nang tumunog ang selpon ko sa gilid. Shete nakatulog pala ako kagabi kaka scroll sa social media.
Tinignan ko kung sino ang tumatawag nang makita sa screen ang pangalan ni Mommy. Nabigla at nanibago ako nang tumawag ito nang ganitong oras. Madaling araw pa lang rito at ni minsan hindi naman ito tumatawag nang walang dahilan kaya kinabahan na ako.
"Hello, Mom? Napatawag po kayo?" Umupo ako nang maayos sa kama at tinignan ang bintana ng kwarto. Nang makitang nakabukas ito ay agad na tumayo ako at dahan-dahang sinara ang kurtina.
Napakunot ang noo ko nang makitang bukas ang bintana ng katabing condo. Sa pagkakaalam ko kasi, matagal ng walang nakatira doon dahil patay na ang may-ari at hindi pa nabebenta.
Nagkibit-balikat na lang ako nang biglang marinig ang natataranta at iyak ng Nanay ko sa kabilang linya ng tawag.
"Mom, what is going o
JUANITO'S POV"You are now coming back? When?"I smirked while fixing my sun glasses that I am wearing as I walk in the middle of the airport's hallway. May iilang mga kamera at media na naghihintay sa akin kanina nang makarating ako rito pero agad namang kumilos ang mga tauhan ko to move them away.Hindi naman ako artista. I am a business man that is why I don't understand why those media see me as a big scoop of news. "Today."Agad akong sumakay sa kotseng nakaparada sa labas ng airport nang pinasa na sa akin ang susi nito."Ano?! Putangina mo, bro. As in ngayon na? You are coming here today?" Axcel—my friend asked."Ilang beses ka ba enere ng Nanay mo at bakit ang slow mo ha? Tsk." Tumawa lang ang gago kaya pinatayan ko na ng tawag and threw my iphone at the back of the car bago ko pinaharurot ang kotse paalis.It's time to take a revenge.-We saw each other again in our ol
JUANITO'S POVMalaki ang mga ngiti ko habang nagmamaneho pauwi sa condo na malapit lang sa kompanya. Hindi ako umuuwi sa bahay namin noon ng asawa ko dahil hindi ko kinakaya ang pangungulila. Halos siya lang naman ang naaalala ko sa bawat sulok ng bahay na iyon.Pero kaunting tiis na lang at makakabalik kami roon ng sabay.Mark my words.Napangisi na ako nang tuluyan maalala ang sinabi kanina sa interview. Nagulat na lang kasi ako kanina nang pumasok ng opisina ko ang sekretarya at sinabing maraming media sa lobby ng kompanya. Mark expected me to order him to make them leave that's why he was so shock when I told him to tell them to stay still ang wait for me to go down. I just want to make things clearer. At siguro naman tumatak na sa utak ng mga tao ang sinabi ko.Na akin lang siya, my wife is only for me. Period.Pinarada ko ang kotse sa parking lot ng building bago umakyat sa room ko. I actually brought this condo unit dahil gusto
HILLARY'S POV"Sorry bro, but we need to go. And ohh... This woman is not available. She's married with me so back-off before you face your own death."Hindi pa lubusang napo-proseso ang mga nangyari sa akin nang tuluyan na akong hilain ng lalaki sa kung saan. Napatingin naman ako sa kamay kong natatabunan ng kamay nito. Ilang bultahe ng kuryente ang dumaloy sa buo kong katawan.Not again please.Ilang minuto ang nagtagal bago ako natauhan at hinarap ang lalaking walang hiya."A-ano ba..." I finally had the courage to say a word. Agad naman itong tumigil at binalingan ako ng tingin.Sinalubong ako ng kayumanggi nitong mga mata. Dahil sa distansiya namin, I can clearly see my own face as my feature reflects on his clear pearl eyes. Hindi ko maba ang pinapahiwatig ng mga matang 'yon and I the only sound that I am hearing is my own fast heart beat. Ang mahaba nitong buhok at
HILLARY'S POVNagising ako nang makaramdan ang mga balat ko nang sobrang lamig na hangin kaya agad akong napaupo sa kama. Nanibago ako sa una dahil sa paligid na bumungad sa pagising ko. Ang mga kulay kayumangging dingding at kahoy na kisame hanggang sa tuluyan nang bumalik ang ala-alang nangyari kanina lang. Naalala kong nandito pala ako sa isang rest house rito sa Zambales.Thanks to that ugly monkey jerk.Nag-umpisa na namang mag-init ang ulo ko n
HILLARY'S POV"No."Hinarap ako nito at puno ng lakas na loob na tinitigan ako sa mata at saka nito marahang pinahid ang luha sa pisnge. He is now staring at me while his eyes are full of dedication and too intimidating to stare at.Hindi naman ako makapaniwala sa sinabi nito at tumawa nang mapakla."No? Are you serious, huh? 'Yon na nga lang ang gusto kong gawin mo pero hindi mo pa kayang gawin---""Damn Hillary for Pete's sake hindi ko kaya. Hindi ko kayang bitawan ka na naman this time. Ayoko ko ng magpanggap na wala akong pakealam sa lahat ng mga kilos mo, na hindi ako nagseselos kapag may kasama kang ibang lalaki, hindi ko na kayang lumipas pa ang ilang taon na hindi kita nakakasama. Because damn, Hill...you don't have any idea what I've been through nang umalis ka. Para akong mamamatay sa bawat araw na wala ka sa tabi ko. I always punished myself kasi hindi kit
HILLARY'S POVNagising ako sa isang hindi pamilyar na silid.Babangon na sana ako mula sa pagkakahiga nang bigla akong napangiwi dahil sa sakit na naramdaman ko sa may gitnang bahagi ng aking katawan.I groaned in pain but did tried my best to sit down on the bed. Pinalibot ko ang tingin sa kabuuhan ng silid at napansin ang medyo nalukot na kumot sa tabi ko. And with that, a flashback of what happened last night runs into my mind.Shit. Nakakahiya! Bakit ko ulit sinuko ang bataan!? At ako pa talaga ang nag first move!!!"Aahhhhhh," Kinuha ko ang unan na na sa gilid ko at sinigaw lahat ng hiya at inis sa sarili. Nang mahimsamasan ako ay agad akong huminga nang malalim at inayos ang magulong buhok. I also check my naked body at naapailing na lang.Tumayo at binalot ko ang hubad na katawan ng kamot. Napansin ko ang mga paper bag sa nakapatong sa isang mesa sa may kama kaya inabot ko ito. Sinilip ko ang laman ng isang bag at na
HILLARY POVNapakunot ang noo ko nang huminto ang sasakyan na minamaeho ni Juanito sa harap ng isang hindi gaanong kalakihang building habang tanaw na tanaw ang mga batang naghahabulan at naglalaro sa harap ng maliit na playground."It is an orphanage..."Napalingon ako sa katabing lalaki nang magsalita ito. Napansin niya yatang medyo nagtataka ako kung na saan kami.So it is an orphanage... I smiled in that thought. Mahilig talaga ako sa mga bata noon pa man. I even planned to have at least four children back then."Let's go inside?" he asked and I nodded as a respond.Bumaba ito mula sa driver's seat kaya naman akma ko nang bubuksan ang pinto na katai ko para makalabas na rin nang maunahan niya akong buksan ito. Nagtama ang mga mata namin pero agad rin naman akong nag-iwas ng tingin at bumaba na nang tuluyan sa kotse."Thank you."Tumango lang ito bago nilagay ang dalawang kamay sa loob ng pantalon. He is we
HILLARY'S POVNakatulala lang ako buong byahe pauli namin sa rest house. Hindi lang talaga mawala sa isip ko ang mukha ni baby Railey kanina.I am not expecting these things to happen. Siguro nga ganoon talaga ang buhay na sobrang daming bagay na hindi natin inaasahan pero nangyayari. And we can not do anything about it. We can just accept the fact and the reality for our own peace of minds.Hindi namn nagtagal ay natanaw ko na ang board sign ng beach pero nagtaka ako nang biglang huminto sa pagmamaneho ang katabi kaya naman binalingan ko ito ng tingin.I know and I am aware that Juanito is staring at me from the moment when we leave the orphan. Pabalik-balik ang tingin nito kanina sa akin at sa daan pero hindi ko na kang pinansin dahil busy ako at ang aking magulong utak.“What?” I asked when he is just staring at me. Speechless.“Are you okay?”I know that it is a sincere question lalo na at nakikita ko talaga sa mga mata nitong nag-aalaa siya... o assuming lang talaga ako?“Yes, I'