Chapter 44

Napakuyom ng kamao si Lorenzo habang pinagmamasdan ang sasakyan ng kaniyang babaeng mahal pero hindi niya maangkin-angkin. Nasa San Mateo siya at kalayuan habang nakasunod sa dalaga.

"The hell, Ivony!" Nasuntok niya nang malakas ang manibela. Sinadya niyang ipagkalat ang larawan ng babae sa inaakalang sa kaniya ito kakapit pero mukhang mali ang kaniyang naging desisyon.

Puta! Gusto niyang magwala pero walang magawa ang kaniyang galit. Sa sobrang hanga niya sa babae, hindi niya magawang lapitan ito. Para siyang anino na nanatili lang sa madilim pero laging nakasunod sa dalaga.

"Kailan mo ba ako mapapansin, Ivony? Kailan? Kaya kong tumayong ama sa anak niyo ng pesteng lalaking iyan!" Napasigaw siya sa galit. Ilang beses niyang pinagsusuntok ang manibela sa naramdamang inis at galit. "Halos buong flower shop sa Maynila binili ko na, kakapadala ng mga bulaklak sa 'yo! Mga love letter at kung anu-ano pang regalo pero putangina! Hindi mo pa rin ako magawang lingunin man lang. Ilang beses