✿♡ JAZZLENE ♡✿ TAHIMIK kaming dumating sa Meadows Tower. Nakasimangot ako at hindi kinikibo si Adam dahil naiinis ako sa kaniya sa hindi ko siguradong dahilan. Basta ang alam ko, naiirita ako kapag hindi siya nagpaparamdam sa akin, tapos akala mo siya kung sinong magalit kapag ako na ang gumanti at hindi nagparamdam sa kaniya. Medyo nahihilo ako dahil sa epekto ng alak na nainom ko sa club, pero gayon pa man ay alam ko pa rin ang nangyayari sa paligid ko. Alam kong papunta kami sa elevator, but this time ay ako ang nauunang maglakad. Sinadya niya akong paunahin magmula pa kaninang pagpasok namin sa building. I stepped into the elevator, my heels clicking sharply against the marble floor. Adam followed, his usual confident demeanor slightly tempered by a hint of unease. I didn't bother to glance at him, keeping my eyes fixed on the elevator's panel as the doors slid shut. Five days. Five entire days without a word from him, and now he just waltzes back into my life as if nothing happ
✿♡ JAZZLENE ♡✿ AWARE ako sa mga nangyari after namin maligo nang sabay ni Adam. Nahiga kami sa kama matapos kong patuyuin ang buhok ko gamit ang hair dryer na kasama sa binili niyang gamit ko rito. Aware ako na makalipas ang halos isang oras ay maingat siyang bumangon sa kama para sagutin ang tawag sa phone niya dahil nag-ring iyon. Aware ako na umalis siya sa penthouse after niyang sagutin ang tawag. Umalis siya nang hindi nagpapaalam, siguro kasi ay dahil iniisip niyang tulog naman na ako. Pero hindi. Nakapikit lang ako, pero gising pa rin ang diwa ko kaya ramdam ko lahat. Halos isang oras siyang nawala. At dahil medyo hilo ako sa epekto ng alak, nanatili lang akong nakahiga sa kama kahit wala akong kasama. Pagbalik niya, tinabihan niya ulit ako sa kama. Ramdam ko pa ang pagyakap niya sa ‘kin mula sa likuran, nanatili kaming gano’n hanggang sa pareho na kaming nakatulog. The next morning, mas nauna siyang gumising sa akin. Nalaman ko ‘yon dahil bakante na ang side niya sa kama
✧ADAM MEADOWS✧ “Hihintayin mo munang lumabas mismo sa bibig ni Jake na s’ya ang mastermind sa likod ng nangyari sa pamilya mo bago mo s’ya tapusin? Gano’n ba?” Uncle Win asked. May disappointment sa tono niya. Ako rin. Disappointed din ako sa sarili ko dahil kung tutuusin ay puwede ko na siyang tapusin anomang oras lalo na at nakakasama ko na siya sa araw-araw simula nang maging driver niya ako. I’d labored over my revenge plan for more than a decade, moving and manipulating every piece until I had them where I wanted them. Always play the long game. But even I had to admit I’d gotten . . . distracted these past few months. Jazzlene had swept into my life like a sunrise after dark, awakening creatures within my soul that I thought had died a long time ago: guilt. Conscience. Remorse. Making me question whether the ends justified the means. Around her, my thirst for vengeance slaked, and I almost—almost—gave it up. Nagsimula ‘yon noong nagbigay sa ‘kin ng suhestyon si Uncle Win na
✿♡ JAZZLENE ♡✿ I STOOD AT THE FRONT DESK, my fingers trembling slightly as I tapped on the keyboard, searching desperately for the reservation. The couple in front of us looked increasingly impatient, and the woman’s face was turning a deep shade of red. She was yelling, her voice echoing across the huge lobby and drawing stares from other guests. Hindi lamang ako ang natataranta, pati na rin si Violet dahil kami lamang ang nasa front desk ngayon. Day-off ni Brianna, habang ang isa namang regular receptionist na kasama namin ay nasa restroom. Kanina pa siya pabalik-balik doon dahil first day ng dalaw niya, masakit daw ang puson niya at kailangan niyang magpalit ng napkin maya’t-maya dahil malakas daw ang buga ng kiffy niya. Kaya kami ang natatalakan ngayon ni Violet, at first time namin maka-encounter ng guest na hindi alam ang salitang ‘KALMA’. Ilang beses na kasi siyang pinakakalma ni Violet habang nakikiusap na hintayin ang kasama naming receptionist, pero tila wala itong naririni
✿♡ JAZZLENE ♡✿ “Get in.” I hesitated, glancing back at Violet and Leigh, who were still deep in their argument tungkol sa kung sino ang kasama nila noong gabing nagpunta kami sa Castillano Club at kung saan sila natulog. The idea of spending time with Adam was appealing lalo na at isang linggo na kaming hindi nagkikita, but the suddenness of the invitation and my lack of familiarity with his uncle made me wary. "That’s very kind of you, but I’m not sure," I began. Sumulyap ako sa relo ko at kunwaring tiningnan ang oras. “Papunta na po kasi si daddy. Susunduin na n’ya ako.” “Gano’n ba?” He pursed his lips, seeming to be thinking. “Birthday kasi ngayon ng asawa ko. Auntie Cassandra ni Adam. Wala kaming bisita bukod kay Adam, kaya gusto sana kitang imbitahin para makilala ka ng wife ko. She would be happy to meet you lalo na at nabanggit kita sa kan’ya. Sabi ko, para ka nang kapatid ni Adam,” litanya niya. “Pero sige. Kung pauwi ka na, maybe next time?” Bahagya pa siyang ngumiti
✧ADAM MEADOWS✧ AS I DROVE towards the M-Power Hotel, my mind was racing with worry. Jazz hadn’t answered any of my calls, and I couldn’t locate her using the tracking app I had installed on her phone. It had been a week since we last communicated. Noong nag-abot sila ni Uncle Win sa penthouse ko. After that, hindi na ako nagkaroon ng time para kumustahin man lang siya or umuwi sa apartment para masilip kung okay lang ba siya dahil naging sobrang abala ako sa tinrabaho namin ni Rogel. 'Anong klaseng tagabantay ako?' Just as I was nearing the hotel, my phone buzzed with a message from Uncle Win. He was inviting me to dinner at his house later. At hindi ko na kailangan pang magtanong kung bakit dahil hindi ko naman nakakalimutan kung anong araw ngayon. Aunt Cassandra’s birthday. I sighed, feeling a mix of obligation and affection. Aunt Cassandra, my late father’s sister, was the only close family I had left, and I couldn’t resist his invitation. But first, I needed to find Jazz.
✧ADAM MEADOWS✧ "Hi, Auntie," I greeted her nang pagbuksan niya ako ng pinto. Bitbit ko ang medyo malaking shopping bag na may tatak ng isang signature brand. A slight smile on my face. I had promised her last night I'd send a gift today, but because of Jazz mentioning the vault and the photo album, I thought I'd have to check it out myself. Uncle Win wasn’t home; he was at the company. Only Auntie Cass was here. "Hello, Adam!" Aunt Cassandra responded warmly, her eyes lighting up when she saw me. “Come in, come in." I stepped inside, feeling a mix of determination and anxiety. As much as I appreciated Auntie Cass’s hospitality, I couldn’t shake off the urgency of finding out the truth about those pictures. Pero kailangan ko muna siyang libangin dahil hindi naman niya alam ang totoong pakay ko sa pagpunta ngayon dito. “Here’s my gift.” Inabot ko sa kaniya ang bitbit kong shopping bag noong nasa living area na kami. “Goodness, Adam . . .” Para siyang nawala sa sarili habang inaaral
✧ADAM MEADOWS✧ I COULDN’T let my parents' true killers escape justice, but I had to be smart about it now. I needed Jake's testimony to bring the mastermind down. But first, I had to ensure Jake and his family were safe from any further harm. Kaya matapos nilang mag-dinner, maayos ko silang inihatid sa bahay nila. Silang mag-asawa lang ang inihatid ko dahil nag-taxi mag-isa ang anak nila pauwi sa apartment nito na siyang naging pabor sa akin para hindi ako nito makilala. Matapos ko silang ihatid at nang mai-park ko na ang sasakyan sa maluwang na garahe sa mansyon nila ay nagpaalam na ako. Nagpasundo ako sa secretary ko, kay Ezra. Busy pa kasi si Rogel dahil sa naging pagbabago ng plano. Kailangan niyang asikasuhin ang ibang tauhan ko at ang bakanteng warehouse na pagdadalhan sana namin sa pamilya ni Jake. Taking a deep breath, I knew what I had to do next. Kahit dis-oras na ng gabi, nagpahatid pa rin ako kay Ezra sa bahay nila Uncle Win. Pero habang papunta kami, I sent him a text