“Sigurado ka bang kaya mo pumunta dun mag-isa? Hindi magiging madali ang pumunta sa ibang lugar, apo,” Nag-aalalang turan ni Nanay El habang nagsasalin ng kanin at ulam sa mga maliliit na tupperware. Nakangusong bumaling ako sa kanya, simula ng pagkabata ay siya na ang mistulang naging at ama ko. Iniwan kasi ng Mama ko ay Nanay at hindi na nagpakita, wala ito sa mga panahon na kailangan ko ito kaya ipinaubaya ko nalang sa Diyos ito. “Opo nandun naman po si Helia kaya magiging maayos ako dun, sabi niya may mapagtatrabahuan ako agad,” Lumapit ako sa kanya at niyakap ng mahigpit. “Para sa ikabubuti po natin 'to, gusto kong bigyan ka ng magandang buhay hindi ganito na nahihirapan pa tayong maghanap ng makakain. Alam mong hindi magiging sapat ang sweldo dito sa probinsiya at isa pa pagnakapag-ipon po ako ay hahanap ako ng matitirhan natin dun, wala na tayong proproblemahin. Hindi ko kasi matiis ang pagtrato nila Tita sayo, Nay matanda ka na po kaya pakiusap wag ka na pong mag-aaksaya ng o
Sinamaan niya ng tingin si Caldrin, bakit ba kasi siya pinagtuonan ng pansin ng binata? Bakit hindi nalang ito umalis matapos sa paglapag sa kanya. Nakatitig ito sa kanya, hindi niya mapigilan ang sarili at diniinan ang leeg nito, napangiwi ito. What a damn actor! She rolled her eyes at him. “Ayan tapos na. Bakit mo ba kasi ako ginising?” Bulalas niya sa binata habang binalik ang first aid kit sa loob ng cabinet. “Give me your hand,” She ordered. He leaned his head to the side, his eyes filled with sheer curiosity before extending his hand. “Why?” Nilagay niya ang ointment sa kamay nito.“Lagyan mo ng ointment yan bukas. Teka patingin nga ulit,”Inutusan niya ang binata na tumingala at sinipat niya ang leeg nito, napabuntong-hininga siya nang makita ang pagbaon ng kuko niya sa leeg nito. May bahid ito ng dugo kaya kinuha niya ulit ang kit at kumuha ng cotton bago kumandong sa binata. He saw him flinched and was about to push her away, she used her legs to prevent his movement caus
Kumatok si Avern sa pinto, ilang saglit ang lumipas ngunit walang sumasagot. Binuksan niya ang pinto, hinanap agad ng kanyang mga mata si Romnix. Magulo ang kama, walang tao sa veranda kaya ang huling ang resort ay ang banyo. Matapos ang ilang minutong pag-aalinlangan, pinihit ni Avern ang knob ngunit kalaunan ay nabitawan ito matapos makarinig ng mga daing at halinghing mula sa banyo. “Nix?! Where are you?!”The room might be soundproof but not the bathroom, Avern made it that way. She could hear running water and a roar before it became silent so hollowed breaths could reach her senses. “Nix? Are you okay?” Hindi pa rin nito sinagot ang tanong niya. Nakarinig siya ng kalabog mula sa loob kaya agad niyang binuksan ang pinto. Isang hiyaw ang kumawala sa kanyang mga labi nang bumungad sa kanyang harapan ang isang hubad na lalaki, nababahiran ng pamumula ang kanyang pisngi at tenga.Droplets flowed down his chiseled jawline to his well-toned body his hand groped the shower door. His
"For what? For money? I have money. I can feed, clothe, and take care of my children without any of your help. I don't need to work for your company just to gain money, I can earn it by working for someone else." She scoffed. Umayos siya ng tayo at akmang aalis nang nagpatuloy ako sa pagsasalita. "Are you sure about that, Attorney Villagracia?" As expected she stilled, not daring to take a step further. "Attorney Quira Amethyst Villagracia, the precious princess of the Villagracia family, you own the merged company Villagracia Law Inc. You're the youngest daughter of Engineer Alessandra Villagracia and Attorney Herman Villagracia, your family is widely known in Asia and Europe. One of the most feared clans of the business world. A bachelorette and a successful lawyer featured in magazines and articles. And you're hiding your real identity by changing your name, and personal information, how about that Quira? Will you let people know that the famous Villagracia heir is hiding from her
"What else do we need to buy, Mom?" Napalingon ako sa limang na taong gulang na anak ko. Namimili kasi kami para i-refill ang stocks sa bahay. At his physique hindi ka maniniwalang five years old pa siya. My son is tall. Halata ding matalino, not that I'm bragging but my son really is a smart kid. And I'm really proud of him. Para siyang matured na kung magsalita, nakayuko siya at tumitingin sa mga gulay. Matangkad pa siya sa mga kaedad niya."What dish do you want me to cook for our lunch, baby?" Malambing kong tanong ko sa kanya, tumingin siya sakin at nag-isip. He's so cute hindi ko tuloy napigilan ang sarili kong pisilin ang pisngi niya. "Mom, stop that. I'm not a baby anymore," He whined, pouting his pinkish lips. How can this kid get cuter than he seems to be? "But you are my baby, aren't you," I teased him more, poking his side and making him glare at me. "Well, how about pinakbet?" I looked sideways before suggesting to him. He nodded his head, perking his lips and showin
“Wala naman, naalala ko lang sila Nanay. Hindi pa kasi tumatawag si Ate Lorna,” Nag-aalalang wika ko at nagpatuloy sa pagkain. “Avern, nagpapahinga si Nanay. Diba kakatapos lang ng pagpapa-opera niya. Don't worry too much, hindi mabuting ganyan ka nalang lagi. Hindi mo mae-enjoy ang pagiging dalaga mo,” Tugon ni Helia. “Tumpak, Ate Hel. Ganyan din ako kay Papa pero hindi na sila bata teh keri na nila ang sarili nila, tandaan mo may sarili din silang buhay. Maybe you'll get used to it, we only live once and we should enjoy it. Ipagdiwang natin ang pagiging single natin!” Nakangiting suhestiyon ni Jie at itinaas niya ang wine glass. “Cheers!” Our glasses clinked, drinking the wine in our glasses. “Ano po ba ang rason kung bakit kayo lumuwas dito?” “Dahil sa hirap bhe. Ayaw kong manatiling sa probinsiya at manood lang, masakit sa loob lalo na alam kong may magagawa ako. Sa awa ng Diyos ay medyo umaayos na ang lagay ng buhay namin. Diba, Vern?” “Oo naman, alam mo ba dito din y
"What else do we need to buy, Mom?" Napalingon ako sa limang na taong gulang na anak ko. Namimili kasi kami para i-refill ang stocks sa bahay. At his physique hindi ka maniniwalang five years old pa siya. My son is tall. Halata ding matalino, not that I'm bragging but my son really is a smart kid. And I'm really proud of him. Para siyang matured na kung magsalita, nakayuko siya at tumitingin sa mga gulay. Matangkad pa siya sa mga kaedad niya."What dish do you want me to cook for our lunch, baby?" Malambing kong tanong ko sa kanya, tumingin siya sakin at nag-isip. He's so cute hindi ko tuloy napigilan ang sarili kong pisilin ang pisngi niya. "Mom, stop that. I'm not a baby anymore," He whined, pouting his pinkish lips. How can this kid get cuter than he seems to be? "But you are my baby, aren't you," I teased him more, poking his side and making him glare at me. "Well, how about pinakbet?" I looked sideways before suggesting to him. He nodded his head, perking his lips and showin
"For what? For money? I have money. I can feed, clothe, and take care of my children without any of your help. I don't need to work for your company just to gain money, I can earn it by working for someone else." She scoffed. Umayos siya ng tayo at akmang aalis nang nagpatuloy ako sa pagsasalita. "Are you sure about that, Attorney Villagracia?" As expected she stilled, not daring to take a step further. "Attorney Quira Amethyst Villagracia, the precious princess of the Villagracia family, you own the merged company Villagracia Law Inc. You're the youngest daughter of Engineer Alessandra Villagracia and Attorney Herman Villagracia, your family is widely known in Asia and Europe. One of the most feared clans of the business world. A bachelorette and a successful lawyer featured in magazines and articles. And you're hiding your real identity by changing your name, and personal information, how about that Quira? Will you let people know that the famous Villagracia heir is hiding from her