Chapter 57

Chapter 57

Gabriel.

Buong akala ko'y nakikinig siya sa mga sinasabi ko, hindi pala. Sa totoo'y nadala ako sa kaniyang iyak at drama. Pawang kasinungalingan lang pala ang lahat ng 'yon.

Napatayo ako't hinila ang maliit na kutsilyong itinarak niya sa may leeg ko. Hindi ko akaling napakatigas ng kaniyang puso. 

Ngunit hindi ko siya masisisi, talagang wala siyang maaalala dahil ibinalik lang ang kaniyang kaluluwa. Nabubura lahat ng memorya ng sinuman na nilalang na dumadaan sa tulay patungo sa kabilang mundo. At siguradong nilagyan lamang ni Kalexx ng mga peke at nakakagalit alala ang kaniyang utak. 

"Ano'ng akala mo maututo mo na naman ako? Huh! Hindi mo ako maidadaan sa mga kuwento mo Gabriel!" galit na sabi niya sa akin. 

Tumayo na rin siya at inayos ang sarili. Pinunas niya ang mga pekeng luha na lumabas sa kaniyang mga mata.