Chapter 62

Chapter 63

Lumipas ang tatlo pang araw at halos nakalimutan na ng lahat ang trahedya na nangyari sa amin. Nao-overcome ko na rin ang palaging pag-iyak at pagiging malungkot. May pagkakataon lang talaga na minsan nabibigla ako na naiyak na pala ako.

Napakabilis nga naman talaga ng oras. Akalain niyo 'yon umabot na ako ng tatlong linggo sa Tenement? Isang linggo na lang ay matatapos na ang kontrata ko, makakauwe na ako sa bahay ko. Makakabalik na rin ako sa trabaho at makikita ang mga kaibigan ko. 

Ngunit bigla akong nalungkot nang maisip 'yon. 

So, iiwan ko na ang Tenement gano'n? Bigla akong nalungkot ng maisip 'yon. Parang... hindi ko ata kaya.

Napailing-iling ako na para bang way din upang gisingin ang sarili ko.

"Ano'ng mami-miss, walang gano'n Felicity. 'Di ba nga gustong-gusto mo nang makaalis sa lugar na 'to?" Pakik