Kabanata 33: Katotohanan
"MAHAL KO bakit hindi mo ako ginising? Ako sana ang mag-luluto para sa'yo ngayong umaga," nagtatampo niyang sabi kay Raxcer.
Nagluluto na ito ng kanilang agahang dalawa.
Hinarap siya nito at ginawaran siya ng halik sa kaniyang noo. "Gusto kong lutuan ka ngayong umaga. Saka hindi na kita ginising mahal ko, dahil napaka-himbing ng tulog mo kanina."
Napangiti siya nang marinig ang sinabi nito. "You don't have to, Raxcer. Ang importante ay ang kasama kita ngayon."
Niyakap niya ito sa bewang ng napaka-higpit.
Napahiwalay lang siya rito nang maamoy niya na parang nasusunog na ang luto nito. "Dapat siguro hindi ako lumapit sa'yo dito, tingnan mo nasunog ang niluto mo." Natatawa niyang sabi.
Nagmamadali na
Kabanata 34: Forgive MeKAHARAP niya ang dalawang magka sintahan. Hindi niya alam kung saan mag-sisimula.Tela na rin naiinip ang kaniyang anak sa paghihintay. Ang babae namang kasama nito ay tela rin kinakabahan.Bago niya sinundo ang anak sa opisina nito tinawagan niya si Aurora. Sinabi niya rito na sasabihin na niya ang totoo kay Raxcer.Kung kaya't pareho sila ni Aurora na kinakabahan. Alam niya iyon. May posibilidad kasing magalit rito ang kaniyang anak.At mas sigurado siyang magagalit sa kaniya ang anak. Siya ba naman ang puno't dulo ng lahat. Well, kung mangyayari man iyon. Hihintayin niya ito. Hihintayin niyang mapatawad siya ng kaniyang anak. Hihintayin niya at gagawa siya ng paraan mapatawad lang siya nito.Nakita niyang napa kamot si Raxcer sa ulo nito. Tela naiinip na sa kakahintay sa kaniyang
Kabanata 35: Bad ManNAKAMASID siya sa buwan na tumatanglaw sa gabing madilim. Hindi niya aakalaing hanggang ngayon ay sa kaniya pa rin ang kaniyang pinaka-iibig. Sa kaniya pa rin bumagsak.Nantili pa rin siyang nakatitig sa buwan habang umiinom nang alak, nang maramdaman niyang tumabi sa kaniya si Aurora. Ang kaniyang babaeng mahal..Ilang araw na rin ang lumipas nang malaman niya ang buong katotohanan.Ipinaliwang rin sa kaniya ni Aurora ang lahat. Noong una ayaw niyang makinig pero wala siyang magawa nang ito na ang magalit sa kaniya.Ayon sa babaeng mahal niya. Bago raw ang anniversary nila noon. Nilapitan ito ng kaniyang ama.Kinausap at pinagtangkaan ang buhay ng ama nito. Kung hindi siya lalayuan ni Aurora. Kaya't noong dumating ang anniversary nilang dalawa. Sinadya talaga nitong pinarinig sa kaniya ang mga sinabi
HINDI magka-ugaga si Raxcer habang hawak-hawak niya ang isang maliit na box.Nag-aayos siya ng kaniyang napiling lugar kasama ang kaniyang mga kapatid."Hindi ko alam na tinutulungan kita rito, Ace." Biglang sabi ng kaniyang Kuya Adon.Itinago niya ang maliit na box sa kaniyang bulsa saka tinulungan na ang mga ito sa pag-aayos. Nasa itaas ito at sumasabit ng mga balon sa kisame.Inirapan niya ito habang siya'y naka tingala rito. "Eh, ano bang nakain mo Kuya at tinulungan ko ako?""Hindi ko rin alam pero good luck nalang sa'yo!""Then I should thank you for helping me," natatawa niyang sabi.Bigla namang lumitaw sa kaniyang harapan ang kapatid na si Zaro na humahangos. "Kuya Ace..hindi ako makahanap ng tulips na bulaklak sa tindahan at maging rosas na pula."
"BILISAN MO! Tumakbo ka pa! Hahaha! Wala ka paring takas sa akin!" Isang sigaw ng lalaki habang parang isang demonyo na humahalakhak.Binilisan ng takbo ng isang babae, na gusot-gusot na ang kaniyang mga damit.Hindi niya akalain na dito siya hahantong sa pagmamahal lang sa lalaking ito.Hindi niya alam kung ano ang nagawa niyang mali at ganito ang ginagawa ng lalaki sa kaniya. Saan ba siya nagka-mali?Bakit siya binugbog ng lalaki?! Kanina ayos pa ang pakikitungo nito sa kaniya.Kanina, sinabihan pa siya nito na 'mahal na mahal kita'. Pero ano ngayon? Parang baliktad na yata?"Sige! Tumakbo ka pa! Hinding-hindi ka makakatakas sa akin! Akin ka lang! Dahil girlfriend kita! Ayaw kong may kasama kang ibang lalaki! Dapat ako lang!"Umalingaw-ngaw sa buong gubat ang sigaw nito. Biglang kumalabog ang kaba sa kaniyang dibdib. Hin
NANLILISIK ANG kaniyang mga mata habang nakatitig sa naka-ngising mukha ng lalaki.Inis siyang lumakad patalikod dito. Pero, hindi pa siya nakakalayo'y, tinawag na siya nito na siya namang ikinatigil niya."Would you mind, pwede kang sumabay sa akin. If you want." Inis niya itong nilingon matapos itong mag-salita."Eh, kung ayaw ko?! May magagawa ka ba? Kung wala! Umalis ka na dito! Huwag mo akong guluhin! Sakit ka sa ulo, eh!" Inis na inis niyang sigaw rito habang parang mapapatid na ang ugat niya sa kaniyang leeg.Tumalikod siyang muli. Nilakihan na niya ang mga hakbang niya, dahil mukhang ma-le-late na siya sa klase niya, ay hindi lang pala siya, pati rin ang lalaking makulit na iyon."Kanina, ang ganda ng araw ko pagka-gising. Ngayon hindi na, dahil sa lalaking 'yun! Ha! Kainis talaga!" Maktol niya habang nag-lalakad sa tabi ng kalsada
NAKATULALA SIYANG nakatingin sa kawalan. Ilang araw na siyang ganito, takot at pangamba ang kaniyang nararamdaman habang iniisip na magiging ka-klase niya si Demetri Valdez.Ang pinag-takhan niya lang ay kung bakit bigla itong lumipat sa school nila at sa section pa nila?Kagagaling lang nito sa ibang bansa, marami namang ibang school sa Maynila, kaya't bakit sa school pa nila? May pina-plano na naman itong masam. Sure, siya doon. Iyon ang ikina-tatakot niya, kung ano ang maaaring gawin sa kaniya ngayon ni Demetri Valdez.Nakarinig siya ng katok sa kaniyang silid. Tumayo siya mula sa kaniyang kama at pinag-buksan ang taong kumakatok mula sa pintuan."Rosa, okay ka lang ba? Hindi ka bumaba kanina para kumain.. Ilang araw ka na ring hindi pumapasok sa school. May problema ka ba?" Salubong ng kaniyang kambal pag-bukas niya ng pinto.Ngunit tulad ng ilang araw ang lumipas, tul
"BA'T KAYO, bumitaw sa isa't isa? Ituloy niyo, ang sarap niyong panuorin, eh." Tuloy pa nito sa sinabi at ngumiti pa sa kaniya ng nakaka-asar."Demetri! Bro! Ito pala ang kinu-kwento ko sa iyo, si Rosa. Hindi mo siya nakilala kasi ilang araw na siyang absent. Nagka-sakit siguro siya, ito ang babaeng nilikigawan ko." Biglang singit ni Patrick na sa kaniyang likuran. Inakbayan pa siya nito na siya namang ikina-tuwa niya."Rosa, ito nga pala si Demetri Valdez ang bago nating school mate at classmate narin. Magka-kilala na pala kayo?" Baling bigla sa kaniya ni Patrick.Napatingin siya sa lalaki at bago kay Demetri. "Ahh, oo. Kilala ko na siya Patrick. Naging school mate ko siya dati sa inaaralan ko, bago ako lumipat sa inaralan natin noong high school."Napansin niyang umangat ang isang sulok ng labi ni Demetri. Mukhang alam na niya ang pina-p
ILANG ARAW NANG hindi pumapasok si Patrick at nag-aalala na siya para dito. Panay ang tingin niya sa kaniyang cell phone. Hanggang ngayon, hindi na ito nag-te-text sa kaniya.Napalunok siya ng laway nang mahagip ng paningin niya ang mabalasik na tingin sa kaniya ni Demetri. Ilang araw na itong ganoon sa kaniya, wala naman itong pagkakataon na lumapit sa kaniya dahil hindi siya umaalis sa tabi ni Maurina.Mabuti naman at hindi nag-taka ang kaibigan niya kung bakit siya palaging naka-buntot dito. Pinag-sasalamatan niya iyon."Bakit kaya, hindi na pumapasok si pogi? Alam mo ba kung bakit, Rosa? Mukhang siya naman ang pumalit sa'yo, ngayon ah. Nakakapag-taka naman. Araw-araw iyong pumapasok, eh. Para makita ka lang." Biglang wika ni Maurina kung kaya't napa-baling ang tingin niya rito.Napa-ngiwi siya, malamang hindi na pumapasok si Patrick nang dahil sa kaniya. Ayaw na siguro siya nitong maki